Εργατικός Αγώνας

Τέσσερις επισημάνσεις σχετικά με την ελληνογαλλική συμφωνία

Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής.

Πρώτη επισήμανση

Γίνεται αναφορά σε “αμυντική συμφωνία” συνδρομής της μίας χώρας προς την άλλη κατόπιν συνεννόησης μεταξύ τους για την υπεράσπιση της κυριαρχίας τους, δηλαδή  του εδάφους,  των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου τους.

Το ερώτημα είναι “ποια απειλή δέχεται ή θα δεχθεί στο ορατό μέλλον το γαλλικό έδαφος ή τα χωρικά ύδατα της χώρας αυτής, ποιος θα επιτεθεί στη Μασσαλία ή στη Λυών;”. Είναι προφανές ότι ως συνδρομή της Ελλάδας στη Γαλλία δεν εννοούνται καθόλου αυτά αλλά συνδρομή σε δυνάμεις της που επιχειρούν πολύ πέρα από τα σύνορα της για την υπεράσπιση των συμφερόντων της.  Υπενθυμίζουμε το ενδιαφέρον και τις κινήσεις της Γαλλίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τον αραβικό κόσμο, στην Αφρική όπου διεξάγει επιχειρήσεις και έχει συμφέροντα, τον ινδοειρηνικό ωκεανό που επίσης έχει συμφέροντα και δείχνει έντονο ενδιαφέρον τελευταία.

Ήδη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης γίνεται αναφορά για τη συνδρομή της χώρας μας στις γαλλικές επιχειρήσεις στην υποσαχάρια Αφρική και προφανώς δυνάμεις που θα πάρουν μέρος στις επιχειρήσεις και όχι απλώς υποστήριξης παρότι ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους δεν υφίσταται είναι όλα αναγκαία για τον πόλεμο.

Μία τέτοιου είδους συνδρομή όμως από πότε ονομάζεται “άμυνα” και όχι “ιμπεριαλιστική επέμβαση”;

Η δραστηριότητα της Γαλλίας στην ανατολική Μεσόγειο προφανώς δεν σχετίζεται με την άμυνα της, αλλά με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της και την ανάπτυξη της επιρροής της στον αραβικό κόσμο. Η δραστηριότητα αυτή δεν έχει καμία σχέση με άμυνα. Αντιθέτως είναι ιμπεριαλιστική επέμβαση,  αναβίωση του  αποικιακού παρελθόντος της χώρας αυτής.

Και οι δύο χώρες δηλώνουν ότι τα όπλα που προμηθεύεται η Ελλάδα και συνολικά η συμφωνία που υπέγραψαν εντάσσεται στην προώθηση της δημιουργίας στρατιωτικού βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο οποίος προφανώς θα είναι ενταγμένος στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και θα το ενδυναμώνει.

Ποιος όμως είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο; Είναι η προάσπιση της ειρήνης και της άμυνας  της Γαλλίας ή αντίθετα είναι ο απόλυτος έλεγχος της περιοχής αυτής, η πίεση στη Ρωσία και η απομάκρυνση της από την περιοχή και η ανάσχεση της Κίνας; Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με τη σύγκρουση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και ιδιαίτερα με τις επιδιώξεις των Αμερικανών.

Δεν είναι δυνατόν να υποστηρίξει κάποιος ότι το ΝΑΤΟ είναι αμυντικός οργανισμός, όπως ισχυρίζεται. Μετά από αμέτρητες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είναι σαφέστατο ότι πρόκειται για ένα επιθετικό σύμφωνο, όργανο των  ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, πρωτίστως των αμερικανικών. Δεν πρόκειται για αμυντική συμφωνία. Αντίθετα είναι εκ των πραγμάτων μία συμφωνία που θα χρησιμοποιηθεί για την επέκταση των γαλλικών συμφερόντων και ευρύτερα των συμφερόντων των άλλων μεγάλων δυνάμεων, ως εκ τούτου είναι επικίνδυνη σπρώχνει προς τον πόλεμο και όχι προς την άμυνά της χώρας και την εμπέδωση της ειρήνης. Είναι μία συμφωνία επιθετική.

Δεύτερη επισήμανση

Πότε τα εξοπλιστικά προγράμματα της Ελλάδας και οι τεράστιοι εξοπλισμοί, οι αγορές του αιώνα, αντιμετώπισαν τις απειλές, απομάκρυναν τους κινδύνους και απέτρεψαν τις τραγωδίες και γιατί τα νέα δισεκατομμύρια για την αγορά τον Rafale, των φρεγατών, των κορβετών και των υπολοίπων εξοπλισμών θα το κάνουν σήμερα;

Ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ποτέ δεν οδήγησε σε κάποια υπεροπλία της χώρας και σε ασφάλεια. Οι “αγορές του αιώνα” της Ελλάδας συνοδεύονταν από μεγαλύτερες αγορές από την πλευρά της Τουρκίας, η ισοπλία ανατρέπονταν και με τις ευλογίες των λόμπι των βιομηχανικών όπλων, πρωτίστως αμερικανικών, άρχιζε νέος γύρος εξοπλισμών. Οι πολυεθνικές πλούτιζαν, οι στρατοί μέσω των κρατικών προϋπολογισμών ακριβοπληρώνονταν και έμπαιναν στην υπηρεσία των επιθετικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Η ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας όχι μόνο δεν αμβλύνθηκε, αντίθετα συνεχίζει και βρίσκεται στα ύψη από τις αρχές της δεκαετίας του ’70.

Η άμυνα της χώρας είναι υπόθεση μόνο της ίδιας και του λαού της και οι εξοπλισμοί αναγκαίοι στο μέτρο που υπηρετούν αυτό το στόχο.

Τρίτη επισήμανση

Ιστορικά η πρόσδεση στους ιμπεριαλιστές και η συμμετοχή στα σχέδια και στις επιχειρήσεις τους σε ποιο βαθμό και πότε ωφέλησαν τη χώρα;

Μετά το 1916, η Ελλάδα  συντάχθηκε ανοιχτά με την Αντάντ, πήρε μέρος στην επέμβαση στην Ουκρανία με στόχο την ανατροπή της Σοβιετικής εξουσίας το 1919. Στη συνέχεια για την εξυπηρέτηση των γαλλικών και αγγλικών επιδιώξεών στην περιοχή  της  Μέσης Ανατολής και την πρόσβαση στα πετρέλαια του Ιράκ και ελπίζοντας  η αστική τάξη της χώρας ότι κάτι θα μείνει και για αυτή, θα ωφεληθεί παίρνοντας κάποια εδάφη έγινε η Μικρασιατική εκστρατεία που κατέληξε σε καταστροφή και ξεκλήρισμα 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Οι σύμμαχοι Άγγλοι και Γάλλοι, οδηγούμενοι από τα συμφέροντά τους που εν τω μεταξύ είχαν τροποποιηθεί, όχι μόνο δεν υποστήριξαν τους συμμάχους τους, τον ελληνικό στρατό, αλλά έμμεσα και άμεσα στήριξαν την Τουρκία.

 Ήρθε στην πορεία η εκστρατεία στην Κορέα για λογαριασμό των ΗΠΑ στο όνομα της  ελευθερίας και της απόκρουσης του κομμουνιστικού κινδύνου.

Πιο πρόσφατα η  επέμβαση της Τουρκίας στην Κύπρο και η κατάληψη του 40% του εδάφους της με την  ανοιχτή υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα πήρε μέρος στέλνοντας στρατό σε πολλές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ σε τρίτες χώρες -Κόσοβο, Βοσνία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Σομαλία-, διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με την Συρία. Σε ποιο βαθμό οι υπηρεσίες αυτές που προσέφερε  στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες διασφάλισαν τα σύνορα της χώρας, την ηρεμία και την Ειρήνη στην περιοχή;

Η εμπλοκή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σε επεμβάσεις σε τρίτες χώρες δεν είναι θλιβερό προνόμιο μόνο της ΝΔ, είναι προνόμιο και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.

Το παραμύθι περί των ανατολικών συνόρων της Ελλάδας που είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό σημαίνει   διαφύλαξη τους το ζούμε καθημερινά δεκαετίες τώρα.

Ήταν και είναι στο χέρι του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών, της Γερμανίας και των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταματήσουν τις προκλήσεις της Τουρκίας, όμως δεν το κάνουν. «Η Γαλλία έστειλε το αεροπλανοφόρο Σαρλ ντε Γκωλ», μας λένε κάθε λίγο και λιγάκι. Μόνο που έκανε μία βόλτα στα ανοιχτά του Λιβάνου και γύρισε στο ναύσταθμο του. Δημιούργησε όμως το  απαιτούμενο κλίμα η Ελλάδα που η οικονομία της αιμορραγεί από 9 χρόνια μνημόνια και δύο χρόνια πανδημία και με δημόσιο χρέος στο 210% του ΑΕΠ, το δεύτερο μεγαλύτερο αναλογικά στον κόσμο, να ενισχύσει τη Γαλλική πολεμική βιομηχανία με πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

Τετάρτη επισήμανση

Οι πόλεμοι παρότι  ξεσπούν αιώνες  είναι χαρακτηριστικό στοιχείο του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό στάδιο του.  Η ανισόμετρη ανάπτυξη, που οδηγεί στην αναδιάταξη της ισχύος, οξύνει τις αντιθέσεις σε τέτοιο βαθμό που συχνά δεν αμβλύνονται με συναίνεση και υποχωρήσεις αλλά με πολέμους. Ο 20ος αιώνας βρίθει πολέμων, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και εκατοντάδες περιφερειακές συρράξεις. Στον αντίποδα βρίσκεται ο σοσιαλισμός που οι αντιθέσεις μεταξύ σοσιαλιστικών κρατών παύουν να υπάρχουν και μαζί οι πόλεμοι. Η μακροημέρευση του καπιταλισμού και η ειρήνη είναι ασύμβατες. Η ειρήνη και η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας κάθε μικρής ιδιαίτερα χώρας ξεκινά από την άρνηση συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς επιθετικούς οργανισμούς και ενέργειες και συνεχίζει με την άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής πολυδιάστατης, ανεξάρτητης με ισότιμες σχέσεις με όλες τις χώρες και οι αναγκαίοι εξοπλισμοί και οι ένοπλες δυνάμεις  διατίθενται μόνο για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της χώρας.

Το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα είναι κρίσιμος παράγοντας και η ανάπτυξή του επηρεάζει σοβαρά τις εξελίξεις και την πολιτική του κράτους και συνεισφέρει στο δυνάμωμα του εργατικού και λαϊκού κινήματος και την αλλαγή του πολιτικού συσχετισμού δύναμης.

Η συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας εντάσσεται στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και επιδιώξεων και ως εκ τούτου δεν εξυπηρετεί την ασφάλεια της χώρας. Έχει επιθετικό χαρακτήρα και την προσδένει ακόμα περισσότερο στα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η εξάρτηση της χώρας μας παίρνει νέες πρωτοφανείς διαστάσεις. Η ‘‘υπερήφανη Ελλάδα’’ της κυβέρνησης μοιάζει όλο και περισσότερο με προτεκτοράτο.

Η στάση απέναντι στη συμφωνία αυτή είναι ένας πραγματικός ταξικός διαχωρισμός των πολιτικών κομμάτων.  ΝΔ, ΚΙΝΑΛΛ, «Ελληνική Λύση» και -με μισόλογα πάνω σε δευτερεύουσες πλευρές της- ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης της χώρας και τη δέσμευση της στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού και είναι σε αντίθετη κατεύθυνση με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

 

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας