Εργατικός Αγώνας

Πρέπει να πούμε ευχαριστώ για τα 663€ βασικό μισθό;

Δεν είναι αύξηση (2%) το πάγωμα των μισθών, δεν είναι άσπρο το μαύρο, δε ζούμε σε παράλληλο σύμπαν. Κι ο τελευταίος εργαζόμενος αυτής της χώρας αντιλαμβάνεται ως προβληματικό και βγαίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και να ανακοινώνει…. «αύξηση» 2% στους μισθούς. Πέρα από προβληματικό, όμως, είναι και προκλητικό –αν αναλογιστούμε το πλαίσιο εντός του οποίου ανακοινώθηκε αυτή η «αύξηση» από 1/1/2022.

 
 
 
 
  • Η «αύξηση» αυτή έρχεται σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι βλέπουν τις απολαβές τους καθηλωμένες σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Δέκα χρόνια μετά την ΠΥΣ αρ. 6 του 2012 επιβλήθηκε μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22% και για τους νέους εργαζόμενους κατά 32% (από τα 751 στα 586 και 511 ευρώ αντίστοιχα), ο βασικός μισθός εξακολουθεί να είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα: 88 ευρώ κάτω από τα 751 ευρώ της προμνημονιακής περιόδου.
  • Η ανακοίνωση αυτή έρχεται τη στιγμή που η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει αύξηση 2% μεσοσταθμικά στις τιμές των προϊόντων, που φτάνει μέχρι και 12% σε ορισμένα είδη.
  • Η «αύξηση» αυτή έρχεται μέσα στο εργασιακό περιβάλλον που διαμορφώνει ο νόμος Χατζηδάκη. Με παγωμένους, χαμηλούς μισθούς είναι πλέον νόμιμο οι εργαζόμενοι να διευθετούν ατομικά τα ωράριά τους: ωράρια λάστιχο, 10ωρα και 12ωρα και εκατομμύρια ευρώ απλήρωτων υπερωριών. Μόνο που από 1/1/2021 θα έχουν τη δυνατότητα να αγοράζουν άφοβα ένα μπουκαλάκι νερό την ημέρα –τόση είναι η «αύξηση».
  • Ενδιαφέρον παρουσιάζει το εξής στοιχείο. Μεταξύ δεύτερου τριμήνου του 2019 και του αντίστοιχου τριμήνου του 2021 η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της Ε.Ε (από τις 21 που έχουν θεσπίσει κατώτατο μισθό) που είχε παγωμένο κατώτατο μισθό. Όλες οι άλλες χώρες κατέγραψαν μια –έστω και μικρή- αύξηση. Σε ορισμένες περιπτώσεις η αύξηση αυτή ήταν πάνω από 15% (Σλοβακία 19,8%, Λετονία 16,3%, Λιθουανία 15,67%, Βουλγαρία 16%).

Το ύφος χιλίων καρδιναλίων του πρωθυπουργού και η ανακοίνωση της απόφασης-κοροϊδίας για τον κατώτατο μισθό, αποτελεί –ουσιαστικά- υλοποίηση του νόμου 4172/2013 που αφαιρεί τον καθορισμό του ύψους του κατώτατου μισθού από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αφαιρεί από τα συνδικάτα να έχουν λόγο στον καθορισμό του βασικού μισθού αποτελώντας κυβερνητική αρμοδιότητα.

Μια κυβερνητική αρμοδιότητα που καθορίζεται κι αυτή με βάση τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας, όπως ομολόγησε ο υπουργός Χατζηδάκης λέγοντας ότι πρόκειται για μια «συνετή αύξηση που δεν βάζει εμπόδια στην ανοδική πορεία της οικονομίας». Μόνο που η σύνεσή τους, η ανταγωνιστικότητά τους και η κερδοφορία τους είναι ποτισμένη στον ιδρώτα, στο αίμα της εργατικής τάξης και του λαού. Η φτώχεια μας είναι προϋπόθεση για τα κέρδη τους. Το ξέρουμε πλέον καλά. Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει με κυβερνητικές διακηρύξεις-κοροϊδία. Η κατάσταση για τον λαό χειροτερεύει. Μόνη ελπίδα ο ανυποχώρητος, ταξικός αγώνας για την υπεράσπιση των κατακτήσεών μας, για την ικανοποίηση των αναγκών μας, για τη ζωή που μας αξίζει.

 

 

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας