Με μια σειρά σκληρών μέτρων λιτότητας, η γαλλική κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού επιλέγει να φορτώσει ξανά την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων και των φτωχών. Με πρόσχημα τη «δημοσιονομική εξυγίανση» και στόχο τη μείωση του δημόσιου χρέους, το νέο πακέτο περιλαμβάνει:
- πάγωμα όλων των κοινωνικών παροχών και συντάξεων,
- κατάργηση 3.000 θέσεων στο Δημόσιο,
- εξοικονόμηση 21 δισ. ευρώ με άμεσες περικοπές στην κοινωνική πρόνοια,
- και, ενδεικτικά, την κατάργηση ακόμη και δύο επίσημων αργιών, για να «ενισχυθεί η παραγωγικότητα».
Ο Μπαϊρού δεν δίστασε να επικαλεστεί το ελληνικό παράδειγμα για να τρομοκρατήσει την κοινωνία: «Δεν θέλουμε να γίνουμε Ελλάδα», είπε, αποσιωπώντας το τίμημα που πλήρωσε ο ελληνικός λαός για να “διασωθούν” οι τράπεζες και να φορτωθεί το χρέος στις κοινωνικές ανάγκες.
Όμως πίσω από τη ρητορική περί «χρέους» και «οικονομικής ευθύνης», αποκαλύπτεται ο πραγματικός προσανατολισμός: οι μόνες δαπάνες που δεν θίγονται είναι οι στρατιωτικές και η εξυπηρέτηση του χρέους. Την ίδια ώρα που κόβονται επιδόματα επιβίωσης, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός ενισχύεται κατά 6,5 δισεκατομμύρια ευρώ, με την επίκληση της “γεωπολιτικής απειλής”.
Η γαλλική οικονομία –όπως και συνολικά η οικονομία της Ε.Ε.– προσαρμόζεται βίαια στις ανάγκες μιας πολεμικής στρατηγικής. Οι εργαζόμενοι καλούνται να θυσιάσουν αργίες, εισόδημα, δημόσιες υπηρεσίες και εργασιακά δικαιώματα για να χρηματοδοτηθεί η κούρσα εξοπλισμών, η στήριξη του ΝΑΤΟ, και η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Στραγγαλίζουν τη γαλλική κοινωνία για να θρέψουν τη μηχανή του δυτικού ιμπεριαλισμού!
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την οργάνωση και τη μαζική αντίσταση. Οι «έκτακτες θυσίες» που ζητούν σήμερα, είναι για να εμπεδώσουν μια νέα «κανονικότητα» φτώχειας, εργασιακού αυταρχισμού, στρατιωτικοποίησης κοινωνικής ζωής και πολεμικής ετοιμότητας.
Στη δουλειά, στην ύπαιθρο, στη γειτονιά, σε σχολεία και σχολές:
παλεύουμε για ζωή, όχι για τους πολέμους τους!
