Το ταχυδρομείο στην Ελλάδα έχει μακρά ιστορία που ξεκινά από τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους. Το 1828, επί Καποδίστρια, οργανώθηκε το πρώτο δημόσιο ταχυδρομικό δίκτυο, με στόχο να ενώσει τις πόλεις και τα νησιά του νεοσύστατου κράτους. Από τότε, το ελληνικό ταχυδρομείο υπήρξε βασικός πυλώνας της επικοινωνίας, της διοίκησης και της κοινωνικής συνοχής. Από το χωριό της ορεινής Ηπείρου μέχρι το νησί του Αιγαίου, το ταχυδρομείο συνέδεσε ανθρώπους, οικογένειες, υπηρεσίες, κράτη και λαούς.
Σήμερα, αυτή η ιστορική κατάκτηση του λαού μας απειλείται. Η συρρίκνωση των ΕΛΤΑ και το κλείσιμο εκατοντάδων καταστημάτων σε όλη τη χώρα παρουσιάζονται ως «εκσυγχρονισμός» και «εξυγίανση», όμως στην πραγματικότητα σημαίνουν υποχώρηση του δημοσίου από έναν κρίσιμο κοινωνικό ρόλο. Το ταχυδρομείο μετατρέπεται από δημόσια υπηρεσία σε πεδίο κερδοφορίας για ιδιώτες.
Η μεταφορά δεμάτων, εγγράφων και αλληλογραφίας δεν είναι απλή εμπορική δραστηριότητα. Είναι κοινωνική λειτουργία απαραίτητη για την καθημερινότητα των εργαζομενων και ολου του λαού, την ομαλή λειτουργία της διοίκησης και τη συνοχή της χώρας. Η αποστολή επιστολών, η παραλαβή δεμάτων, η επικοινωνία με δημόσιες υπηρεσίες είναι δικαιώματα που πρέπει να εξασφαλίζονται σε όλους, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, ανεξάρτητα από το εισόδημα ή τον τόπο κατοικίας.
Το ταχυδρομείο δεν είναι μόνο δέματα και γράμματα. Είναι η ασφάλεια της επικοινωνίας, η εμπιστοσύνη στις συναλλαγές, η συνέχεια της κοινωνικής ζωής. Σε περιόδους κρίσης ή πολέμου, όταν η ψηφιακή επικοινωνία μπορεί να διακοπεί ή να ελεγχθεί, μόνο το δημόσιο ταχυδρομείο μπορεί να εγγυηθεί την ασφαλή μεταφορά κρίσιμων εγγράφων και πληροφοριών. Γι’ αυτό το δημόσιο ταχυδρομείο ειναι αναγκαία υποδομή για την εθνική και κοινωνική ασφάλεια.
Η υπεράσπιση των ΕΛΤΑ ως δημόσιας, καθολικής υπηρεσίας αφορά όλους μας. Το ταχυδρομείο είναι κοινωνικό αγαθό και η ιδιωτικοποίησή του πλήττει το δικαίωμα στην ισότιμη επικοινωνία. Η αποστολή ενός γράμματος δεν μπορεί να εξαρτάται από την κερδοφορία εταιρειών.
