Η κυβέρνηση προχωρά στη δημιουργία Εκλογικής Περιφέρειας Εξωτερικού και στην επιστολική ψήφο κατ’ οίκον για όσους Έλληνες ζουν εκτός χώρας. Μια αλλαγή που παρουσιάζεται ως εκσυγχρονισμός και διευκόλυνση των αποδήμων, όμως στην πραγματικότητα μετατρέπει το εκλογικό σώμα σε λάστιχο, ανοίγει διάπλατα τον δρόμο για διατρητές διαδικασίες και ενισχύει την δυνατότητα ελέγχου του αποτελέσματος.
Σήμερα η ψήφος του εργαζόμενου εδώ, του ανέργου, του ανθρώπου που ζει τις συνέπειες της πολιτικής στο πετσί του έχει συγκεκριμένο πολιτικό βάρος. Με το νέο πλαίσιο προστίθεται μια τεράστια δεξαμενή ψηφοφόρων που δεν ζουν την καθημερινότητα του μισθού των 700 ευρώ, της ακρίβειας, της διάλυσης του ΕΣΥ και της υποστελέχωσης σχολείων. Μια δεξαμενή που μπορεί να ενεργοποιείται κατά βούληση, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, χωρίς φυσική παρουσία στην κάλπη, χωρίς καν το αυτονόητο της επίβλεψης από δικαστικούς αντιπροσώπους και εφορευτικές επιτροπές.
Η επιστολική ψήφος είναι μεταφορά της διαδικασίας από το δημόσιο χώρο της κάλπης στο ιδιωτικό της κουζίνας και του γραφείου. Από τον χώρο όπου υπάρχει έστω τυπικά ισότητα και έλεγχος, σε έναν χώρο όπου δεν μπορεί να διασφαλιστεί ότι ο ψηφοφόρος δεν πιέζεται, δεν κατευθύνεται, δεν διευκολύνεται από εργοδότες, προξενεία, οργανωμένες ομάδες.
Και όλα αυτά τη στιγμή που το ίδιο κράτος δεν μπορεί (δεν θέλει) να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή των εκλογών για τον άνεργο και τον εργαζόμενο που τρέχει από δουλειά σε δουλειά, τον εργαζόμενο που κάνει σεζόν και πού χρειάζεται έναν μισθό για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα, τον φοιτητή που πρέπει να πληρώσει ένα νεφρό για να γυρίσει σπίτι του να ψηφίσει.
Δεν είναι τυχαίο. Όταν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διασφαλίζεται εύκολα για την αστική τάξη τότε αρχίζουν τα μαγειρέμετα. Το έχουμε δει ιστορικά, κάθε φορά που το εκλογικό σώμα δεν παράγει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλάζει ο νόμος. Το εκλογικό σύστημα αναπροσαρμόζεται μέχρι να ταιριάξει στην κλίνη του Προκρούστη των ισχυρών μονοπωλιακών ομιλών. Σήμερα με την κρίση εκπροσώπησης να βαθαίνει και την κοινωνική δυσαρέσκεια να φουσκώνει οι εκλογές δεν ειναι εύκολα ελεγχόμενες.
Η Εκλογική Περιφέρεια Εξωτερικού με τρεις έδρες και δυνατότητα ψήφου από τον καναπέ είναι μηχανισμός που σκοπεύει να προσθέσει μια νέα, ελεγχόμενη, πολιτικά πιο συντηρητική δεξαμενή ψήφου ώστε να αμβλύνονται οι εντός συνόρων αντιστάσεις. Να στηρίζονται κυβερνήσεις και πολιτικές που στο εσωτερικό προκαλούν θύελλες με ψήφους που δεν ζουν τις συνέπειες.
Το εκλογικό σώμα γίνεται λάστιχο. Η κάλπη γίνεται φάκελος ταχυδρομείου. Η λαϊκή ψήφος γίνεται προϊόν διαχείρισης. Όσο η εργατική τάξη δεν οργανώνεται στους δικούς της χώρους, όσο η πάλη μένει έξω από τα σωματεία, τις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, τόσο οι εκλογικές διαδικασίες θα εμφανίζονται ελεύθερες μόνο στα χαρτιά και θα λειτουργούν όπως πάντα για εκείνους που έχουν την εξουσία να τις πλάθουν στα μέτρα τους.
