..κι ακόμη πιο γρήγορα αν φοράς και τη σημαία της
Ένα σοβαρό περιστατικό τραμπούκικης και υβριστικής επίθεσης σε βάρος μητέρας μικρού αθλητή σημειώθηκε στο δημοτικό κολυμβητήριο της Νέας Ιωνίας στον Βόλο, κατά τη διάρκεια της παρουσίας ισραηλινών ομάδων. Η μητέρα, παρακολουθώντας την προπόνηση του παιδιού της, τόλμησε να εκφράσει δημόσια την αλληλεγγύη της στον παλαιστινιακό λαό με τη φράση «Free Palestine», γεγονός που προκάλεσε την άμεση και βίαιη αντίδραση μερίδας Ισραηλινών αθλητών, αλλά και του προπονητή τους.
Κατά τις καταγγελίες, νεαροί την περικύκλωσαν φωνάζοντας και χειρονομώντας χυδαία, ενώ ένα κορίτσι φέρεται να την χτύπησε με την τσάντα της. Παράλληλα, ο προπονητής της ισραηλινής αποστολής την προπηλάκισε λεκτικά, απαιτώντας εξηγήσεις για την παρουσία της στο χώρο.
Το περιστατικό έρχεται να προστεθεί στην ήδη προκλητική απόφαση του Δήμου Βόλου να παραχωρήσει εξ ολοκλήρου το κολυμβητήριο σε τρεις ισραηλινές ομάδες, αποκλείοντας τα τοπικά σωματεία, χωρίς καμία διαβούλευση και χωρίς επίσημη ανακοίνωση. Μετά τις έντονες αντιδράσεις, το «δικαίωμα» των τοπικών συλλόγων περιορίστηκε σε 45 λεπτά προπόνησης την ημέρα – μέτρο που προκαλεί θυμό και αγανάκτηση.
Την ίδια στιγμή, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ), με ανακοίνωσή του, ζητά από τις ελληνικές αρχές να καταδικάσουν τα «κρούσματα αντισημιτισμού», ταυτίζοντας ουσιαστικά την κριτική στην ισραηλινή κατοχή και γενοκτονία με τον αντισημιτισμό, σε μια απόπειρα φίμωσης κάθε φωνής αλληλεγγύης και καταγγελίας.
Όμως η πραγματικότητα είναι ξεκάθαρη: ο αντισιωνισμός δεν είναι αντισημιτισμός. Όσοι αντιστέκονται στα εγκλήματα του ισραηλινού κράτους δεν στρέφονται κατά των Εβραίων, αλλά κατά της πολιτικής του απαρτχάιντ, των σφαγών αμάχων και της κατοχής. Οι φωνές αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη είναι πράξη τιμής απέναντι στην ιστορία και όχι μίσος – είναι αγώνας για δικαιοσύνη και ελευθερία.
Και το κράτος; Αντί να προστατεύσει τη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης:
- Συλλαμβάνει αγωνιστές, όπως μέλος της «Ανοιχτής Αντισιωνιστικής Συνέλευσης».
- Διώκει τον Γ. Καλαϊτζίδη του Ρουβίκωνα, επειδή φόρεσε μπλούζα με την παλαιστινιακή σημαία.
- Πειθαρχεί τη θεατρολόγο Έφη Λάζου, για μια παράσταση υπέρ των παιδιών της Παλαιστίνης.
Όλα αυτά δεν είναι απλώς μεμονωμένα περιστατικά. Είναι η εφαρμογή στην πράξη της «στρατηγικής σχέσης» Ελλάδας-Ισραήλ. Μιας συμμαχίας που δεν περιορίζεται σε κοινές ασκήσεις και οικονομικές συμφωνίες, αλλά εισάγει και τον αυταρχισμό, την καταστολή και τη στέρηση θεμελιωδών ελευθεριών στη χώρα μας.
Η αστική δημοκρατία έχει πολύ συγκεκριμένα όρια – και αυτά τα όρια γίνονται εμφανή όταν η αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους λογοκρίνεται, διώκεται και ποινικοποιείται.
Ο λαός δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Το μόνο που φέρνουν είναι περιορισμός δικαιωμάτων – φτώχεια στο εσωτερικό και εμπλοκή σε επικίνδυνα παιχνίδια στο εξωτερικό.
Ο αγώνας για την Παλαιστίνη είναι αγώνας για όλους τους λαούς. Η μάχη για ελευθερία λόγου και πολιτικής έκφρασης εδώ, είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της μάχης.
