Αυτό που διαδραματίζεται στη Γάζα δεν είναι ένας «πόλεμος». Δεν είναι μια «σύγκρουση» ανάμεσα σε δύο «ίσες πλευρές». Είναι η δολοφονική μανία του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ, με την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, της ΕΕ και των υποτακτικών τους, απέναντι σε έναν λαό που αρνείται να εξαφανιστεί.
Είναι γενοκτονία.
Γενοκτονία με σχέδιο, με δορυφόρους και drones, με έξυπνες βόμβες και τηλεκατευθυνόμενα εγκλήματα. Είναι η στρατηγική του αφανισμού που εφαρμόζει ο Νετανιάχου και οι σφαγείς του Τελ Αβίβ, χτίζοντας πάνω στο αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης μια νέα «ασφάλεια» για το απαρτχάιντ καθεστώς τους.
Ο καπιταλισμός στο πιο ωμό του πρόσωπο.
Στη Γάζα, βρέφη ψήνονται ζωντανά, ασθενοφόρα βομβαρδίζονται, νοσοκομεία ισοπεδώνονται, προσφυγικοί καταυλισμοί γίνονται στόχοι «χειρουργικών επιχειρήσεων». Ολόκληρες οικογένειες σβήνουν μέσα σε λίγα λεπτά. Και όλα αυτά σε απευθείας μετάδοση, μπροστά στα μάτια μιας «πολιτισμένης» Δύσης που παριστάνει ότι σοκάρεται — αλλά συνεχίζει να εξοπλίζει, να στηρίζει, να δικαιολογεί.
Η ιστορική ειρωνεία είναι αμείλικτη: ένα κράτος που γεννήθηκε πάνω στην τραγωδία του Ολοκαυτώματος, έχει γίνει φορέας ενός νέου ναζισμού. Ένας λαός που βίωσε την εξόντωση, έχει μετατραπεί —όχι ο ίδιος, αλλά οι ηγεσίες του— σε εκτελεστή, σε δυνάστη, σε στρατηγό των μαζικών τάφων.
Και η Ελλάδα;
Η αστική κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την ευλογία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σιωπά. Υπογράφει συμφωνίες με το Ισραήλ, κάνει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, πουλάει πολιτική «ουδετερότητα» με αντάλλαγμα πετρέλαια και επενδύσεις. Οι «ευαισθησίες» της τελειώνουν εκεί που αρχίζουν τα γεωπολιτικά παζάρια. Ντροπή!
Ο λαός της Παλαιστίνης δεν ζητά ελεημοσύνη. Ζητά δικαιοσύνη, ελευθερία, ζωή. Κι αυτή η ζωή δεν χαρίζεται — κατακτιέται με αγώνα, με αντίσταση, με διεθνιστική αλληλεγγύη.
Δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις.
Ή με τους λαούς ή με τους δολοφόνους.
Ή με τη Γάζα ή με τον φονιά.
Κάθε βόμβα στη Γάζα είναι σφαίρα στο στήθος της εργατικής τάξης παντού.
Κάθε παιδί που πεθαίνει εκεί είναι χαστούκι για κάθε εργαζόμενο που σιωπά.
Η Ιστορία γράφεται με πράξεις. Και θα καταγράψει ποιος στάθηκε στο πλευρό των καταπιεσμένων — και ποιος έσκυψε το κεφάλι.
Όλοι στο Σύνταγμα.
Όλοι στους δρόμους.
Για τη Γάζα, για την Ανθρωπιά
