Στην εποχή της αποξένωσης, της εμπορευματοποίησης και της απαξίωσης της γνώσης, το έργο και η σκέψη του Δ. Γληνού παραμένουν φάρος. Δεν υπήρξε απλώς παιδαγωγός, υπήρξε αγωνιστής της λαϊκής υπόθεσης, που συνέδεσε την εκπαίδευση με την κοινωνική χειραφέτηση. Για εκείνον, η παιδεία δεν ήταν προνόμιο των λίγων αλλά δικαίωμα όλων, εργαλείο για την απελευθέρωση του ανθρώπου από την άγνοια, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών, θυμόμαστε τα λόγια και το όραμά του για μια παιδεία που απελευθερώνει.
Το παράδειγμά του θυμίζει πως η πραγματική μόρφωση δεν χαρίζεται, κατακτάται
«Η μόρφωση των παιδιών είναι ένα από τα πιο σπουδαία πνευματικά μέσα που χρησιμοποιούνται για την ταξική κυριαρχία Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται, όπως και οι μεγάλοι, σε δύο κατηγορίες, σε κείνα που πρόκειται ν’ αποτελέσουνε τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και κείνα που πρόκειται ν’ αποτελέσουνε το μεγάλο στρατό της δουλιάς, που δεν πληρώνεται όλη. Κάτω λοιπόν τα ψέματα όλα, είμαστε σύμφωνοι. Το Σχολείο το θέλετε σεις όργανο της κυριαρχίας σας. Και μεις αγωνιζόμαστε να σας το πάρουμε. Γιατί εμείς αγωνιζόμαστε για μια δικαιότερη και ανθρωπινότερη κοινωνία. Λιγότερο υποκριτική. Λιγότερο απάνθρωπη. Και η δύναμη θα περάσει αργά ή γρήγορα στο μέρος της δικαιοσύνης»
Ο λόγος του Γληνού είναι κάλεσμα στο σήμερα.
Για μια εκπαίδευση που μορφώνει ανθρώπους με κριτική σκέψη, όχι υποταγμένα παραγωγικά εργαλεία
