Οι πανηγυρισμοί πολιτικών και οικονομικών ελίτ των μιντιακών μέσων και όλων των φερέφωνων τους για τη συμφωνίες ΗΠΑ και ελληνικής κυβέρνησης σχετικά με τη μεταφορά αμερικάνικου LNG και όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν τέλος. Επιδιώκουν να σπρώξουν στο περιθώριο τα μεγάλα αδιέξοδα των εργαζομένων και της χώρας, την ακρίβεια, τη φτώχεια, τους χαμηλούς μισθούς τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις 13 ώρες ημερήσιας εργασίας, την εγκληματικότητα, τον ΟΠΕΚΕΠΕ και κάθε είδους διαφθορά με την ανοχή ή και ενεργή συμμετοχή της κυβέρνησης και του κράτους, την πολεμική προετοιμασία, τον πακτωλό δισεκατομμυρίων για όπλα και τους κινδύνους γενικής ανάφλεξης να έρχονται πιο κοντά.
Η κυβέρνηση αναφέρεται σε επαναφορά της χώρας στην κανονικότητα, ότι προσεγγίζει και συγκλίνει με την Ευρώπη, όμως ο ελληνικός λαός βιώνει με ριζικά διαφορετικό τρόπο τις συνθήκες ζωής του. Μια μέτρια οικονομική μεγέθυνση την περίοδο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη εντελώς φυσιολογική μετά από χρόνια μνημονίων που βασίστηκε στην αξιοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων και δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από το πακέτο Ανάκαμψης, κυρίως, και η οποία έχει πάρει την κατιούσα η κυβέρνηση τη βάπτισε οικονομική αναγέννηση. Όταν το κατά κεφαλήν εισόδημα το 2024 σχετικά με το 2004 έχει μειωθεί και η παραγωγικότητα της εργασίας ανά εργαζόμενο μεταξύ αυτών των ετών μειώθηκε από 46,2 σε 39,5 χιλιάδες ευρώ – 14,5%- και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ στην οποία μειώθηκαν και τα δύο από τα μεγέθη. Τη στιγμή που οι εργαζόμενοι εργάζονται τις περισσότερες ώρες πανευρωπαϊκά, 10 στις 13 ελληνικές περιφέρειες είναι στις τελευταίες 35 της ΕΕ και η χώρα υπολείπεται σε όλους τους δείκτες των κοινωνικών δαπανών έναντι του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον οι μισθοί ως ποσοστό επί του ΑΕΠ ανέρχονται στο 35% ενώ ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 48%.
Αυτή την πραγματικότητα η κυβέρνηση προσπαθεί να τη συσκοτίσει προβάλλοντας τη μεγάλη “επιτυχία” της μετατροπής της χώρας σε ενεργειακό κόμβο, ο οποίος θα αναβαθμίσει υποτίθεται τη χώρα. Θα αναβαθμιστούν προφανώς τα κέρδη και πιθανόν η παρουσία του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην περιοχή όχι όμως η ζωή των εργαζομένων και η προοπτική της νέας γενιάς.
Ο Μητσοτάκης δεν αντιμετωπίζει καμία δυσκολία να κάνει κάθε είδους πιρουέτα, να αλλάζει πολιτικούς προσανατολισμούς και αφεντικά. Πρωτοπόρος στην πράσινη μετάβαση βιάστηκε να κλείσει πρώτος από όλους τους ευρωπαίους τα ελληνικά λιγνιτωρυχεία και να μετατρέψει τη δυτική Μακεδονία σε κρανίου τόπου για να αγοράζει πανάκριβο LNG, να ξεπουλήσει ότι έμεινε απούλητο, να δηλώσει μπαϊντενικός και αντίπαλος του Τραμπ και όταν οι αμερικάνικες εκλογές ανέδειξαν πρόεδρο τον Τραμπ ήρθε η ώρα της πιο μεγάλης κολοτούμπας. Και επειδή η διοίκηση Τραμπ δεν του έδειχνε εμπιστοσύνη ετοιμάστηκε να τα δώσει όλα χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό ή να αντισταθεί σε κάτι.
Οι ΗΠΑ δεν συμβιβάζονται με κάποιες υποχωρήσεις έχουν επιστρέψει για τα καλά και τα θέλουν όλα. Απαιτούν η Ελλάδα να γίνει κόμβος υποδοχής και διακίνησης του αμερικανικού LNG στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη και την Ουκρανία και παράλληλα κόμβος εξυπηρέτησης και προώθησης των νατοϊκών συμφερόντων. Η απαίτηση αυτή έγινε αποδεκτή ασμένως από την κυβέρνηση, ενώ είναι ορατός ο κίνδυνος ξεπουλήματος πλουτοπαραγωγικών πηγών και απειλούνται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η Ελλάδα συντάσσεται ολοκληρωτικά με τις αμερικανικούς σχεδιασμούς για αναβαθμισμένη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ, συμφώνησε για κάθετο ενεργειακό άξονα που θα διατρέχει το Αιγαίο ως την Αλεξανδρούπολη, θα είναι η ίδια υποχρεωμένη να βρει αγοραστές για το υγροποιημένο αέριο, ενώ συμφώνησε απόλυτα με τα αμερικάνικα και ισραηλινά σχέδια στη μέση ανατολή σε βάρος παραδοσιακών συμμάχων της χώρας και των ίδιων των συμφερόντων της. Κάτ’ αυτό τον τρόπο μπαίνει πιο ενεργητικά στο παιχνίδι των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας, αφού η προώθηση του ενεργειακού άξονα στόχο έχει την εκδίωξη της Ρωσίας από την αγορά φυσικού αερίου της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης υπέρ του πανάκριβου αμερικάνικου LNG, συμφωνεί στον έλεγχο του σκιώδους ρώσικου στόλου, ενώ η πρόθεση περιορισμού ακόμη και εκδίωξη των κινέζων από το λιμάνι του Πειραιά και την Ελλάδα είναι προφανής. Η νέα αμερικανίδα πρέσβης που εμφανίστηκε σε ρόλο πολυπράγμονα και ανακατεύεται παντού το ομολόγησε ανοιχτά.
Στον ανηλεή πόλεμο των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εναντίον της Κίνας, της Ρωσίας και BRICS η κυβέρνηση της χώρας βγαίνει ανοιχτά μπροστά παίρνοντας έτσι τεράστια ρίσκα και αναλαμβάνοντας μεγάλες ευθύνες. Ουσιαστικά καθιστά τη χώρα στόχο αντιποίνων. Τα πιθανά ενεργειακά αποθέματα νότια και δυτικά της Κρήτης και στο Ιόνιο παιρνούν σε αμερικάνικες πολυεθνικές. Οι εξορύξεις τους, αν τελικά προχωρήσουν, αφενός συνιστούν περιβαλλοντικό κίνδυνο σε μία περιοχή ιδιαίτερα σεισμογενή και αφετέρου τα όποια οφέλη θα είναι ιδιαίτερα πενιχρά σχετικά με τις μεγάλες περιβαλλοντικές και αναπτυξιακές επιπτώσεις που θα υπάρξουν. Οι πολυεθνικές δεν εξορύσσουν για να μοιράζονται τα οφέλη απλώς δίνουν κάποια ψίχουλα.
Η κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα βλέπουν μέσω των εξελίξεων αυτών στήριξη στη χώρα μας και γεωπολιτική αναβάθμιση της, καθώς και θωράκιση απέναντι στις πιέσεις της Τουρκίας. Όμως ξεχνούν ότι η Τουρκία έχει εξαιρετικές σχέσεις με τις ΗΠΑ και ιδιαίτερα με τον πρόεδρο Τραμπ είναι μια ισχυρή και χρήσιμη γι’ αυτούς χώρα και οι ΗΠΑ της επιφυλάσσουν σημαντικό ρόλο στη μέση ανατολή και την ανατολική μεσόγειο, δεν την βλέπουν ως αντίπαλο και μοναδικός σύμμαχο τους την Ελλάδα. Προτάσσουν τα συμφέροντα τους και προφανώς η Τουρκία για τη συνεισφορά της θα ανταμειφθεί όχι μόνο στην περιοχή της μέσης ανατολής αλλά και στην ανατολική μεσόγειο πιθανόν και στο αιγαίο. Ο κάθετος ενεργειακός άξονας που θα διασχίσει το Αιγαίο από νότο προς βορρά θα απαιτήσει απόλυτη διασφάλιση και αυτή είναι λογικό να την αναλάβει το ΝΑΤΟ. Από τα πράγματα υπάρχει κίνδυνος να κοπεί στη μέση από βορρά προς νότο με ότι αυτό σημαίνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.
Παρόμοια στάση με τη ΝΔ σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό τηρούν και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. Κάτι ψελλίζουν περί ακριβούς LNG ακόμη και για άκριτη αποδοχή όλων των απαιτήσεων των ΗΠΑ από την κυβέρνηση ουσιαστικά όμως κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Αναμενόμενο.
Η προώθηση αυτής της πολιτικής εκ μέρους των αμερικανών είναι αναμενόμενο να συνοδεύεται με ποικίλες παρεμβάσεις για τη διαμόρφωση του πολιτικού συστήματος της χώρας, ενός απόλυτα ελεγχόμενου δίπολου που θα διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από κάθε κίνδυνο αμφισβήτησης για τα συμφέροντά τους. Ενώ η επιλογή της δραστήριας αεικίνητης και εξωστρεφούς πρέσβεως επιδιώκει την όσο το δυνατόν πιο θετική επίδραση σε τμήματα του ελληνικού λαού με στόχο την αποδοχή με τις λιγότερες αντιδράσεις.
Οι ευθύνες όσων φρόντισαν τα περασμένα χρόνια να αμβλύνουν τα αντιαμερικάνικα αισθήματα του ελληνικού λαού απαλλάσσοντας τις ΗΠΑ από τις κολοσσιαίες ευθύνες τους για τη δικτατορία, το πολυτεχνείο και άλλες μεγάλες περιπέτειες του λαού και της χώρας ή να υποβαθμίσουν το ρόλο τους ως κυρίαρχη ιμπεριαλιστική δύναμη που διαμορφώνει τους όρους του παιχνιδιού και χαράσσει τις εξελίξεις και την ίδια στιγμή να τα χρεώνουν όλα στις ενδοαστικές αντιθέσεις είναι μεγάλες.
Η επέλαση του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή έχει πολύ μεγάλη σημασία και η αντιμετώπιση της είναι πρώτης προτεραιότητας για το εργατικό και το λαϊκό κίνημα. Από μία άποψη είναι προνομιακό πεδίο από τη στιγμή που ο αστικός πολιτικός κόσμος στηρίζει την αμερικάνικη παρουσία και πολιτική αναφανδόν και τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιαμερικανικά αισθήματα του λαού παραμένουν ισχυρά.
Η δράση εναντίον της πολιτικής αυτής και η ανάπτυξη αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος θα είναι μεγάλη επένδυση για το μέλλον.
