Το καλοκαίρι που μας αφήνει σημαδεύτηκε από ορισμένα πολύ σημαντικά γεγονότα εγχώρια και διεθνή. Οι ρυθμοί ήταν καταιγιστικοί.
Στο διεθνές επίπεδο κυριάρχησε η συνάντηση Τραμπ- Πούτιν στο Άνκορατζ της Αλάσκας και στη συνέχεια η συνάντηση Τραμπ-Ζελενσκι με τη συνοδεία των ευρωπαίων προστατών και χρηματοδοτών του χωρίς να βρεθεί λύση για τον ουκρανικό πόλεμο, η συμφωνία για μεγάλα οικονομικά ντηλ μεταξύ η ΗΠΑ και Ρωσίας ήταν το κύριο μενού.
Οι ευρωπαίοι εταίροι του ΝΑΤΟ εξαναγκάστηκαν να δεχτούν αύξηση στρατιωτικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ κάθε χώρας και το μεγαλύτερο μέρος των εξοπλιστικών δαπανών θα πάει στις ΗΠΑ, δεσμεύτηκαν για εκατοντάδες δισεκατομμύρια επενδύσεις στις ΗΠΑ και αγορά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων LNG. Μάλιστα η κυρία φον ντερ Λάιεν μίλησε για μεγάλη επιτυχία.
Η συνάντηση του Οργανισμού της Σαγκάης στην Κίνα και η παρέλαση για τα 80 χρόνια της νίκης της Κίνας επί της Ιαπωνίας, η υπογραφή κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου από τη Σιβηρία που θα τροφοδοτεί την Κίνα και κυρίως η από κοινού εμφάνιση του κινέζου προέδρου, του ρώσου προέδρου και του πρωθυπουργού της Ινδίας και το θερμό κλίμα μεταξύ τους υπογράμμισε ότι τα πάντα βρίσκονται σε ανεπίστρεπτη πορεία στον κόσμο, η δυτική κυριαρχία δείχνει σταδιακά να τελειώνει. Το μπλοκ των ανερχόμενων ευρασιατικών δυνάμεων διεκδικεί το ρόλο του διαμορφωτή της νέας παγκόσμιας τάξης. Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης είναι αδυσώπητος, σταδιακά ένας μεγάλος ιστορικός κύκλος κάποιων αιώνων που ο δυτικός καπιταλισμός κυριάρχησε στον κόσμο κλείνει και τα πρωτεία σε όλους τους τομείς πλέον έχουν οι ανερχόμενες δυνάμεις της Ευρασίας. Η αντίδραση των δυτικών με στροφή στην πολεμική οικονομία και τις πολεμικές περιπέτειες και ενδεχομένως σε γενικευμένο πόλεμο με την ελπίδα η ισχύς τους να ανακάμψει είναι ενδεικτική.
Η γενοκτονία των παλαιστινίων στη Γάζα συνεχίζεται, νέα επίθεση εναντίον του Ιράν φαίνεται ότι προετοιμάζεται, αφού η πρώτη δεν πέτυχε τους στόχους της και συνολικά η προσπάθεια ελέγχου ολόκληρης της Μέσης Ανατολής από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Την ίδια στιγμή μεγάλες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται σε εξέλιξη και οι κίνδυνοι για την κυριαρχία της χώρας και για την ειρήνη είναι σοβαροί.
Στη λατινική Αμερική άρχισαν τα όργανα, αμερικάνικες ναυτικές δυνάμεις και χιλιάδες πεζοναύτες περικυκλώνουν τη Βενεζουέλα με πρόσχημα την εισαγωγή ναρκωτικών στις ΗΠΑ, αλλά το μάτι βρίσκεται στα τεράστια πετρελαϊκά κοιτάσματα της χώρας αυτής.
Στο εσωτερικό της χώρας η ΝΔ βιάζεται να προωθήσει τα αντιδραστικά νεοφιλελεύθερα σχέδιά της σε όλους τους τομείς. Ισοπεδώνει ότι έχει απομείνει στο εργατικό δίκαιο και στις εργασιακές σχέσεις που περιλαμβάνει μέτρα κάποιας προστασίας των εργαζομένων. Τελευταίο κατόρθωμά της είναι η θεσμοθέτηση ημερήσιας εργασίας 13 ωρών στον ίδιο εργοδότη, αφού προηγουμένως είχε θεσμοθετεί από το Γεωργιάδη το 13ωρο σε δύο εργοδότες. Οι αιτιάσεις της κυβέρνησης ως προς το δικαίωμα του εργαζόμενου να αρνηθεί είναι αστειότητες. Δύσκολα αρνείται ο πλέον αδύναμος και οι ανάγκες των εργατικών οικογενειών σήμερα είναι τεράστιες, ενώ τα εισοδήματα τους από κανονική εργασίας είναι πολύ χαμηλά για τη μεγάλη πλειοψηφία τους. Οι επιχειρηματίας της εστίασης, του τουρισμού και λιγότερο άλλων κλάδων τρίβουν τα χέρια τους. Ουσιαστικά η κυβέρνηση έρχεται να νομιμοποιήσει την εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί και για την οποία φέρει τεράστια ευθύνη συνειδητή και όχι από αδυναμία.
Η πλήρης απορρύθμιση του εργάσιμου χρόνου τα 13ώρα και η αξιοποίησή τους με βάση τις ανάγκες του επιχειρηματία, οι χαμηλή μισθοί, το κόστος ιδιωτικής υγείας και παιδείας που επιβαρύνουν τους λαϊκές οικογένειες, η κατάσταση του δημόσιου χώρου δημιουργούν εκρηκτικές συνθήκες για τις οικογένειες, για την ομαλή συμβίωση και την ανάπτυξη και εξέλιξη της νέας γενιάς.
Τα μέτρα εναντίον των εκπαιδευτικών που αρνούνται την αξιολόγηση γενικεύονται για ολόκληρο το δημόσιο με το νέο πειθαρχικό δίκαιο. Έτσι δημιουργείται ένα ασφυκτικό περιβάλλον για τους εργαζόμενους με στόχο να τους καταστήσει πειθήνιους, αφού δεν θα διώκονται οι επίορκοι, εξάλλου για τέτοιου είδους αδικήματα υπάρχουν ήδη νόμοι, αλλά όσοι αντιστέκονται αναπτύσσοντας κοινωνική και πολιτική δράση.
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι επιτέλους πραγματικότητα για τη χώρα, καυχήθηκε ο πρωθυπουργός. Τέσσερα αλλοδαπά ιδρύματα πήραν άδεια να δημιουργήσουν παραρτήματα με σχολές σε τομείς μεγάλης ζήτησης χωρίς κάποιο από αυτά να έχει καταθέσει προγράμματα σπουδών και να έχουν ολοκληρωθεί οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους, ενώ οι αντιδράσεις από διάφορους φορείς σχετικά με τις διαδικασίες που δεν τηρήθηκαν αυξάνονται. Η διαπλοκή φαίνεται να είναι παρούσα, αφού το πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου παιδείας Ζώρας που έφερε τον αντίστοιχο νόμο ανέλαβε πρύτανης ενός εξ’ αυτών.
Η εξαετία διακυβέρνησης από τη ΝΔ με τα τεράστια σκάνδαλα και της εγκληματικές παραλείψεις και ως αποτέλεσμα της πολιτικής της που προάγει τα κέρδη συμπιέζοντας τα εργατικά και μικροαστικά λαϊκά στρώματα ιδιωτικοποιώντας τη δημόσια περιουσία και εμπορευματοποιώντας το δημόσιο χώρο, που δημιούργησε τα πιο πολυπληθή κατασταλτικά σώματα στη χώρα από κάθε άλλη στον κόσμο σε σχέση με τον πληθυσμό της και προσέδεσε ολοκληρωτικά τη χώρα στον ιμπεριαλισμό και τα πολεμικά σχέδια του, έχει δημιουργήσει τεράστια δυσαρέσκεια και απόρριψη της ακόμα και μεταξύ ψηφοφόρων της. Η εικόνα αυτή σε νένα βαθμό καταγράφεται δημοσκοπικά.
Τμήματα της ολιγαρχίας, του ξένου παράγοντα, μιντιάρχες και πολλοί δεξιοί παράγοντες ανησυχούν γιατί φοβούνται μήπως η δυσαρέσκεια μεταβληθεί σε ριζοσπαστική δράση και απειλήσει την κυρίαρχη πολιτική ή στη λιγότερο απειλητική εξέλιξη να υπάρξει εμπλοκή στη διαμόρφωση νέας κυβέρνησης που προφανώς θα ασκήσει την ίδια στους βασικούς άξονες της πολιτική. Για αυτό το λόγο επείγονται. Εντός της ΝΔ η δυσαρέσκεια μεγαλώνει, οι κινήσεις και ομαδοποιήσεις πυκνώνουν, κάποιοι προετοιμάζουν το Δένδια, ο Α Σαμαράς απειλεί να δημιουργήσει κόμμα που θα επιφέρει σημαντικό πλήγμα στη ΝΔ του Μητσοτάκη. Εξετάζονται διάφορα σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου, η επίσπευση των εκλογών, ακόμα και αλλαγή ηγεσίας ώστε να πάει σε εκλογές με άλλα αρχηγό.
Τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης δεν τραβάνε, μέσα σε αυτές τις συνθήκες συρρικνώνονται, οπότε ξαναζεσταίνεται η λύση Τσίπρα με πυρετώδεις ρυθμούς. Μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα την υποστηρίζουν καθώς και μιντιακά συγκροτήματα και πρεσβείες ακούγεται ότι βλέπουν θετικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ο ίδιος δεν έχει, αν κάποτε είχε, καθόλου απειλητικές διαθέσεις εναντίον της ΕΕ και της ολιγαρχίας της χώρας, ούτε των υπερατλαντικών συμμάχων, διακηρύσσει την ανάγκη ενός πιο δημοκρατικού καπιταλισμού όπως παλαιότερα διακήρυξε την κατάργηση των μνημονίων σε συμφωνία με τους δανειστές. Δεν θα επιβάλλει αύξηση φορολογίας στις μεγάλες επιχειρήσεις που θησαυρίζουν και γιγαντώνονται μόνο κάποιο ταμείο που θα συνεισφέρουν μάλλον προαιρετικά για το μέλλον.
Στόχος είναι να εξαπατηθεί ο λαός και να στηθεί ένα ανάχωμα στο ριζοσπαστισμό ώστε να εγκλωβιστούν οι εκατοντάδες χιλιάδες δυσαρεστημένοι, να ανακυκλωθούν τα φθαρμένα υλικά του πολιτικού συστήματος και να διατηρηθεί αναλλοίωτη η κυρίαρχη πολιτική.
Κάτι τέτοιο θα σημαίνει μεγάλη νίκη των κυρίαρχων δυνάμεων, όσων κομμάτων, δηλαδή, κυβέρνησαν στηρίζουν ή δεν αμφισβητούν ουσιαστικά αυτή την πολιτική, ενώ για τους εργαζόμενους θα σημάνει μία διακυβέρνηση με την ίδια πολιτική και ακόμη χειρότερα αποτελέσματα.
Η προηγούμενη αντίστοιχη ευκαιρία σπαταλήθηκε με ευθύνη όλων και πρωτίστως των πιο ισχυρών δυνάμεων με συντριπτικά αποτελέσματα για το λαό και τη χώρα η επόμενη αν συμβεί θα είναι χειρότερη.
Η πλειοψηφία της εργατικής τάξης και του λαού με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για μεγάλα γεγονότα και τραγωδίες έδειξαν τη διαθεσιμότητα τους. Οι κινητοποιήσεις αυτές είχαν μικρή σχετικά διάρκεια και βάθος στόχων όσο το πρόβλημα ήταν στην επικαιρότητα, δεν είχαν συνέχεια, έφθειραν σε κάποιο βαθμό την κυβέρνηση και είχαν ένα ορισμένο αποτύπωμα στη συνείδηση, ως εκεί. Πέρα από αντικειμενικές δυσκολίες ο κύριος λόγος για αυτή την εξέλιξη ήταν ότι έλειπε ένα πειστικό σχέδιο, η συνέχεια της δράσης και η κλιμάκωση με τους αναγκαίους στόχους που θα συγκινούσε και το κυριότερο η ηγεσία ενός τέτοιου κινήματος με πλατιά αποδοχή και το αναγκαίο πολιτικό βάρος.
Σήμερα μια ανάλογη ευκαιρία δεν πρέπει να σπαταληθεί και ο χρόνος δεν είναι άπλετος. Το πρώτο βήμα, και θα μείνουμε τώρα σε αυτό, είναι η ανάπτυξη ενός πλατιού ενωτικού κινήματος αντίστασης καταρχήν, με κορμό την εργατική τάξη που θα συνενώνει τα λαϊκά στρώματα, επιμέρους κινήματα και πρωτοβουλίες πάνω στα σε κοινά αποδεκτούς συμφωνημένους άξονες δράσης.
Στο επίκεντρο του πρέπει να έχει:
Την προστασία των εργαζομένων και των συνταξιούχων, τη διεκδίκηση των αιτημάτων της νεολαίας φοιτητών και εργαζομένων, την αποτροπή νέων ιδιωτικοποιήσεων και την επαναφορά στο δημόσιο επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας και κρίσιμων τομέων της οικονομίας, την απελευθέρωση των δημόσιων χώρων που έχουν καταλυθεί, την αντιμετώπιση στην οξυμένων παραγωγικών προβλημάτων της χώρας θέτοντας στόχους και αιτήματα και κινητοποιώντας νέες δυνάμεις.
Θα θέσει σε προτεραιότητα τον αγώνα εναντίον του ιμπεριαλισμού και των πολέμων του, του επανεξοπλισμού και της στρατιωτικοποίησης οικονομιών και κοινωνιών που θα προχωρήσει, αν προχωρήσει, με τον ιδρώτα και το αίμα των λαών.
Θα απαιτήσει την ακύρωση των τεράστιων στρατιωτικών παραγγελιών της χώρας, αφού πρόκειται για εξοπλισμούς που δεν εξυπηρετούν την άμυνα της. Να παγώσουν οι σχέσεις με το Ισραήλ, η συμμετοχή της χώρας σε άξονες και αντιάξονες στην ανατολική Μεσόγειο κάτω από την αιγίδα των ΗΠΑ, θα απειθαρχήσει στην πολιτική της ΕΕ στην προοπτική αποδέσμευσης της χώρας, δεν θα επιτρέψει κατ’ αρχήν τη χρήση των βάσεων για τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στην προοπτική της κατάργησης τους και της αποχώρησης από την νατοϊκή συμμαχία.
Θα διεκδικήσει την αποφασιστική ενίσχυση στη μικρών επιχειρήσεων και ένα σχέδιο βαθιάς αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού αποδεικνύεται καταστροφική.
Όλα τα παραπάνω απαιτούν σημαντικούς πόρους που θα προέλθουν από την αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων και την αφαίρεση των προνομίων τους και γενικά τον αναπροσανατολισμό της χρήσης των κρατικών πόρων.
Βασική παράμετρος της δράσης πρέπει να είναι η ήττα της κυρίαρχης πολιτικής, ήττα της κυβέρνηση της ΝΔ και συρρίκνωση όλων των κομμάτων που υπηρετούν το αφήγημα της ολιγαρχίας και της ΕΕ, τον καταποντισμό ακροδεξιών σχηματισμών.
Κρίσιμης σημασίας είναι η ανατροπή των σχεδίων δημιουργίας κομμάτων αναχωμάτων.
