Ορισμένα συμπεράσματα από το συνέδριο της ΠΟΣ –ΟΤΑ που πραγματοποιήθηκε στη Λάρισα από25 έως 27 Απριλίου 2025
Πήραν μέρος 31 αντιπρόσωποι και 7 παρατηρητές από 17 σωματεία, παλιά στελέχη της ΠΟΕ ΟΤΑ σε μια καλά οργανωμένη διαδικασία και σε ενωτικό κλίμα. Τοποθετήθηκαν 20 σύνεδροι και παρατηρητές.
Το συμπέρασμα από τις τοποθετήσεις-κατά την γνώμη μας- είναι ότι κινήθηκαν σε ¨χαμηλές¨ απαιτήσεις με βάση τα σοβαρά προβλήματα που μας απασχολούν.
Κυριάρχησε το κλίμα της προσπάθειας συγκρότησης Συνομοσπονδίας των συνταξιουχικών οργανώσεων και οι καταγγελίες ότι το ΚΚΕ σαμποτάρει και αποτρέπει την συμμετοχή συναδέλφων στα Σωματεία, χωρίς να υπάρξει απάντηση από τους αντιπροσώπους του συγκεκριμένου χώρου
Η συναίνεση εκφράστηκε στις ομόφωνες αποφάσεις του συνεδρίου, στην ενιαία πρόταση και εκλογή του νέου Δ.Σ. και στην τριμελή επιτροπή για την συζήτηση με τις άλλες ομοσπονδίες για την συγκρότηση της συνομοσπονδία .
Η Τοποθέτηση του Χ. Μεντή:
Παρακολούθησα με προσοχή όλες τις ομιλίες και με την τοποθέτησή μου θέλω να συμβάλω κι εγώ στην ανάδειξη των προβλημάτων που μας απασχολούν.
Συνταξιοδοτικό.
Μεταξύ των πολλών προβλημάτων, υπάρχει σοβαρό ζήτημα με την καθυστέρηση στην έκδοση των συντάξεων. Υπάρχουν συνάδελφοι, ακόμα και στα Γιάννενα, που κατέθεσαν την αίτηση από τον Ιούνιο του 2021 και περιμένουν ακόμα! Εγώ κατέθεσα το Νοέμβριο του 2023. Ο συνάδελφος που μίλησε νωρίτερα ανέφερε καθυστέρηση άνω των τριών ετών! Σε επικοινωνία με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, μου είπαν ότι τώρα εξετάζουν τις αιτήσεις του 2022! Το 40% των συντάξεων εκδίδεται χειρόγραφα, υπάρχει έλλειψη προσωπικού… Μπάχαλο! Μας κοροϊδεύουν!
Β.Α.Ε.
Οι συνάδελφοι με τα Βαρέα και Ανθυγιεινά (Β.Α.Ε.) περιμένουν από το 2016 να πάρουν όσα τους αντιστοιχούν. Το πρόβλημα το εντόπισε συνάδελφος από τον Βύρωνα, που όταν το ανέφερε, κόντεψε να φάει ξύλο! Τώρα το αναγνώρισαν. Είπαν ότι ήταν «λογισμικό λάθος» και υποσχέθηκαν πως θα αποκατασταθεί. Πότε; Άγνωστο! Για αυτό, πρόεδρε, συνάδελφοι, δεν φτάνει μόνο ο δικηγόρος. Χρειάζεται η Ομοσπονδία, οι Σύλλογοι, εμείς όλοι, και η ΠΟΕ-ΟΤΑ, να πάμε δυναμικά στην Αθήνα – στο Λογιστήριο, στο Υπουργείο – για να δρομολογηθεί λύση.
Και επειδή είμαι με τη θέση και στάση του “ορθοστατούντος και ορθοβαδίζοντος” – λόγια του μεγάλου Λαρισαίου αγωνιστή και μορφής του λαϊκού κινήματος, Κώστα Λουλέ – πιστεύω ότι έτσι πρέπει να πορευτεί και το συνταξιουχικό κίνημα: Αγωνιστικά! Να παλέψει για τα δικαιώματά μας, για αύξηση των συντάξεων, ενάντια στην ακρίβεια που τσακίζει κόκαλα και εξανεμίζει τη σύνταξη, μετατρέποντάς την τελικά σε επίδομα!
Να αγωνιστούμε μαζί με το μάχιμο εργατικό δυναμικό για δημόσιες, κοινωνικού χαρακτήρα υπηρεσίες, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Έχουμε ευθύνη απέναντι στους συναδέλφους, στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας. Μπορούμε να έχουμε επιτυχίες. Το κίνημα των συνταξιούχων είχε επιτυχίες στο παρελθόν όταν ήταν ενεργό. Χρειάζονται αγώνας και επιμονή, να μην μας ξεγελούν!
Οι κυβερνώντες έρχονται, παρέρχονται και επιμένουν.
Αυτοί που έχουν την εξουσία σχεδιάζουν, επιμένουν· αν τους δυσκολέψουμε κάνουν πίσω, και μετά επανέρχονται με τα ίδια ή χειρότερα μέτρα, πιο «καλλιτεχνικά», με περισσότερη κινδυνολογία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο νόμος Γιαννίτση.
Ο περίφημος νόμος για το ασφαλιστικό πριν 25 χρόνια, που ξεσήκωσε τον κόσμο με παλλαϊκή απεργία και αποσύρθηκε. Τώρα τι λένε; Ότι “αν είχε περάσει τότε, θα είχε σωθεί το ασφαλιστικό”! Ψέματα! Ο νόμος Γιαννίτση ήταν χειρότερος από τα εκτρώματα των Κατρούγκαλου και Βρούτση. Και για να τον “χωνέψουμε”, μας τον πρότειναν και για Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Το συνέδριο γίνεται στη Λάρισα, στην πολύπαθη Θεσσαλία των τελευταίων χρόνων, με αποκορύφωμα το έγκλημα στα Τέμπη. Η ιδιωτικοποίηση έφερε αυτό το τραγικό γεγονός. Και συνεχίζουν με όλα τα μέσα να το συγκαλύψουν. Προτείνω να βγει ένα ψήφισμα από το συνέδριο, που να καταδικάζει το έγκλημα και την απόπειρα συγκάλυψής του. Να ζητήσουμε κρατικοποίηση του σιδηρόδρομου. Θέλουμε τρένα δημόσια και ασφαλή. Όχι, δεν είναι το ίδιο δημόσιο και ιδιωτικό.
Συνάδελφοι, οι Σύλλογοι και η Ομοσπονδία δεν είναι πολιτιστικοί σύλλογοι – και δεν πρέπει να είναι. Πρέπει να δούμε τους σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος, τους αγώνες για δικαιώματα και πώς θα τους τιμήσουμε.
1η ΜΑΗ.
Ημέρα-σύμβολο της εργατικής τάξης και των εργαζομένων όλου του κόσμου. Τσακίστηκε κόσμος, φυλακίστηκε, απολύθηκε, σκοτώθηκε. Πώς θα τους τιμήσουμε; Όχι με επετειακά μνημόσυνα, αλλά αγωνιστικά, με προοπτική για το μέλλον του εργατικού κινήματος. Ενάντια στην τρομοκρατία, στην αυθαιρεσία, για δικαιώματα, για συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε – μέρες που είναι – και τις μαύρες μέρες της δικτατορίας, που επιβλήθηκε με τη βοήθεια των Η.Π.Α.
9η ΜΑΗ – Ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Αλήθεια, θα πέσουμε στην παγίδα όσων θέλουν να την αλλάξουν και να την ονομάσουν “Ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης”;
Όχι! Είναι η μέρα των αγώνων των αντιφασιστικών δυνάμεων του κόσμου, που τσάκισαν τον ναζισμό, καρφώνοντας την κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, για να σταματήσουν το φασιστικό τέρας που απειλούσε την ανθρωπότητα.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ – ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΣ. Αγώνας για την ειρήνη, γιατί τα σύννεφα του πολέμου εμφανίζονται ξανά. Και ο επόμενος πόλεμος δεν θα είναι απλά με όπλα – θα είναι καταστροφικός.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι το θέμα που τέθηκε για το πού θα γίνεται η εγγραφή των μελών δεν είναι το κυρίαρχο. Ας εγγραφεί όπου θέλει ο κάθε συνάδελφος – στο ΙΚΑ ή αλλού. Σημασία έχει να είναι στο δρόμο του αγώνα.
Γνωρίζω εργαζόμενους που γράφτηκαν στο Δημόσιο. Αυτό που έχει σημασία είναι η συνεργασία των συνταξιουχικών οργανώσεων – τόσο κεντρικά με τη Σ.Ε.Α., όσο και τοπικά στα Γιάννενα – και αυτή πρέπει να διαφυλαχτεί. Με τις διαφορετικές εκτιμήσεις του καθενός, ξέρουμε πώς λειτουργούν οι παρατάξεις, αλλά είναι αναγκαίος ο συντονισμός δράσης για την αγωνιστική επίλυση των προβλημάτων.
