Σε προηγούμενο κείμενο αναφερθήκαμε στο άρθρο της Οι New York Times 19ης Μάη 2025 με το οποίο η γνωστή αμερικανική εφημερίδα, κάνοντας στροφή 360 μοιρών, αναγνώριζε πως η ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία είχε ξεκάθαρα προκληθεί από τους Ευρωδυτικού-αμερικανούς οι οποίοι είχαν «φάει» τις πολλαπλές και δημόσιες υποθέσεις τους ότι το ΝΑΤΟ. με κανέναν τρόπο δεν θα επεκτεινόταν ανατολικά του ποταμού Έλβα.
Έτσι η αμερικανική εφημερίδα διέψευσε σταθερά και επίσημα τις αντίθετες, συνήθεις καιροσκοπικές και υποκριτικές δηλώσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων αξιωματούχων Όπως δήθεν καμία διαβεβαίωση δεν είχε δοθεί ποτέ στους Ρώσους – εκείνη την εποχή Σοβιετικοί – για μη επέκταση του ΝΑΤΟ στις πρώην σοβιετικές λαϊκές δημοκρατίες του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Ως αναγκαίο συμπλήρωμα του προηγούμενου κειμένου, θεωρούμε ότι δεν είναι άσκοπο να παρατεθούν όσα στοιχεία αναφέρονται σε εκείνες τις ρητές και ξεκάθαρες υποσχετικές δηλώσεις προς καθησυχασμό των ρωσικών ευαισθησιών σχετικά με την ασφάλεια της χώρας τους και τα οποία, έστω κι αν δεν συγκρότησαν κάποια οργανική έγγραφη κυβερνητική δέσμευση, βρίσκονται σχεδόν όλα σε υπάρχουσες διπλωματικές κοινοποιήσεις, γραμμένα και άμεσα διαθέσιμα.
Πάλι ο λόγος ανήκει στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel που παρουσιάζει νέα έγγραφα προερχόμενα από τα Βρετανικά Εθνικά Αρχεία του Λονδίνου, την ύπαρξη των οποίων είχε ανακαλύψει και πρώτος ανακοινώσει ο Αμερικανός ερευνητής πολιτολόγος Joshua Shifrinson.
Πρόκειται για πρακτικά, δηλαδή επίσημα έγγραφα καταγραφής συνεδριάσεων, αρχικά καταχωρημένο ως απόρρητο και τελικά αποχαρακτηρισμένα το 2017, τα οποία «διηγούνται» τη κρίσιμη συνάντηση, στις 6.3.1991, των ΥΠΕΞ ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Γαλλίας και Γερμανίας στη Βόννη με θέμα την ασφάλεια της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Μετά την εφαρμογή της ενοποίησης της Γερμανίας στις 3 Οκτώβρη 1990, είχε τεθεί θέμα ασφαλείας για την Πολωνία και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εν όψει της επερχόμενης κατάργησης του Συμφώνου της Βαρσοβίας το οποίο, με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, που άφησε τις υπόλοιπες μικρότερες χώρες «ξεκρέμαστες».
Γι’ αυτό και η Πολωνία μαζί με την Ουγγαρία έσπευσαν να διατυπώσουν τη θέλησή τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ (Σημειωτέον ότι τότε είχε τεθεί θέμα εισδοχής στο ΝΑΤΟ και της ίδιας της Ρωσίας!).
Η απάντηση των Αγγλοαμερικανών και Γερμανών ήταν αμέσως αρνητική: όλοι τους συμφώνησαν πως η αντίθετη ένταξη στο ΝΑΤΟ όποιων Ανατολικοευρωπαϊκών χωρών θεωρούνταν «απαράδεκτη», απαράδεκτη στα αγγλικά.
Κιόλας όμως από την προηγούμενη εποχή των διαβουλεύσεων 2+4 για την επανένωση της Γερμανίας το 1990 οι τέσσερις χώρες του ΝΑΤΟ και οι δύο γερμανικές (Δυτική και Ανατολική) είχαν διαβεβαιώσει τη Ρωσία ότι η ένταξη της Πολωνίας, Ουγγαρίας και Τσεχίας στο ΝΑΤΟ ήταν εκτός συζήτησης.
Ειδικά ο Γερμανός αντιπρόσωπος Jürgen Hrobog σαφέστατα είχε βεβαιώσει, στα πλαίσια των συζητήσεων 2+4, πως «δεν θα επεκτείνουμε το ΝΑΤΟ πέρα από τον Έλβα. Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να δεχτούμε την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Πολωνίας και των άλλων».
Σχετικά με ό, τι προηγείται εδώ, πρέπει να ειπωθεί πως το Der Spiegel αναγνωρίζει ευθαρσώς ότι όλα αυτά τα στοιχεία «αντανακλούν το περιεχόμενο πολλών άλλων εγγράφων που είχαν εκδοθεί αμέσως μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και προϊδέαζαν τις μέλλουσες καταστάσεις μεταξύ των χωρών ΝΑΤΟ και των χωρών του πρώην Συμφώνου της. Βαρσοβίας.
Το Der Spiegel πάντως αναφέρεται και σε άλλα στοιχεία που «ενδυναμώνουν» τη βεβαιότητα των δηλώσεων περί μη επέκτασης του ΝΑΤΟ.
Στην ίδια προαναφερθείσα συνάντηση, κατά το Der Spiegel, ο Αμερικανός αντιπρόσωπος Ο Raymond Seitz είχε δηλώσει: «Επισήμως υποσχεθήκαμε στη Σοβιετική Ένωση, στις συνομιλίες 2+4, όπως και σε άλλες περιπτώσεις επαφών Ουάσινγκτον και Μόσχας, ότι δεν σκοπεύουμε να επωφεληθούμε σε στρατιωτικό επίπεδο από την απόσυρση των σοβιετικών στρατευμάτων. κέντρο-ανατολική Ευρώπη και ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί πέρα των συνόρων της νέας Γερμανίας, ούτε τυπικά ούτε άτυπα»
Αυτό το ντοκουμέντο επιβεβαιώνει ορισμένες μνήμες του Gorbacev σχετικά με τις υποσχέσεις, προφορικές, που είχαν κάνει, πως το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί στα ανατολικά. Έτσι, σε μια συνέντευξή του στο Daily Telegraph ο ίδιος Ρώσος ηγέτης ανέγερε πως ο Γερμανός πρόεδρος τον είχε επιβεβαιώσει ότι το ΝΑΤΟ «δεν θα κουνηθεί ούτε ένα εκατοστό ανατολικά».
Στο προγενέστερο άρθρο του με τίτλο «Έχει δίκιο ο Βλαντίμιρ Πούτιν;» – το οποίο εξ ολοκλήρου είχε «υιοθετηθεί» και δημοσιοποιήθηκε στις ΗΠΑ από το οικονομικό blog ZeroHedge παρουσιάζοντας μια ευρεία ανακατασκευή των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΝΑΤΟ και Μόσχας που «έκλεισαν» και την περίοδο του «Ψυχρού Πολέμου» – το Το Spiegel θέτει τις «κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις» που, όπως είχε πει ο Αμερικανός πρέσβης στη Μόσχα εκείνη την εποχή (1990-1991) Jack Foust Matlok Jr., είχαν δοθεί στη Μόσχα ότι «το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς τα ανατολικά».
Με αυτό τον τρόπο εμφανώς ο Μάτλοκ διαψεύδει άμεσα τον ΥΠΕΞ Baker που είχε δηλώσει (ψευδώς) ότι δεν είχε δοθεί καμία βεβαίωση μη επέκτασης του ΝΑΤΟ!
Πάντα το 1990, στις 31 του Γενάρη σε μια ομιλία του (σίγουρα και σήμερα διαθέσιμη) ο Γερμανός ΥΠΕΞ Χανς Ντίτριχ Γκένσερ από το Tutzig είχε απευθύνει μια ξεκάθαρη πρόταση στο ΝΑΤΟ προτρέποντας το να δημοσιεύσει την εξής δήλωση: «Ό, τι κι αν συμβεί στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, δεν θα υπάρξει επέκταση του εδάφους του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά και πιο κοντά στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης», μια διατύπωση που φαίνεται δεν είχε αρέσει στον Αμερικανό ομόλογο Τζέιμς Μπέικερ, ο οποίος ωστόσο παραδέχτηκε πως ήταν «ό, τι καλύτερο είχαμε αυτή τη στιγμή», μια δήλωση πάντως με κάποιο ύφος απειλητικό για «αλλαγή» στο μέλλον (κάτι που έγινε, δυστυχώς!).
Όπως προκύπτει από το Αρχείο Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον που το δημοσίευσε στις 12 Απρίλη 2017, άλλα στοιχεία ανακαλύπτουν πως ο Baker, μετά τη συνάντησή του με τον Γερμανό ΥΠΕΞ Γκένσερ, επανέλαβε κατά γράμμα τη δήλωση του Γερμανού όταν συναντήθηκε με τον Ρώσο ηγέτη Michail Gorbacev στις 9 του Φλεβάρη 1990.
Η φράση του πάντως έμεινε στην Ιστορία: «ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά» και ήταν η ίδια που είχε πει και στον Mikhail Gorbachev, επιβεβαιώνοντας πως «η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι απαράδεκτη».
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη δήλωση του τότε Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γερμανού Manfred Werner: «Το ότι είμαστε έτοιμοι να μην τοποθετήσουμε νατοϊκό στρατό πέρα των γερμανικών συνόρων| (εννοεί τα ανατολικά σύνορα) «δίνει στη Σοβιετική Ένωση μια σταθερή ασφάλεια ασφάλειας», ενώ στο ίδιο μήκος κυμάτων βρίσκονταν και ο πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ και ο Γάλλος πρόεδρος François Mitterand, όπως και άλλοι Δυτικοί ηγέτες σε ανάλογες δηλώσεις τους.
Πρέπει ωστόσο να πούμε ότι εκτός από τις άνω δηλώσεις και υποσχέσεις που και εγγραφής πιστοποιούνται, είναι δυνατή η ανάγνωση και άλλων τοιούτων επίσης ευρισκόμενων σε γραπτά ντοκουμέντα όπως η βεβαίωση Baker σε Gorbachev στις 18 Μαΐου 1990 («Θέλω να τονίσω ότι η πολιτική μας δεν στοχεύει να χωρίσει την Ανατολική Ευρώπη από τη Σοβιετική Ένωση»), η εγκύκλιος με την ημερομηνία 13.1990 του αμερικανικού ΥΠΕΞ στις πρεσβείες του *»…είμαστε διατεθειμένοι να διασφαλίσουμε ότι η στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί στα ανατολικά»), η απάντηση του Άγγλου πρωθυπουργού Jon Mayor. στις 5 Μαΐου 1991 στο Ρώσο ΥΠΑΜ Dmitry Yazov («Δεν προβλέπω καταστάσεις, τώρα ή στο μέλλον , όπου οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ»)(η υπογράμμιση δική μας), η επιστολή του Βρετανού ΥΠΕΞ Douglas Hurd από 26 Μάρτη 1991 στο Ρώσο ΥΠΕΞ Alexandr Bessmertnykh («Δεν υπάρχουν σχέδια του ΝΑΤΟ να δεχθεί ως μέλη τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με τον έναν ή άλλον τρόπο») και άλλες ακόμα σε τηλεγραφήματα, υπομνήματα, κλπ.(βλ. www.euro2days.gr Τ. Μίχας, Οι «κούφιες» υποσχέσεις της Δύσης για την επέκταση του ΝΑΤΟ , 2.9.2022).
Και το ότι η πολιτική συμπεριφορά των Αμερικανών-ευρωδυτικών υπήρξε ηθικά αποκρουστική και ανάξια για ηγέτες που παρουσιάζονται ως διεθνείς θεσμικές υπεροχές, χαρακτηριστική συμπεριφορά θρασύδειλων αλαζόνων και χυδαίων ανέντιμων ψευτών και κακόβουλων, αποδεικνύεται περίτρανα. στα λόγια του Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Michael Mandelbaum, σύμβουλο του Bill Clinton, ο οποίος στο βιβλίο του – scripta manent, όσο κι αν θέλουν να το αποκρύψουν – με τίτλο «Ρωσία. Η κακή πράξη» χαρακτήρισε (έστω κι αν μόνο από πολιτική άποψη αναφορικά με τις πολλές υποσχέσεις και τη συστηματική αθέτησή τους) ως «το πιο κρίσιμο γεωστρατηγικό λάθος στην πολιτική των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες»(του 20ου αιώνα, εννοεί) «την απόφασή του Κλίντον να δεχθεί στο ΝΑΤΟ την Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχία(1999), παρά τις αντιρρήσεις του ίδιου του ΥΠΕΞ και αθετώντας θεαματικά και ξεδιάντροπα όλες τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί στη Ρωσία.
Βέβαια, σε αυτό το σημείο θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του ’90 η Ρωσία εκ των πραγμάτων αποδεχόταν χωρίς πολλές διαμαρτυρίες την πρώτη αλλά και τις επόμενες επεκτάσεις του ΝΑΤΟ, στην ουσία μια σειρά πράξεις βίας εναντίον της ρωσικής κυβέρνησης και παρουσίας, μη έχοντας πρακτικά καμία δυνατότητα να αντιταχθεί στρατιωτικά όντας εντελώς αποδυναμωμένη, όχι μόνο πολιτικά, αλλά και οικονομικά.
Λέει ο Mandelbaum: «Η Ρωσία αποδέχθηκε την επέκταση του ΝΑΤΟ γιατί δεν είχε άλλη επιλογή» και συνεχίζει: «Οι Ρώσοι όμως δεν είδαν ποτέ αυτή την επέκταση ως δίκαιη, νόμιμη ή κάτι άλλο από την προδοσία των δυτικών υποσχέσεων και επίθεση στα ρωσικά δικαιώματα και συμφέροντα».
Μπορούμε να πούμε, επομένως, ότι από εκείνη την πράξη του Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον πήγαν όλα τα επόμενα δεινά που, σταδιακά, προκάλεσαν τη ρωσική αντίδραση μετά από 20 χρόνια «υπομονής» και τον πόλεμο στην Ουκρανία, όταν το ΝΑΤΟ θέλησε να «το παρακάνει» με τις επεκτάσεις του και έγραψε «στα παλιά του τα παπούτσια» κυριολεκτικά όλες τις ενστάσεις της Ρωσίας και «προειδοποιήσεις».
Άλλος ένας Αμερικανός πρόεδρος, λοιπόν, αιτία άπειρων νεκρών και καταστροφών, βιαστής της ειρήνης, πολεμοκάπηλος και υπόδικος για εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας.
Πολλοί Αμερικανοί πρόεδροι άλλωστε, όπως γνωρίζουμε, έχουν αυτό το χούι, αρχίζοντας από τον Harry Truman στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Εν πάση περιπτώσει, και επιστρέφοντας στη συμφωνία 2+4, θα πρέπει επίσης να τονιστεί πως στο σχετικό άρθρο 5 της ίδιας αναλαμβάνεται ρητή « δέσμευση μη μεταφοράς και αυτοκινήτων πυρηνικών όπλων στο τμήμα της Γερμανίας πρώην Λαοκρατικής Δημοκρατίας».
Το πιο πιθανόν είναι και αυτή η δέσμευση να μην έχει τηρηθεί.
Επομένως, συμπερασματικά, εκείνο που παρατηρείται με σαφήνεια είναι το εξής:
από τον Σεπτέμβρη του 1993 της επιστολής του Γιέλτσιν στον Clinton για τις «ρωσικές ανησυχίες» από τις απειλές «νατοποιήσεις» της Τσεχίας, Ουγγαρίας και Πολωνίας έως σήμερα, με την τελευταία νατοποίηση της Φινλανδίας, οι ενέργειες εδαφικού αποκλεισμού της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ ακολούθησαν μια ατέρμονη πορεία πλήρους και προκλητικής αδιαφορίας για τις ενστάσεις ασφαλείας της Μόσχας .
Όχι μόνο, διότι δεν λείπουν και οι απόπειρες γεωγραφικής ρωσικής απομόνωσης και στα νότια της χώρας με τις βαριές παρεμβάσεις σε Γεωργία αλλά και άλλου (Μολδαβία), με την ελπίδα ενός δεύτερου Μαϊντάν, άσχετα κι αν απέτυχαν, ως φαίνεται.
Είναι εμφανής τοις πάσι λοιπόν σε ποια πλευρά βρίσκεται η αληθινή επεκτατική ροπή, απλά αν αναλογιστούμε πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, μερικοί ανισόρροποι νατοϊκοί «ηγέτες» υπολογίζουν σε ένα ΝΑΤΟ ενεργό με επεμβάσεις και στην Ασία!!
Και κάτι το τελευταίο που λαμπρύνει τη γονιδιακή τάση να ψεύδονται ανακαλύπτουν και να είναι τελείως αναξιόπιστοι μερικοί Γ.Γ. του ΝΑΤΟ όπως ο Javier Solana και ιδίως ο Jens Stoltemberg (τώρα ο Rutte)
Και έπειτα μας παραμυθιάζουν με την «αμυντική» δήθεν κλίση/αποστολή του ΝΑΤΟ! Και έρχεται και ο Ιταλός ΥΠΑΜ να διερωτηθεί πώς η ΕΕ θα αντιμετωπίσει τη ρωσική στρατιωτική επέκταση!! Ακριβώς: ο γάιδαρος είπε τον πετεινό κεφάλα!
Κάποτε όλη ετούτη η παραπληροφόρηση και αντίστροφη αλήθεια πρέπει να γίνουν γνωστές, έτσι ώστε να εξαλειφθεί η τρομερή άγνοια που παραμορφώνει τη σκέψη δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και αλλοιώνει τη δίκαιη και σωστή κρίση δημιουργώντας αδικαιολόγητες εχθρότητες και εντάσεις.
Η γνώση της αλήθειας (θα) είναι, στην ορισμένη περίπτωση, και η αιτία επιστροφής στην ειρήνη, το μέγιστο καλό για όλη την ανθρωπότητα.
Ως έχουν όλοι τους υπόψη και ανάλογα να φερθούν.
