Η κυβέρνηση φέρνει ένα ακόμη βήμα στο γκρέμισμα των εργασιακών δικαιωμάτων. Τώρα εμφανίζουν ως ευελιξία το 13ωρο στον ίδιο εργοδότη, που στην πραγματικότητα φτάνει τις 15 ώρες αν υπολογιστούν τα διαλείμματα, η προετοιμασία πριν και μετά τη δουλειά. Και αν προστεθεί σε όλα αυτά και ο χρόνος μετακίνησης, σε πολλές περιπτώσεις η εργάσιμη μέρα ξεπερνάει τις 16 ώρες.
Με το νέο πλαίσιο η καθημερινότητα γίνεται ένα άθροισμα εξάντλησης. Το ωράριο διαλύεται, η ζωή του εργαζόμενου προσαρμόζεται στις ανάγκες της επιχείρησης, ο χρόνος παύει να του ανήκει. Η εργοδοτική αυθαιρεσία βαφτίζεται επιλογή του εργαζόμενου, λες και υπάρχει ελευθερία επιλογής όταν η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί και η απειλή της απόλυσης στέκονται από πάνω του.
Όσα παρουσιάζονται ως μέτρα προστασίας είναι ψέματα. Όταν δουλεύεις δεκαπέντε ώρες την ημέρα, όταν η συνολική φθορά φτάνει και ξεπερνάει τις δεκαέξι ώρες, όταν εβδομαδιαία οι εργάσιμες ώρες ξεπερνούν τις εβδομήντα, τα ατυχήματα είναι «εγκλήματα», φυσικό αποτέλεσμα μιας συνθήκης που καταστρέφει σώμα και μυαλό.
Όλα αυτά είναι συνέχεια όσων έχουν χτίσει όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας κατ’ εντολή της ΕΕ και την ανοχή / συνευθύνη των επίσημων συνδικαλιστικών ηγεσιών που αντί να οργανώσουν την πάλη προτείνουν διάλογο και συνεννόηση.
Η εποχή μας δίνει δυνατότητες. Η παραγωγικότητα της εργασίας έχει εκτοξευθεί σε απίστευτα επίπεδα. Αν τον 19ο αιώνα η κατάκτηση ήταν το οκτάωρο και τον 20ό αιώνα το επτάωρο σε κάποιες χώρες, σήμερα είναι υπερώριμο το αίτημα για έξι ώρες την ημέρα και τριάντα ώρες την εβδομάδα, με σταθερή δουλειά για όλους, με δικαιώματα. Ο χρόνος που κερδίζεται ανήκει στους εργαζόμενους για ζωή, για οικογένεια, για πολιτισμό, για συλλογική δράση.
Η απάντηση βρίσκεται στο συλλογικό αγώνα, στα συλλαλητήρια, στη μαχητική πάλη ενάντια στην εξαθλίωση της εργασίας. Βρίσκεται στη συσπείρωση στα σωματεία, στη δύναμη της συλλογικής διεκδίκησης.
Η επιλογή είναι μπροστά μας. Ή θα αποδεχθούμε να ζούμε σε έναν κόσμο δεκαπεντάωρων και δεκαεξάωρων, εξαθλίωσης και φόβου ή θα οργανώσουμε τη δύναμή μας για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, με δικαιώματα, με ελεύθερο χρόνο, με προοπτική.
