Οι αλλαγές στη στρατολογία (από τον περιορισμό των αναβολών για σπουδές μέχρι την επιτάχυνση της κατάταξης νέων) είναι κομμάτι μιας στρατηγικής που υπηρετεί τις ανάγκες της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών συμμάχων της στο ΝΑΤΟ και στη Δύση, ωστε να έχουν φτηνό, πειθαρχημένο και αναλώσιμο ανθρώπινο δυναμικό για τους μελλοντικούς πολέμους.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρόσφατη συζήτηση για κοινή στρατιωτική δύναμη/ταξιαρχία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, που αναφέρουν ελληνικά και διεθνή μέσα ως πιθανό σχέδιο συγκρότησης ταχείας στρατιωτικής δύναμης περίπου 2.500 στρατιωτών με ξηρά, αεροπορία και ναυτικό, με στόχο προστασία υποδομών, αποτροπή απειλών και βαθύτερη συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η πρωτοβουλία εμφανίζεται ως απάντηση στην αύξηση της στρατιωτικής δύναμης της Τουρκίας και ως μέρος ευρύτερης στρατηγικής ισχύος στην περιοχή.
Παρά τις επίσημες διαψεύσεις από την κυπριακή πλευρά ότι δεν υπάρχει τέτοιο επίσημο σχέδιο, η ίδια βάση του σχεδιασμού αντανακλά την κατεύθυνση των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών: στρατιωτική συνεργασία, ενίσχυση εξοπλισμών, και διευρυμένοι άξονες συμμαχιών που στοχεύουν στην αποτροπή, δηλαδή στην στρατιωτική ετοιμότητα ενάντια σε άλλες περιφερειακές δυνάμεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η κυβέρνηση απαντά με μέτρα που μετατρέπουν φοιτητές σε στρατιώτες πριν ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, και εξετάζει τέτοιες συμμαχίες. Αυτό δείχνει ποιος πραγματικά ωφελείται από αυτές τις αποφάσεις: το κεφάλαιο, οι αμυντικές βιομηχανίες, και οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όχι οι εργαζόμενοι, οι νέοι ή οι λαοί της περιοχής.
Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τέτοιες στρατιωτικές λύσεις ή από την ένταξη σε βάσεις, ταξιαρχίες και άξονες που υπηρετούν τον ανταγωνισμό για ενέργεια, εμπορικούς δρόμους και σφαίρες επιρροής. Έχουν μόνο να χάσουν: ζωές, δικαιώματα και μέλλον.
Απέναντι στην όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών η απάντηση βρίσκεται στον οργανωμένο αγώνα, στην αντιπολεμική και αντιιμπεριαλιστική πάλη, στην αλληλεγγύη των λαών της περιοχής ενάντια στις πολιτικές που τους θέλουν αναλώσιμους. Οι ζωές και τα δικαιώματα μας δεν είναι καύσιμη ύλη για τα κανόνια ούτε διαπραγματεύσιμη γεωπολιτική ισχύς.
