Στην Καθημερινή της Κυριακής 26/3 παρενέβη στην συζήτηση για τα 60 χρόνια της ΕΕ ο Κ. Μητσοτάκης. Έδωσε συμπυκνωμένα τις αντιλήψεις του κόμματός του, θα λέγαμε γενικότερα του αστικού πολιτικού κόσμου που επιμένει «ευρωπαϊκά». Το βασικό συμπέρασμα που εξάγει κάποιος διαβάζοντας το άρθρο είναι ότι η ταξική λογική και τα ταξικά συμφέροντα που κινούν την αστική τάξη της χώρας και τους πολιτικούς εκπροσώπους της είναι παρόντα, ίδια και απαράλλακτα σαράντα χρόνια τώρα, όπως εκφράστηκαν από την Ν.Δ. στη συζήτηση για την ένταξη στην ΕΟΚ.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα ενώ μεσολάβησαν τέσσερες δεκαετίες κατά τις οποίες οι αλλαγές ήταν ραγδαίες και κατέληξαν στην κρίση του 2009 με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα για το λαό και τη χώρα και αναρωτιέται κανείς η ΝΔ δεν μπορεί να εξάγει αντικειμενικά συμπεράσματα από αυτή την πορεία ή δεν θέλει; Η απάντηση είναι ότι την ΝΔ την εμποδίζουν τα ταξικά γυαλιά που φοράει για να δει την πραγματικότητα. Η αστική τάξη που εκπροσωπεί με την ανασφάλεια που την διακρίνει την οδηγούν στην ασφάλεια της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης, όπου τα αστικά συμφέροντα εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο, ενώ ο λαός και η χώρα βουλιάζουν.
Διαπιστώνει ο αρθρογράφος την κατάσταση που βρίσκεται η ΕΕ, «ότι οι αντοχές της φτάνουν στα όρια τους» αρνείται όμως να δει τις πραγματικές αιτίες. Θεωρεί ότι ευθύνονται παράγοντες εξωγενείς ή που σχετίζονται με την ΕΕ, αλλά είναι εντελώς έξω από το πλαίσιο οικοδόμησης και λειτουργίας της. Π.χ. η οικονομική κρίση και η κρίση του ευρώ αναφέρεται ως να ενέσκηψε ως φυσικό φαινόμενο.
Στα μάτια των ευρωπαίων η ΕΕ φαίνεται ως γραφειοκρατικός μηχανισμός, αδύναμος να δώσει λύσεις στην ανεργία, την ανέχεια και την ανασφάλεια, αναφέρει, αλλά για όλα αυτά μας ενημερώνει ότι δεν ευθύνεται η ΕΕ και τα συμφέροντα που κυριαρχούν σ’ αυτή αλλά οι εθνικές κυβερνήσεις που τις ευθύνες τους τις φορτώνουν στην ΕΕ. «Η Ελλάδα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη την Ευρώπη, την αλληλεγγύη της. Μέσα στην Ευρώπη μπορεί να λύσει τα προβλήματά της, οικονομική ανέχεια, μεταναστευτικό, εξωτερικές απειλές». Όμοια ήταν η λογική που αναπτύχτηκε κατά την περίοδο της ένταξης μας στην ΕΟΚ. Η ισχυρή Ευρώπη θα μας βοηθήσει να λύσουμε τα προβλήματά μα, διότι ως αδύναμη χώρα χρειαζόμαστε στηρίγματα. Αλήθεια, πού είδε ο Κ.Μ. την αλληλεγγύη των εταίρων μας στα επτά μνημονιακά χρόνια της καταλήστευσης του λαού και της δημόσιας περιουσίας και της εκτίναξης του δημόσιου χρέους σε πρωτοφανή ύψη, ενώ υποτίθεται ότι ήρθαν τα μνημόνια για να το αντιμετωπίσουν. Μήπως την είδε στα δάνεια που θα πληρώσει ο λαός χρυσά και θα τον έχουν στην μέγγενη της υποταγής για πολλές δεκαετίες ακόμα. Που είδε σχεδόν 40 χρόνια που η χώρα είναι πλήρες μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ την προστασία από τις εξωτερικές απειλές; Οι αμφισβητήσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στο Αιγαίο, η κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, οι συνεχείς τριβές και αντιπαραθέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας οδήγησαν τις δύο χώρες σε ένα πρωτοφανές κυνήγι εξοπλισμών που έχει κοστίσει τεράστια ποσά στην χώρα προς όφελος των ευρωπαϊκών και αμερικανικών εταιριών όπλων.
Σαράντα σχεδόν χρόνια που η χώρα είναι στην ΕΕ δεν είδε την αλληλεγγύη και την προστασία της ΕΕ ποτέ. Αυτή ένιπτε τας χείρας της και εξασφάλιζε τα κέρδη των πολυεθνικών της.
Τα σύνορα της Ελλάδας είναι και σύνορα της Ευρώπης αναφέρει, πότε όμως η ΕΕ τα αντιμετώπισε ως τέτοια;
Το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης, αναφέρει δεν έχει εκλείψει και η αντιμετώπισή του απαιτεί περισσότερη Ευρώπη. Ξέχασε όμως να αναφέρει τις αιτίες της μετανάστευσης και την προσφυγιάς γιατί δεν θέλει να μιλήσει για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την εκμετάλλευση και την καταπίεση των λαών που βύθισαν στην απόγνωση λαούς ολόκληρους και οδήγησαν εκατομμύρια ανθρώπους στην προσφυγιά. Η ΕΕ είναι και θα παραμείνει ιμπεριαλιστική, Ευρώπη των ανταγωνισμών των πολέμων και της εκμετάλλευσης. Πως μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή η Ευρώπη το προσφυγικό πρόβλημα; Ή θα αναπτύξει στρατό στα σύνορα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, θα χτυπάει στο ψαχνό και θα πνίγει μετανάστες ή θα σηκώνει φράχτες στα σύνορα, ή ακόμη θα μετατρέψει σε αποθήκη προσφύγων τα ελληνικά νησιά και την ηπειρωτική χώρα, αφού οι πολιτισμένες δημοκρατίες της Ευρώπης αρνούνται να τους δεχθούν.
Οι αιτίες που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της η ΕΕ είναι κατά τον Κ.Μ. η «λιγότερη» Ευρώπη. Χρειάζεται περισσότερη Ευρώπη τονίζει εμφατικά. Την Ευρώπη αυτή την εννοεί κατ’ αρχήν ως τραπεζική ολοκλήρωση και ευρωπαϊκή ασφάλεια καταθέσεων, μετατροπή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας σε Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, να ιδρυθεί ενιαίο ευρωπαϊκό υπουργείο οικονομικών με ενιαίο προϋπολογισμό, ώστε να αντιμετωπίζει τις κρίσεις….. Το ερώτημα είναι ποιοι άλλοι και κυρίως αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις προωθούν μια τέτοια ΕΕ.
Οι ιδέες αυτές δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ουτοπία. Η ΕΕ του κεφαλαίου δεν μπορεί να λειτουργήσει με αλληλεγγύη και ισοτιμία, παρά μόνο για αύξηση των κερδών καθενός σε βάρος του άλλου και όλων μαζί σε βάρος των εργαζομένων. Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στον καπιταλισμό είτε δεν θα υπάρξουν είτε θα είναι αντιδραστικές, έγραφε ο Λένιν και επιβεβαιώνεται απόλυτα.
Ούτε οι τελευταίες αλλαγές στην ΕΕ προβληματίζουν τον Κ.Μ. Αυτή η Ευρώπη, η θέσπιση επίσημα της ΕΕ των πολλών ταχυτήτων, είναι ήδη εδώ. Η Ελλάδα ανήκει και θα ανήκει πάντα στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ, τονίζει. Ως Υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, υπουργός των απολύσεων και της ακραίας αντιλαϊκής πολιτικής, όταν αλώνιζαν στο Υπουργείο του οι υπάλληλοι της τρόικας φαίνεται ότι δεν τον ενοχλούσαν καθόλου. Το εκλάμβανε ως ένδειξη της πρώτης ταχύτητας στην οποία ανήκει και θα παραμείνει η χώρα.
Για να πετύχει όμως όλα αυτά η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη πολιτική αλλαγή, αναφέρει, και εννοεί να νικήσει η ΝΔ στις εκλογές και να γίνει ο ίδιος Πρωθυπουργός. Δίπλα στη διεκδίκηση των αστικών ταξικών συμφερόντων προστίθεται και η διεκδίκηση της κυβέρνησης από την ΝΔ. Η ανάπτυξη ουτοπιών ως σχέδιο για την αναστήλωση της ΕΕ, η παράβλεψη των καταστροφικών επιπτώσεων των μνημονίων και της φτωχοποίησης του λαού, η εξάρτηση και η υποταγή της χώρας είναι ενδείξεις ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
Ο ελληνικός λαός έπαθε πολλά και έμαθε επίσης πολλά, ώστε να μην παραπλανάται τόσο εύκολα και να μην ξεχνά.
Α. Χ.
