Η πρόσφατη σύνοδος του σχήματος 3+1 στην Αθήνα αποκάλυψε για ακόμη μια φορά το πραγματικό περιεχόμενο της λεγόμενης ενεργειακής συνεργασίας. Οι πολυεθνικές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου – ExxonMobil, Chevron, ConocoPhillips, Cheniere – μαζί με τους Έλληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές, στήνουν το νέο φαγοπότι πάνω στην ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.
Γύρω από το τραπέζι βρέθηκαν τα μεγάλα ελληνικά ονόματα της ενέργειας και της ναυτιλίας. Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, οι όμιλοι Helleniq Energy, Energean, ΔΕΗ και Gastrade, αλλά και οι γνωστοί εφοπλιστές Προκοπίου, Angelikousis, Τσάκος, Αλαφούζος, Παππάς, Χανδρής. Οι ίδιοι που μεταφέρουν σήμερα το αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο προς την Ευρώπη, με ελληνόκτητα πλοία και κρατικές εγγυήσεις. Η Ελλάδα προβάλλεται έτσι ως πύλη για την προώθηση του αμερικανικού LNG, με τις υποδομές, τα λιμάνια και τους σταθμούς αποθήκευσης να μετατρέπονται σε εργαλεία των μονοπωλίων.
Η εικόνα αυτή δεν είναι ανάπτυξη ούτε γεωπολιτική αναβάθμιση. Είναι η πιο καθαρή μορφή της δομικής εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας. Η ελληνική αστική τάξη δεν λειτουργεί ως αυτόνομος παράγοντας αλλά ως μεσάζοντας των ξένων, διαχειριστής των συμφερόντων τους.Έτσι, εξασφαλίζει τη συμμετοχή της στο μοίρασμα των κερδών. Από τη μεταφορά του αμερικανικού αερίου μέχρι τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, οι Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες βαθαίνουν την εξάρτηση της χώρας στο σύστημα του δυτικού ιμπεριαλισμού.
Οι λαϊκές ανάγκες για φθηνή και σταθερή ενέργεια μπαίνουν στο περιθώριο. Οι ενεργειακές υποδομές παραδίδονται σε ξένους και ντόπιους ομίλους, τα δημόσια αγαθά μετατρέπονται σε πηγές ιδιωτικού πλούτου, και ο εργαζόμενος πληρώνει ξανά το τίμημα. Η λεγόμενη «ενεργειακή ασφάλεια» δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ασφάλεια των κερδών τους.
