Η εισήγηση της εισαγγελέως Εφετών υπέρ της αποφυλάκισης του καταδικασμένου για την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή, Ηλία Κασιδιάρη, αποτελεί μια εξέλιξη που αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τα όρια της αστικής δημοκρατίας και του περίφημου «κράτους δικαίου».
Την ώρα που ο λαός πλήρωσε με αίμα τον αγώνα ενάντια στον φασισμό, η ίδια η Δικαιοσύνη που τον καταδίκασε, έρχεται σήμερα να ανοίξει ξανά την πόρτα της «κανονικότητας» για έναν επικίνδυνο φορέα του μίσους, της βίας και του ναζισμού. Κι όλα αυτά επικαλούμενη «τυπικές» προϋποθέσεις αποφυλάκισης. Προϋποθέσεις που δεν αναγνωρίζονται για χιλιάδες κρατούμενους χωρίς πλάτες και πολιτικό εκτόπισμα.
Η υποκρισία ξεχειλίζει: από τη μια φυλακίζονται συνδικαλιστές για απεργίες, αγωνιστές για μια αφίσα ή ένα σύνθημα, κι από την άλλη ανοίγει ο δρόμος της αποκατάστασης για έναν καταδικασμένο ναζιστή εγκληματία. Η ίδια η Δικαιοσύνη λειτουργεί εδώ ξεκάθαρα ταξικά, ως εργαλείο του συστήματος για την εξυπηρέτηση ευρύτερων πολιτικών και οικονομικών σκοπιμοτήτων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο φασισμός «καθαρίζει» με τις πλάτες του συστήματος. Ας μην ξεχνάμε πως και ο Χίτλερ μπήκε και βγήκε από τις φυλακές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης πριν αναλάβει την εξουσία – και η φυλάκισή του, αντί να τον εξουδετερώσει, λειτούργησε ως σκαλοπάτι για την ηρωοποίησή του από την αντίδραση και τα μεγάλα συμφέροντα που τον στήριξαν.
Η εργατική τάξη και ο λαός δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη: ο φασισμός είναι εφεδρεια του συστήματος. Η πάλη ενάντια στον φασισμό δεν μπορεί να περιοριστεί στις δικαστικές αίθουσες. Δίνεται στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα νοσοκομεία, στους συλλόγους και τα σωματεία.
