Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας της Κίνησης Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας
Η Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 είναι ιμπεριαλιστική ένωση, έκφραση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών πολυεθνικών και των καπιταλιστικών κρατών. Σε αυτή την ένωση ενέταξαν της χώρας για τους δικούς τους λόγους και όχι για το εθνικό συμφέρον οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις με πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας.
Η Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πέρα από τις όποιες δευτερεύουσες διαφορές τους κόμματα του κεφαλαίου διαχειρίστηκαν τα μνημόνια με επώδυνες συνέπειες για τον λαό και τη χώρα. Δεν πρόκειται να αλλάξουν προς το καλύτερο.
Η Νέα Αριστερά είναι κόμμα μικροαστικό πλήρως ταυτισμένο με τον ευρωμονόδρομο.
Το ΜέΡΑ 25 ασκεί έντονη κριτική στην ΕΕ και τον καπιταλισμό αρνείται τη ρήξη και την αποδέσμευση, κάνει λόγο για τεχνοφεουδαρχία και στη θέση της προκρίνει ένα πιο δημοκρατικό καπιταλισμό.
Η Πλεύση Ελευθερίας αρνείται ότι είναι κόμμα της αριστεράς.
Κόμματα και οργανώσεις κομμουνιστικού προσανατολισμού δεν ασκούν ουσιαστική επίδραση στις εξελίξεις όχι τόσο λόγω μεγέθους όσο λόγω της λανθασμένης τακτικής και θέσεων τους.
Τα ακροδεξιά κόμματα που προβάλλονται ως αντισυστημική δύναμη απλώς διεκδικούν μία ΕΕ πιο αντιλαϊκή, ρατσιστική και ξενοφοβική. Επιδιώκουν να μετατοπίσουν την πολιτική της περισσότερο υπέρ του κεφαλαίου και κατά των λαών.
Η ΕΕ και οι αποφάσεις της καθορίζουν όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές, όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονται στη χώρα, όχι μόνο στους τομείς της κοινής πολιτικής αλλά συνολικά με τη σύμπραξη του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας.
Από την έναρξη της κρίσης του 2008 μέχρι σήμερα ουσιαστικά η ΕΕ δεν ανέκαμψε βρίσκεται ακόμη σε στασιμότητα. Στην Ελλάδα η κρίση εκφράστηκε με ισοπεδωτικό τρόπο με τα δεκαετή μνημόνια που επέβαλε η τρόικα στα οποία κυρίαρχο ρόλο είχε η ΕΕ. Η κρίση στην Ελλάδα και στην ΕΕ ωριμάζει.
Κριτήριο της αποτελεσματικότητας της πολιτικής ένταξης της χώρας στην ΕΕ, της νέας Μεγάλης Ιδέας όπως την παρουσίασαν οι κυρίαρχοι πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι, είναι η πορεία της αυτά τα χρόνια, τα διογκωμένα προβλήματα και συνολικά η ζωή του λαού της.
Το ΑΕΠ της χώρας το 2023 υπολείπεται σημαντικά αυτού του 2009 και σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς θα το προσεγγίσει προς το 2040. Το δημόσιο χρέος που στο όνομα της αντιμετώπισης του επιβλήθηκαν τα μνημόνια από 115% του ΑΕΠ έφτασε στο 166%, στα 404 δισεκατομμύρια ευρώ. Το ιδιωτικό χρέος εκτινάχθηκε στα 106 δισεκατομμύρια και σε μεγάλο βαθμό είναι έκφραση της οικονομικής δυσπραγίας των οφειλετών. Ένας στους δύο αδυνατεί να καταβάλει τις εισφορές του στον ΕΦΚΑ.
Η αβάσταχτη ακρίβεια που τροφοδοτείται από τα τεράστια κέρδη των επιχειρήσεων και την κρατική φορολογία στα προϊόντα και τις υπηρεσίες κατατρώει τα λαϊκά εισοδήματα. Η ανεργία παραμένει σε διψήφιο ποσοστό παρά τις μεγάλες αλχημείες της κυβέρνησης, παρά τη μείωση της σταθερής εργασίας με παράλληλη επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Η εντατικοποίηση της εργασίας σε πρωτοφανή βαθμό οδηγεί στην αύξηση των εργατικών ατυχημάτων. Οι συνθήκες εργασίας γίνονται όλο και πιο δυσχερείς.
Οι ετήσιες απολαβές του εργαζομένων σε μονάδες αγοραστικής δύναμης μειώθηκαν σημαντικά από το 2010 ενώ σε καμία άλλη χώρα της ΕΕ δεν έχουν μειωθεί, στις χώρες δε της ανατολικής Ευρώπης αυξήθηκαν περισσότερο από 100%.Το περιθώριο κέρδους στη βιομηχανία εκτοξεύτηκε στο 19,2% τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι κάτω από το μισό και η μισθοί είχαν μεγάλες απώλειες.
Η υποχρηματοδότηση της υγείας οδηγεί σε ατέλειωτες λίστες για χειρουργεία και σε επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία, σε συνολική υποβάθμιση του συστήματος υγείας και σταδιακά στην κατάργηση της υγείας ως κοινωνικό αγαθό και στην παράδοση της στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Οι ανεκπλήρωτες ιατρικές ανάγκες λόγω οικονομικής αδυναμίας στην Ελλάδα καταγράφονται στο 17% όταν ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 3%.Το κόστος προμήθειας φαρμάκων από τους ασθενείς αυξάνει.
Η παιδεία εμπορευματοποιείται εντείνονται οι ταξικοί φραγμοί με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της μόρφωσης για τους πολλούς όχι όμως για τους εκλεκτούς. Η θεσμοθέτηση ιδιωτικών πανεπιστημίων με υψηλά δίδακτρα οδηγεί σε υποβάθμιση των δημόσιων και τις ποιοτικές σπουδές τις καθιστά προνόμιο λίγων.
Η υποχρηματοδότηση και διάλυση των κρατικών δομών ιδιαίτερα αυτών που σχετίζονται με την ομαλή κοινωνική λειτουργία και την προστασία της ζωής του πληθυσμού σε συνδυασμό με τα φαινόμενα κλιματικής αλλαγής οδηγούν σε μεγάλες τραγωδίες. Από τις τεράστιες πυρκαγιές που κατάκαυσαν μεγάλες περιοχές της χώρας ως τα πλημμυρικά φαινόμενα σε ολόκληρη τη Θεσσαλία και το έγκλημα των Τεμπών, ως την εκτόξευση της βίας και της εγκληματικότητας με τους κρατικούς μηχανισμούς να παρακολουθούν.
Είναι μία εικόνα βαθιάς παρακμής και σήψης κρατικής μηχανής, οργάνων εξουσίας και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων που επιδρά ευρύτερα στην κοινωνία. Ένα σημαντικό τμήμα του λαού βυθίζεται στην ακραία φτώχεια και την απόγνωση και είναι εκτεθειμένο σε κάθε είδους κινδύνους ακόμη και για την ίδια τη ζωή του. Σημάδια αντιστροφής της κατάστασης δεν υπάρχουν, αντίθετα εμφανής επιδείνωση.
Η Ελλάδα έχει μετατραπεί ολοκληρωτικά σε συμπληρωματική δύναμη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κατά τη διάρκεια του του ρωσοουκρανικού πολέμου μεταμορφώθηκε σε πρωταγωνιστή της παρέμβασης της δύσης με στόχο την ήττα της Ρωσίας κάτω από το λάβαρο της υπεράσπισης των αξιών της Ευρώπης και της φιλελεύθερης δημοκρατίας. ΟΙ αποστολές πολεμικού υλικού πολλαπλασιάστηκαν και το ΝΑΤΟ απειλεί με ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση. Το ίδιο συμβαίνει στην Παλαιστίνη, στον κόλπο του Άντεν και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Οι στρατιωτικές δαπάνες στην Ελλάδα και την ΕΕ αυξήθηκαν κατακόρυφα και γίνεται λόγος για δημιουργία πολεμικής οικονομίας. Η έξαλλη ρωσοφοβία αγκαλιάζει τη μεγάλη πλειοψηφία του κυβερνήσεων και δηλητηριάζει τους λαούς. Η πρόθεση δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού και ισχυρής αμυντικής βιομηχανίας εντός του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα με στρατηγική αυτονομία επανέρχεται. Η ΕΕ προσπαθεί να ξεπεράσει την οικονομική κρίση και την απειλή της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας της μέσω της στρατιωτικοποίησης της οικονομίας και της πολεμικής απειλής ενισχύοντας ταυτόχρονα τα στρατιωτικά μονοπώλια της. Σε αυτή την αντιδραστική και επικίνδυνη πολιτική η κυβέρνηση της ΝΔ πρωτοστατεί με κάθε τρόπο ενάντια στα συμφέροντα του ελληνικού λαού, της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή.
Το πολυδιαφημισμένο ΤΑΑ που θα έδινε μεγάλη αναπτυξιακή ώθηση στη χώρα φαίνεται ότι μάλλον επιδεινώνει την κατάσταση παρά το μέγεθος του. Το συντριπτικό ποσοστό των κονδυλίων του κατευθύνεται σε πολύ μεγάλες επιχειρήσεις και όχι στις άμεσες λαϊκές ανάγκες, ενώ δημιουργεί ελάχιστες θέσεις εργασίας. Η πράσινη μετάβαση, ο ψηφιακός μετασχηματισμός λειτουργούν για τα πολύ μεγάλα συμφέροντα. Η πράσινη ΚΑΠ δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες για τη φτωχομεσαία αγροτιά, συνολικά η κυβερνητική πολιτική εκτινάσσει το κόστος παραγωγής ανεβάζοντας την αγανάκτηση των αγροτών στα ύψη.
Ο πρόσφατος φορολογικός νόμος, ο χαμηλός τζίρος, τα χρέη και η απουσία φθηνού δανεισμού απειλεί μεγάλο τμήμα επαγγελματιών, μικρεμπόρων και αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων.
Οι αυταρχικοί νόμοι που ψηφίστηκαν, η επίδειξη πυγμής και η παραβίαση βασικών αρχών της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας περιορίζει σοβαρά της δημοκρατικές ελευθερίας και τα δικαιώματα του λαού.
Συνέπεια όλων αυτών είναι το παρατεταμένο αδιέξοδο που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή. Η ΝΔ αντιμετωπίζει μεγάλη δυσαρέσκεια που σταδιακά μετατρέπεται σε απόρριψη της πολιτικής της από ένα μεγάλο τμήμα των δεξιών ψηφοφόρων της. Η απόρριψη συνοδεύεται από αυταπάτες για τη δυνατότητα της κυβέρνησης να προβεί σε διορθωτικές κινήσεις της πολιτικής της, ορισμένα τμήματα όμως έχουν βαθύτερους προβληματισμούς που σχετίζονται με τον ίδια την πολιτική και που μπορεί να οδηγήσει.
Τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που έρχονται από την εποχή των μνημονίων αντί να αντιμετωπίζονται επιδεινώνονται παρά την οικονομική ανάκαμψη που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια.
Παρόλα αυτά στις εκλογές του Ιουνίου το ποσοστό της ΝΔ ξεπέρασε το 40% και η ηγεμονία της δεν αμφισβητείται. Οι δημοσκοπήσεις και οι κοινωνικές αντιδράσεις συνηγορούν ότι θα έχει απώλεια δυνάμεων ενδεχομένως σημαντική.
Το ερώτημα είναι προς πια κατεύθυνση θα στραφούν οι δυσαρεστημένοι της κυβέρνησης και γενικότερα οι δυσαρεστημένοι. Το μεγάλο τμήμα των απωλειών της ΝΔ θα κινηθεί στα δεξιά της. Η τάση εκδηλώνεται σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Τα μεγάλα κόμματα της ακροδεξιάς φτιασιδωμένα κατάλληλα ώστε να μην προκαλούν τα δημοκρατικά αισθήματα δυναμώνουν εκλογικά και πολιτικά, κάποια βρίσκονται στις κυβερνήσεις και άλλα στους προθαλάμους τους.
Τα μεταλλαγμένα κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης και άλλα αριστερά κόμματα είναι πλέον η αριστερή πτέρυγα του συστήματος και εξ αντικειμένου δεν μπορούν να αποτελέσουνε πόλο συσπείρωσης της δυσαρέσκειας.
Το ΚΚΕ έχει ορισμένες δυνατότητες και μπορούσε να δώσει μία αγωνιστική διέξοδο στη δυσαρέσκεια διαμορφώνοντας ένα ρεύμα ανατροπής που θα επιδρούσε βαθιά στις εξελίξεις. Επί της ουσίας όμως αυτό δεν συνέβη και αρκέστηκε να συσπειρώσει εκλογικά το πιο αριστερόστροφο τμήμα των μεγάλων απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ, να αυξήσει το ποσοστό του, εντελώς θεμιτός στόχος, εντελώς ανεπαρκής όμως για το κόμμα της εργατικής τάξης. Περιόρισε τη δράση του στην αύξηση των εκλογικών ποσοστών, στην ευρύτερη παρουσία του στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και στην πολιτική σκηνή όχι όμως στην ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην ένταση των αγώνων με στόχο την αποκάλυψη της κυβερνητικής πολιτικής και τον απεγκλωβισμό μαζών από την κυρίαρχη πολιτική. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ενίσχυσή του είναι μικρή απειλή για το κεφάλαιο και την εξουσία του.
Το ΚΚΕ δεν μπορεί να αποτελέσει τον φορέα που θα αλλάξει την πορεία των εξελίξεων και θα προωθήσει την υπόθεση της εργατικής τάξης. Δεν έχει την αναγκαία θεωρητική υποδομή και σε καίριας σημασίας ζητήματα έχει εντελώς λανθασμένες θέσεις (έξοδος από την ΕΕ πριν την επαναστατική ανατροπή θα είναι καταστροφική) κατά συνέπεια δεν μπορεί να διαμορφώσει στρατηγική με βάση το μαρξισμό λενινισμό, τη σύγχρονη πραγματικότητα του καπιταλισμού και την αναγκαία τακτική. Έχει πλέον διαμορφώσει το χαρακτήρα του.
Η κυριότερη αιτία που η ΝΔ διατηρεί την ηγεμονία της δεν είναι η πειστική και αποτελεσματική κυβέρνηση ούτε το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά της, αλλά η απουσία αξιόπιστου φορέα με το αναγκαίο πρόγραμμα που θα απαντά στα σημερινά οξύτατα προβλήματα και ταυτόχρονα θα δείχνει το δρόμο προς μια διακυβέρνηση που τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα θα είναι κυρίαρχα. Ένα εναλλακτικό πρόγραμμα στις σημερινές συνθήκες πρέπει να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τα λαϊκά προβλήματα- αποδοχές, πλήρης απασχόληση για όλους, υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας, μείωση των ωρών εργασίας, δυνατότητες δημιουργικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου..-Αυτό προϋποθέτει ένα σημαντικό τμήμα του ΑΕΠ να περάσει αμέσως από τις επιχειρήσεις και τα κέρδη στους μισθούς και οι κρατικοί πόροι να στηρίζουν την παιδεία την υγεία, της κοινωνικές υπηρεσίες, να αντιμετωπίζουν την κλιματική αλλαγή θωρακίζοντας τη χώρα, να στηρίζουν τους πιο αδύναμους. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα είναι αποφασιστικά αντίθετο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους. Τέτοιο πρόγραμμα δεν μπορούν να διαμορφώσουν και να υπηρετήσουν τα αστικά και μικροαστικά κόμματα.
Σε συνθήκες βαθιάς κρίσης που μπορούν ενδεχομένως να εξελιχθούν σε μεγάλα γεγονότα και ιστορικές καμπές που θα αλλάξουν την ροή των εξελίξεων, τότε που οι λαϊκές μάζες βγαίνουν στο ιστορικό προσκήνιο ορμητικά είναι αναγκαία η διαμόρφωση από τα πριν των αναγκαίων υποκειμενικών προϋποθέσεων, ειδάλλως η ευκαιρία χάνεται. Πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα είναι η κρίση του 2010-2015 και η επιβολή των μνημονίων. Τότε του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού εναντίον των μνημονίων, των αστικών πολιτικών δυνάμεων και της ΕΕ που τα έφεραν ηγήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στον οποίο περίσσευαν οι αυταπάτες, η αποθέωση του κοινοβουλευτισμού και μία, υφέρπουσα στην αρχή, τάση συμβιβασμού με το κεφάλαιο και το κατεστημένο της ΕΕ.
Το ΚΚΕ τότε παρά την πείρα του δεν αντιλήφθηκε ότι οι εξελίξεις πυροδοτούν δυνατότητες βαθιών αλλαγών, αιφνιδιάστηκε, καταλήφθηκε από φοβικά υπαρξιακά σύνδρομα και έμεινε στην ουρά των εξελίξεων. Ο δρόμος για τις δυνάμεις του συμβιβασμού έμεινε ανοιχτός.
Σε τέτοιες συνθήκες οι εξελίξεις κρίνονται στο δρόμο, στη διαμόρφωση κινήματος με σχέδιο και απόφαση αποφασιστικής σύγκρουσης με τον αντίπαλο. Αυτό προϋποθέτει μακρόχρονη προετοιμασία συμπαγές κόμμα με ταξικά θεμέλια, εμπνευσμένο από το μαρξισμό και την ιστορική πείρα του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και όχι ευκαιριακή συνάντηση συνιστωσών ρευμάτων και τάσεων που συζητούν, αλλά στο τέλος ο κυρίαρχος του μπλοκ παίρνει τις αποφάσεις.
Οι συνθήκες του 2010-15 δεν είναι ίδιες με τις σημερινές, όμως το παραπάνω συμπέρασμα έχει ισχύ και σήμερα. Ο καταθλιπτικός συσχετισμός δύναμης δεν πρέπει να οδηγεί στην αναζήτηση άμεσων λύσεων και άμεσων αποτελεσμάτων, αφού αυτό θα είναι στο πλαίσιο του εφικτού, αντίθετα η εναρμόνιση των βημάτων με το στόχο πρέπει να είναι ο κανόνας.
Στις διαμορφωμένες συνθήκες η κάθοδος ενός αντιΕΕ ψηφοδελτίου που θα έθετε το στόχο της αποδέσμευσης της χώρας μπορούσε να δώσει ώθηση σε θετικές διεργασίες, όμως οι αγκυλώσεις και ιδιοτελείς υπολογισμοί ορισμένων δυνάμεων την εμπόδισαν.
Μέσα στους μαζικούς ενωτικούς αγώνες για τη βελτίωση της ζωής του λαού και των όρων της πάλης του θα διαμορφώνονται τα δεδομένα και οι παράγοντες που θα οδηγήσουν σε επιτυχία.
Βασικός στόχος είναι να ζυμωθεί η ανάγκη πρωτοπόρου εργατικού κόμματος και να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις δημιουργίας του. Είναι στόχος μακροπρόθεσμος σύνθετος και δύσκολος, απολύτως αναγκαίος όμως.
Να προετοιμαστεί πρόγραμμα που να απαντά στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων, να περιγράφει τα βήματα προς το στρατηγικό στόχο, ποια συμφέροντα θα εκφράζει και ποια εξουσία με ποια πολιτική και τι κοινωνία θα οικοδομήσει.
Με μεθοδικά βήματα να διαμορφωθεί μέτωπο πολιτικών οργανώσεων στη βάση προγραμματικής συμφωνίας με μεσοπρόθεσμα, καταρχήν, χαρακτηριστικά.
Να διαμορφωθεί ισχυρό ταξικό ενωτικό εργατικό κίνημα και η συμμαχία του με τα άλλα εκμεταλλευόμενα τμήματα της κοινωνίας.
Στόχος είναι η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ. Θεωρούμε αναγκαία τη διαμόρφωση μετώπων αντίστασης στις πολιτικές της με στόχο την ανατροπή τους και όχι απλώς την κριτική και τη διεκδίκηση επιμέρους βελτιώσεων και αυτό πρέπει να γίνεται αντιπαραθέτοντας ολοκληρωμένες προτάσεις διεξόδου. Το εργατικό κίνημα και συνολικά το λαϊκό κίνημα πρέπει να αναδειχθεί πυλώνας του αγώνα εναντίον της ΕΕ.
Η συμμετοχή στις εκλογές δεν πρέπει να υποτιμηθεί, αντίθετα η μεγάλη συμμετοχή ιδίως της νεολαίας έχει ιδιαίτερη σημασία.
Το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να συμβάλλει σε θετικές εξελίξεις αν καταγράψει μεγάλη μείωση των ποσοστών της ΝΔ πρώτα και κύρια, χωρίς πριμοδότηση των κομμάτων που διακυβέρνησαν τη χώρα και υπηρέτησαν το μονοπωλιακό κεφάλαιο και την πολιτική της.
Η ψήφος θα κόμματα της κεντροαριστεράς είναι εντελώς αδιέξοδη, χαμένη για το λαό ψήφος, αφού τα περισσότερα εξ αυτών πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και κάποια άλλα μένουν στην κριτική εναντίον της και απορρίπτουν κάθε συζήτηση για αποδέσμευση.
Η λαϊκή ψήφος να θέσει φραγμό στην ακροδεξιά και να μειώσει την επιρροή της.
Το εκλογικό αποτέλεσμα να καταγράψει τα αντίΕΕ αισθήματα που συγκινούν πλατιές λαϊκές δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και να δυναμώσει το ρεύμα της αποδέσμευσης.
