Δύο δεκαετίες πέρασαν από τότε που ο λαός μας αποχαιρέτησε τον Καπετάν Γιώτη. Είκοσι χρόνια χωρίς τη φυσική του παρουσία, αλλά ούτε μέρα χωρίς τη σκιά του να πλανάται πάνω απ’ τους αγώνες μας.
Κανένα “αγρίμι” του κινήματος δεν τον ξέχασε. Κανείς απ’ όσους μεγάλωσαν με τις αξίες της Αντίστασης, της ταξικής πάλης, της στράτευσης για μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί αυτός ήταν ο Καπετάνιος μας: η ενσάρκωση της στράτευσης, της πίστης, της ανιδιοτέλειας. Δεν άφησε πίσω του απλώς μια πολιτική παρακαταθήκη. Άφησε ανθρώπους. Άφησε ιδέες. Άφησε τρόπο ζωής.
Με το χαρτί του, το ύστατο γράμμα του, μας χάρισε το απόσταγμα της σοφίας του: “πολύ συγκεκριμένη δράση”. Όχι θεωρία χωρίς πράξη. Όχι αγώνας χωρίς στόχο. Όχι ιδεολογία χωρίς λαό.
Το κενό που άφησε είναι βαθύ – πολιτικό, ιδεολογικό, ανθρώπινο. Αλλά δεν είναι κενό απόγνωση· είναι κενό πρόκληση. Μας καλεί. Μας σπρώχνει. Να πάρουμε θέση. Να συνεχίσουμε.
Είκοσι χρόνια από τη μέρα που στάθηκαμε φρουροί στο φέρετρό του, νιώθουμε ακόμα το ίδιο μικροί απέναντι στο μεγαλείο του. Μα και το ίδιο υπεύθυνοι απέναντι στο χρέος που μας κληροδότησε.
Τιμή και Δόξα στον Καπετάν Γιώτη.
Γιατί οι Καπετάνιοι του λαού δεν φεύγουν. Γίνονται φάροι. Και δείχνουν πάντα την πορεία για τη μεγάλη ανατροπή.
