Χιλιάδες εργάτες στοιβαγμένοι σε παραπήγματα, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής
Ανθρώπινα κορμιά στοιβαγμένα σε λάσπες, παλιά θερμοκήπια και παραπήγματα, χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς υγειονομική περίθαλψη, χωρίς δικαιώματα. Περίπου 2.000 εργάτες γης, κυρίως από το Μπαγκλαντές, την Ινδία, το Νεπάλ και την Αίγυπτο, εργάζονται και ζουν σε συνθήκες που παραπέμπουν στον μεσαίωνα, στις φραουλοφυτείες της Μανωλάδας και της ευρύτερης περιοχής της Αμαλιάδας.
Η πρόσφατη πυρκαγιά που ξέσπασε πριν δύο εβδομάδες κατέστρεψε τους υποτυπώδεις καταυλισμούς περισσότερων από 1.000 εργατών, μαζί με όλα τα υπάρχοντά τους – ρούχα, προσωπικά αντικείμενα, αλλά και τα πολύτιμα έγγραφα που πιστοποιούσαν ότι βρίσκονται νόμιμα στην Ελλάδα. Από τότε, εκατοντάδες εργάτες παραμένουν άστεγοι και ζουν προσωρινά στοιβαγμένοι ανά 15-20 άτομα σε κάθε παράπηγμα, υπό τραγικές συνθήκες υγιεινής, ενώ η συγκομιδή της φράουλας ολοκληρώνεται.
Παρότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των εργατών έχει μετακληθεί με τις νόμιμες διαδικασίες μέσω προσκλήσεων και βίζας – πληρώνοντας μάλιστα μεγάλα ποσά σε γραφεία της χώρας τους – εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως “αναλώσιμοι”. Οι εργοδότες και οι εμπλεκόμενοι “μεσάζοντες” φρόντισαν να εξασφαλίσουν την εργασία τους, όχι όμως την ανθρώπινη διαμονή και την προστασία της ζωής τους.
Μετά την πυρκαγιά, η κατάσταση εξελίσσεται σε υγειονομική βόμβα. Οι εργάτες παραμένουν ανεμβολίαστοι, κυκλοφορούν λοιμώξεις και υπάρχει αυξημένος κίνδυνος μετάδοσης σοβαρών ασθενειών όπως η ηπατίτιδα. Η απουσία βασικών υποδομών (νερό, τουαλέτες, ιατρική φροντίδα) υποβαθμίζει όχι μόνο τη ζωή των ίδιων των εργατών αλλά και τη δημόσια υγεία της ευρύτερης περιοχής.
Η τοπική κοινωνία προσπαθεί να καλύψει κάποια από τα κενά με εθελοντές γιατρούς, συνδικαλιστές και κοινωνικά μαγειρεία, ωστόσο οι ανάγκες είναι τεράστιες και τα προβλήματα διαρκώς διογκώνονται. Η επανέκδοση των εγγράφων για τους πληγέντες εργάτες είναι επείγουσα, καθώς χωρίς αυτά δεν μπορούν να μετακινηθούν για να συνεχίσουν να εργάζονται σε άλλες περιοχές (λουλούδια, πορτοκάλια, ροδάκινα), ούτε να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, ενώ αρκετοί είχαν ήδη πληρώσει τα εισιτήριά τους.
Το κράτος και οι αρμόδιοι φορείς έχουν τεράστιες ευθύνες. Δεν αρκεί η «νομιμότητα» στη μετακλήση των εργατών – πρέπει να εξασφαλίζεται η αξιοπρέπεια και η προστασία τους. Απαιτείται άμεσα:
- Επανέκδοση των εγγράφων των πυρόπληκτων εργατών.
- Στέγαση σε ανθρώπινες συνθήκες.
- Υγειονομική κάλυψη και μαζικοί εμβολιασμοί.
- Έλεγχος και ευθύνη των εργοδοτών για τις συνθήκες διαβίωσης που επιβάλλουν.
- Δεν μπορεί η αγροτική παραγωγή να βασίζεται σε σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Ο αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής για τους εργάτες γης είναι υπόθεση όλων μας – εργαζόμενων, σωματείων, λαϊκών φορέων.
