Παρουσιάζει ο Γιάννης Ρουσιάς.
Για μια ακόμη φορά ο Νίκος Φαρούπος κατορθώνει να μου δημιουργήσει έκπληξη και ευχαρίστηση με ένα αφήγημά του. Τη φορά αυτή με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, είδος που δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ και ιδιαίτερα.
Όμως, το βιβλίο αυτό είναι αρκετά πρωτότυπο σε σχέση με άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα, καθώς πέρα από την αστυνομική πλοκή περιέχει διάσπαρτα δυο πράγματα.
Το ένα είναι αναφορές σε άλλους σημαντικούς συγγραφείς του είδους, όπως η Πατρίτσια Χάισμιθ ή ο Κόναν Ντόυλ, δείχνοντάς μας στοιχεία από τη πορεία του είδους στον χρόνο.
Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι οι φιλοσοφικές του παρατηρήσεις, καθώς σε όλο το βιβλίο είναι διάσπαρτα κείμενα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σταντάλ και άλλων σημαντικών στοχαστών.
Τα δυο αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό, με μια στιβαρή πλοκή κάνουν το βιβλίο να ξεχωρίζει από το είδος του.
(από τις Εκδόσεις Κέδρος)
