Η Κομιντέρν στην απόφασή της για την τακτική που ψηφίστηκε στο 4ο συνέδριό της τονίζει
«Τα κομμουνιστικά κόμματα δεν προτείνουν κανένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα χρησιμεύσει στην ενίσχυση και την βελτίωση των κλονιζόμενων θεμελίων του καπιταλισμού. Η καταστροφή αυτού του συστήματος παραμένει ο κύριος σκοπός τους. Αλλά για να τον πραγματοποιήσουν τα κομμουνιστικά κόμματα πρέπει να προτείνουν διεκδικήσεις που να εκφράζουν τις άμεσες ανάγκες της εργατικής τάξης….Τα κομμουνιστικά κόμματα δεν πρέπει να ασχολούνται με την βιωσιμότητα και την ανταγωνιστική ικανότητα της καπιταλιστικής βιομηχανίας αλλά με τη φτώχεια του προλεταριάτου που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει άλλο ανεκτή. Αν οι διεκδικήσεις που προτείνουν οι κομμουνιστές ανταποκρίνονται στις άμεσες ανάγκες των πλατιών προλεταριακών μαζών και οι μάζες είναι πεισμένες ότι χωρίς την ικανοποίηση αυτών των διεκδικήσεων η ύπαρξη τους είναι αδύνατη τότε ο αγώνας γύρω από αυτά τα ζητήματα θα γίνει αφετηρία της πάλης για την εξουσία. Στη θέση του μίνιμουμ προγράμματος των κεντριστών και των ρεφορμιστών η Κομμουνιστική Διεθνής τοποθετεί τον αγώνα για τις συγκεκριμένες διεκδικήσεις του προλεταριάτου διεκδικήσεις που στο σύνολό τους αμφισβητούν την αστική εξουσία, οργανώνουν το προλεταριάτο και χαράσσουν τα στάδια της πάλης για την προλεταριακή δικτατορία. Ακόμα και πριν οι πλατιές μάζες κατανοήσουν συνειδητά την ανάγκη της δικτατορίας του προλεταριάτου μπορούν να ανταποκριθούν σε κάθε μία από τις ξεχωριστές διεκδικήσεις και καθώς ο αγώνας για αυτές τις διεκδικήσεις αγκαλιάζει και κινητοποιεί ολοένα και περισσότερες μάζες και καθώς οι ζωτικές ανάγκες των μαζών συγκρούονται με τις ζωτικές ανάγκες της καπιταλιστικής κοινωνίας η εργατική τάξη θα συνειδητοποιήσει ότι αν αυτή θέλει να ζήσει ο καπιταλισμός πρέπει να πεθάνει».
Με το παραπάνω απόσπασμα, η Κομμουνιστική Διεθνής επικεντρώνει στα εξής.
Βάση των αιτημάτων και περιεχόμενο της δράσης είναι το σύνολο των αιτημάτων που εκφράζουν τις ανάγκες που η εργατική τάξη αντιμετωπίζει και τις διεκδικήσεις που προβάλλει. Όχι καθένα ξεχωριστά αλλά το σύνολο των αιτημάτων‧ όχι στα όρια της αντοχής του συστήματος αλλά των πραγματικών ανάγκων των εργαζομένων και των δυνατοτήτων που η κοινωνία σήμερα και η οικονομική ανάπτυξη επιτρέπουν. Όχι ένα πρόγραμμα μίνιμουμ που εν τέλει θα χειραγωγηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την εξουσία αλλά ένα πλαίσιο δράσης που αμφισβητεί την αστική πολιτική σήμερα και τις προτεραιότητές της και αντιπαραθέτει τις λαϊκές ανάγκες. Εφόσον οι διεκδικήσεις αυτές ανταποκρίνονται στις λαϊκές ανάγκες και κινητοποιούν τους εργαζόμενους και η αστική εξουσία δεν είναι διατεθειμένη να τις υλοποιήσει, η ένταση των αγώνων οδηγεί στην αμφισβήτηση της ίδιας αστικής εξουσίας.
Δεν είναι προβλήματα των εργαζομένων τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρηματίες: η άνθηση των κερδών φουσκώνει τις τσέπες στον ιδιοκτητών και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα των εργατών και των εργαζομένων. Δεν οδηγεί σε καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία, μισθούς και συντάξεις για να ζήσουν οι εργαζόμενοι ικανοποιητικά‧ οδηγούν, αντίθετα, σε διόγκωση της πανάκριβης ιδιωτικής υγείας, σε υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, σε κλείσιμο σχολείων και σε πανάκριβα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οδηγεί σε διάλυση των εργασιακών σχέσεων, σε 13 ώρες εργασίας ημερησίως έναντι μισθών πείνας. Δεν αφορούν τους εργαζόμενους οι πανάκριβοι νατοϊκοί εξοπλισμοί των ελληνικών κυβερνήσεων και οι άξονες Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ – ΗΠΑ. Τους εργαζόμενους τους απασχολεί η εθνική κυριαρχία και η υπεράσπισή της. Τους είναι αδιάφοροι οι ανταγωνισμοί μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης για τα οικόπεδα που όλα τα εκμεταλλεύεται η Σέβρον‧ τους φοβίζει η κυριαρχία των αμερικανοτοικών στην ανατολική Μεσόγειο και ο κίνδυνος ακρωτηριασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ακόμη και της κυριαρχίας της χώρας και του πολέμου που αυτή η κατάσταση εγκυμονεί. Τους ενδιαφέρει η ειρήνη στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο και αυτή προϋποθέτει τον αγώνα εναντίον των εξοπλισμών, εναντίον του ιμπεριαλισμού και της επικυριαρχίας των αμερικανονατοϊκών στην ανατολική Μεσόγειο και μέση Ανατολή και εναντίον ενός γενικευμένου πολέμου.
Τηρουμένων των αναλογιών και υπολογίζοντας τις ουσιαστικές διαφορές της περιόδου που η ΚΔ έλαβε αυτή την απόφαση και της σημερινής, η λογική της τακτικής που περιγράφει η ΚΔ μπορεί να αξιοποιηθεί. Άμεση και αναγκαία εξέλιξη, επωφελής για τους εργαζόμενους που, παράλληλα, εξυπηρετεί κάθε πολιτική δύναμη που αντιτίθεται στην κυρίαρχη πολιτική είναι η αναζωογόνηση και ανάπτυξη της εργατικής και λαϊκής δράσης και η μαζικοποίηση των αγώνων. Τέτοιο αποτέλεσμα δεν μπορεί να δώσει η πολυκερματισμένη μαζική δράση όπως συμβαίνει μέχρι τώρα που ορισμένες δυνάμεις συνδέουν με άμεσο τρόπο την καθημερινή δράση με τους γενικότερους πολιτικούς στόχους και επιδιώξεις τους. Η κοινή δράση σε ενιαιομετωπική λογική, πάνω σε ένα από κοινού συμφωνημένο πλαίσιο αξόνων πάλης και αιτημάτων, μπορεί να δημιουργήσει ένα ευρύτερο ενωτικό κίνημα που θα ξεσηκώσει την πλειοψηφία των εργαζομένων και των φτωχότερων στρωμάτων, τη νεολαία και μαζί όλα τα πρωτοπόρα αγωνιστικά στοιχεία της κοινωνίας. Αιτημάτων που προβάλλουν τα πρωτοπόρα εργαζόμενα τμήματα της κοινωνίας, αποκρίνονται στις άμεσες ανάγκες τους και παράλληλα ανταποκρίνονται στις οικονομικές δυνατότητες της χώρας, τις μεγάλες δυνατότητες της εποχής μας και τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Το πλαίσιο που θα συμφωνηθεί θα αφορά την κοινή δράση όλων όσων το αποδεχτούν. Τα κόμματα και οι οργανώσεις που θα συμμετάσχουν διατηρούν την αυτοτέλειά τους και, συμβάλλοντας στην υλοποίηση των κοινών στόχων, προωθούν παράλληλα τις ιδιαίτερες θέσεις και επιδιώξεις τους.
Το κρίσιμο και αναγκαίο σήμερα είναι να απαντήσουμε μαζικά ενωτικά και αποτελεσματικά στα άμεσα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση και οι κινήσεις του αστικού πολιτικού συστήματος και στις άμεσες απειλές για την ειρήνη.
Σε αυτό το εύφορο έδαφος κάθε πολιτική δύναμη θα μπορεί να εκθέσει το συνολικό σχέδιο και τους στόχους της και να επιδιώξει την αποφασιστική ενδυνάμωσή της. Το δυνάμωμα του μετώπου, ο πιο αποφασιστικός συσχετισμός δυνάμεων και η γονιμοποίησή του με την αναγκαία τακτική και στρατηγική, το πρόγραμμα κοινωνικού μετασχηματισμού και η δημιουργία της επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας είναι οι αναγκαίοι όροι για την νικηφόρα αναμέτρησή με την άρχουσα τάξη
Ενδεικτικά αναφέρονται ορισμένοι άξονες πάλης
Πρώτος άξονας
Η ανακούφιση και βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και της νεολαίας η κατάργηση των 13 ωρών εργασίας ημερησίως η ουσιαστική μείωση του χρόνου εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους με προοπτική να φτάσουν το 30ωρο‧ καμμιά μείωση αντίθετα αύξηση των αποδοχών, κατάργηση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Στήριξη της νεολαίας και των μικρών επιχειρήσεων.
Η αντιμετώπιση των οξύτατων λαϊκών προβλημάτων απαιτεί πόρους οι οποίοι θα αφαιρεθούν από την ολιγαρχία, τις στρατιωτικές δαπάνες, τη διασπάθιση τεράστιων πόρων μέσω των οποίων επιδοτείται το κεφάλαιο, ενώ η αστική τάξη και οι κυβερνήσεις εκμαυλίζουν, με τον τρόπο αυτό, τμήματα των μικροαστών και του κόσμου της εργασίας και συγκροτούν μαζί τους συμμαχίες.
Δεύτερος άξονας
Ένταση των αγώνων εναντίον του ιμπεριαλισμού και των πολέμων που προετοιμάζει. Αλληλεγγύη στους λαούς που πλήττονται από τον ιμπεριαλισμό ο αγώνας των παλαιστινίων στη Γάζα είναι και δική μας υπόθεση Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ στα όρια του 1967.
Καμία συμμετοχή στους σχεδιασμούς και στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ∙ να κλείσουν οι βάσεις της Αλεξανδρούπολης και της Σούδας στην προοπτική της απομάκρυνσης όλων των νατοϊκών βάσεων∙ όχι στους νατοϊκούς εξοπλισμούς και στο 5% του ΑΕΠ για όπλα. Δράση εναντίον του ReArarm Europe που θα το πληρώσουν ακριβά oι εργαζόμενοι της Ευρώπης από το υστέρημά τους και με περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους.
Απειθαρχία στις αποφάσεις της ΕΕ στην προοπτική της αποδέσμευσης.
Τρίτος άξονας
Οι δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού προϊόν μακροχρόνιων αγώνων πλήττονται καίρια. Ο αγώνας για την επανάκτηση και διεύθυνση τους, η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαούτο είναι βασική παράμετρος της δράσης.
Τέταρτος άξονας
Κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες
Τα κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες που αφορούν κοινωνικές ανάγκες, οι ελεύθεροι χώροι και οι παραλίες δεν είναι εμπορεύσιμο είδος. Πρέπει να παρέχονται ολοκληρωτικά από το κράτος σε χαμηλές τιμές ή να διατίθενται δωρεάν τους πλέον οικονομικά ανίσχυρους. Αγωνιζόμαστε για δημόσια παιδεία και υγεία για όλα τα παιδιά του λαού με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες.
Πέμπτος άξονας
Ήττα της κυρίαρχης πολιτικής‧ η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να πέσει κάτω από τη λαϊκή πάλη‧ παράλληλα πρέπει να συρρικνωθούν ακόμη πιο πολύ τα κόμματα του «ντροπαλού» νεοφιλελευθερισμού που αποδέχεται πλήρως τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της χώρας -ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ ,ΝΕΑΡ – αλλά και δυνάμεις που εμφανίζονται πολιτικά ουδέτερες‧ τέλος, πρέπει να καταποντιστούν οι ακροδεξιοί σχηματισμοί.
Να ανατραπούν τα σχέδια κυρίαρχων κύκλων για δημιουργία κομμάτων – αναχωμάτων και εγκλωβισμού της λαϊκής δυσαρέσκειας. Η δημιουργία τους θα οδηγούσε στη συνέχιση της πολιτικής του κεφαλαίου και για το λαό θα σήμαινε επανάληψη των δεινών των μνημονίων και της μετέπειτα περιόδου. Ήττα της κυρίαρχης πολιτικής
