Την Κυριακή 15 Ιούνη, ημέρα διεθνούς κινητοποίησης ενάντια στη συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι κάτοικοι της Λάρισας βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια πρόκληση: την επίσημη παρουσία εκπροσώπων της Πρεσβείας του Ισραήλ σε εκδήλωση της Συναγωγής «Ετς Χαγίμ» στο κέντρο της πόλης.
Σε μια συγκυρία όπου το κράτος δολοφόνος του Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις κατά αμάχων, την καταστροφή νοσοκομείων, την επιβολή λιμού και τις επεμβάσεις σε βάρος άλλων χωρών της περιοχής – όπως πρόσφατα με τις επιθέσεις κατά του Ιράν – η παρουσία κρατικών αξιωματούχων του Ισραήλ σε δημόσια εκδήλωση στη Λάρισα, δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως πολιτική πρόκληση.
Με αυτό το σκεπτικό, συλλογικότητες και οργανώσεις της πόλης κάλεσαν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, τονίζοντας ρητά τον σεβασμό τους στις θρησκευτικές εκδηλώσεις της εβραϊκής κοινότητας, αλλά ταυτόχρονα και την έντονη αντίθεσή τους στην επίσημη συμμετοχή εκπροσώπων του κράτους που διαπράττει εγκλήματα κατά του Παλαιστινιακού λαού.
Παρόλα αυτά, επιχειρήθηκε να διαστρεβλωθεί η φύση της διαμαρτυρίας, με το επιχείρημα ότι στόχευε δήθεν σε θρησκευτική τελετή. Μια προφανής προσπάθεια να συγκαλυφθεί η ουσία της διαμαρτυρίας – δηλαδή η καταγγελία της πολιτικής παρουσίας εκπροσώπων ενός κράτους υπόλογου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Αντί να υπάρξει απάντηση επί της ουσίας από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, το μόνο που υπήρξε ήταν μια υποκριτική σιωπή. Δεν εξηγήθηκε ποτέ δημόσια γιατί η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε χωρίς ανακοινώσεις και με προσκλήσεις που κυκλοφορούσαν παρασκηνιακά. Δεν εξηγήθηκε γιατί έπρεπε η κοινωνία της Λάρισας να ενημερωθεί εκ των υστέρων για την παρουσία Ισραηλινών διπλωματών στην πόλη της.
Το αποκορύφωμα ήρθε με την απόφαση της ΕΛΑΣ να επιβάλει απαγόρευση όλων των συναθροίσεων σε σχεδόν ολόκληρο το κέντρο της πόλης. Ένα μέτρο που θυμίζει άλλες εποχές και στόχευε στην αποτροπή κάθε φωνής διαμαρτυρίας. Ο δήθεν φόβος για «διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής» ή «κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια» δεν στέκει ούτε ως προσχήματα.
Η αλήθεια είναι πως η απαγόρευση αυτή αποτέλεσε πολιτική πράξη φίμωσης του λαικού κινήματος. Μια απόπειρα να επιβληθεί σιγή, να καλλιεργηθεί ο φόβος, να εμπεδωθεί η λογική της προληπτικής καταστολής. Η αστυνόμευση του δημόσιου χώρου λειτούργησε ως μήνυμα αποτροπής – όχι μόνο για όσους διαδηλώνουν, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
Ωστόσο, η πραγματικότητα διέψευσε αυτούς που πίστεψαν ότι η τρομοκράτηση θα κάμψει το κίνημα. Παρά τα μέτρα, η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε. Εκατοντάδες εργαζόμενοι, σπουδαστές, νέοι, βρέθηκαν στο κέντρο της Λάρισας, με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, για να δηλώσουν την αντίθεσή τους στην παρουσία εκπροσώπων ενός καθεστώτος που εφαρμόζει αποικιοκρατική πολιτική εξόντωσης του Παλαιστινιακού λαού.
Η μαζική συμμετοχή και η ηχηρή παρουσία των διαδηλωτών έστειλε το μήνυμα: η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Και το αποτέλεσμα ήταν απτό: οι διπλωμάτες του Ισραήλ τελικά δεν εμφανίστηκαν.
