Η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αποτελεί μια ζωντανή υπενθύμιση ότι τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, η ελευθερία και η αξιοπρέπεια κερδίζονται καθημερινά μέσα από συλλογικούς αγώνες.
Δεκαέξι χρόνια μετά, η πραγματικότητα των εργαζομένων, των βιοπαλαιστων, της νεολαιας, παραμένει σκληρή. Η κρατική αυθαιρεσία και η καταστολή συνοδεύονται από φτωχοποίηση, εντεινόμενη επισφάλεια, ελαστικοποίηση της εργασίας, χαμηλούς μισθούς και την υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών μέσα από τις ιδιωτικοποιήσεις. Κάθε διεκδίκηση αντιμετωπίζεται ως απειλή και κάθε φωνή που υψώνεται καταστελεται, από τους χώρους εργασίας, τα αγροτικα μπλοκα, μέχρι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Η μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αποτελεί σημείο αναφοράς. Η υπεράσπιση της νεολαίας, η υπεράσπιση των ελευθεριών και η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι ενιαίο μέτωπο. Όταν χτυπιέται το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια, χτυπιέται η κοινωνική πλειοψηφία.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νέο και νέα, κάθε σωματείο και συλλογικότητα να σταθεί στο πλευρό των αγώνων που δίνονται σε κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης. Να δυναμώσουμε τα σωματεία, να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην απεργία, στη δημόσια διαμαρτυρία και στη συλλογική δράση. Να παλέψουμε για αξιοπρεπείς μισθούς, ανθρώπινα ωράρια, δημόσια υγεία και παιδεία, κοινωνικά αγαθά προσβάσιμα σε όλους.
