Η αιματοχυσία στους χώρους δουλειάς συνεχίζεται αμείωτη. Μέσα σε 24 ώρες, τρεις εργαζόμενοι στον κλάδο των κατασκευών άφησαν την τελευταία τους πνοή για να προχωρήσουν “εμπρόθεσμα” τα μεγάλα έργα των ομίλων. Πρόκειται για άλλο ένα επεισόδιο στον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται κάθε μέρα στα γιαπιά, στους δρόμους, στα εργοτάξια-κάτεργα των μεγαλοκατασκευαστών.
Στη Χερσόνησο της Κρήτης, 47χρονος εργαζόμενος στον ΒΟΑΚ κατέρρευσε ενώ δούλευε σε σήραγγα. Παρά την αρχική «βοήθεια» που του παρασχέθηκε στο εργοτάξιο, καμία ουσιαστική ιατρική παρέμβαση δεν έγινε. Δύο ώρες αργότερα, υπέστη νέα κρίση και κατέληξε καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο. Αν υπήρχε στελεχωμένο και εξοπλισμένο Κέντρο Υγείας κοντά στο έργο, με δυνατότητα άμεσης διασωλήνωσης και ιατρικής παρέμβασης, ίσως να μην μιλούσαμε σήμερα για ακόμα έναν νεκρό. Όμως το κράτος διαλύει συστηματικά την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, ειδικά σε αγροτικές και ημιαστικές περιοχές, ενώ χαρίζει δις στα αρπακτικά των «αναπτυξιακών έργων».
Στη Ναύπακτο, 45χρονος οικοδόμος σκοτώθηκε πέφτοντας από σκεπή. Σοβαρό τραύμα στο κεφάλι, καμία ουσιαστική πιθανότητα για επιβίωση. Τον μετέφεραν στο υποστελεχωμένο Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου, όπου απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του. Η πρωτοβάθμια φροντίδα, που θα έπρεπε να είναι το πρώτο ανάχωμα σε τέτοιες καταστάσεις, είναι διαλυμένη, χωρίς μόνιμο προσωπικό, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς ασθενοφόρα.
Στη Βόνιτσα, 56χρονος εργάτης σκοτώθηκε όταν παρασύρθηκε από φορτηγό στο εργοτάξιο του δρόμου Βόνιτσα–Λευκάδα, που κατασκευάζει η ΑΚΤΩΡ. Άλλο ένα εργοδοτικό έγκλημα κάτω από τις ευλογίες του κράτους, το οποίο επιβραβεύει τους ομίλους με δημόσιο χρήμα και «ευέλικτη εργασία» με 13 ώρες τη μέρα.
Από την Κρήτη ως τη Στερεά, κι από την Ήπειρο ως την Πελοπόννησο, το αίμα των εργατών βάφει την «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται Μητσοτάκης, ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ και ΣΙΑ. Η οικονομία που υμνούν είναι η οικονομία που σκοτώνει για να τρέξουν τα χρονοδιαγράμματα και να εκταμιευτούν τα μπόνους των μετόχων.
Όπως καταγγέλλει και το Συνδικάτο Οικοδόμων Ηρακλείου:
«Η εντατικοποίηση, τα ατέλειωτα ωράρια, τα μέτρα ασφάλειας που γίνονται λάστιχο με κριτήριο να γίνει γρήγορα και με μικρότερο κόστος η δουλειά, έχουν μετατρέψει τους χώρους δουλειάς σε αρένες θανάτου. Την ώρα που κάθε μέρα μετράμε νεκρούς και σακατεμένους, είναι πρόκληση η κυβέρνηση να προωθεί την 13ωρη εργασία».
Την ίδια στιγμή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στις φιέστες για τον δρόμο Πάτρα – Πύργος βλέπει χαμογελαστούς εργάτες και φωτογραφίζεται με τους μεγαλομετόχους των κατασκευαστικών κολοσσών. Την ώρα που χύνεται εργατικό αίμα, ο πρωθυπουργός επαινεί τα “success stories” των αφεντικών και επιδοτεί τη διάλυση του ΕΣΥ με εκατομμύρια προς τις ιδιωτικές ασφαλιστικές και τους εργολάβους υγείας.
Το κράτος σκοτώνει στους δρόμους, σκοτώνει στα γιαπιά, σκοτώνει και στα Κέντρα Υγείας που δεν υπάρχουν όταν τους έχει ανάγκη ο εργαζόμενος.
Οργάνωση. Αγώνας. Ανατροπή.
Να μην ζούμε σαν σύγχρονοι σκλάβοι
