Ο Ριζοσπάστης της Τρίτης 10/2/2015, παρουσιάζοντας την ομιλία του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα, έχει πρωτοσέλιδο τίτλο «Ο λαός να μη γίνει χειροκροτητής μιας διαπραγμάτευσης εντός αντιλαϊκών τειχών». Στις εσωτερικές σελίδες παρουσιάζεται ολοκληρωμένα η ομιλία του.
Αναφέρει: «Η δικαιολογημένη αγανάκτηση, οργή, δυσαρέσκειά απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για όσα υπέφεραν οι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια είναι όχι μόνο είναι δικαιολογημένη, αλλά η καταδίκη αυτή πρέπει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα…. Αυτό όμως δεν πρέπει ταυτόχρονα να οδηγήσει σε παθητική αναμονή για σωτηρία από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αν η ολοσχερής καταδίκη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν συνδυαστεί με καταδίκη συνολικά της στρατηγικής και των αντιλαϊκών κατευθύνσεων αυτής της πολιτικής, τότε θα βρεθούμε στα ίδια και πιθανόν χειρότερα από όσα ήδη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα… Γι’ αυτό λέμε: Το εργατικό- λαϊκό κίνημα να μη γίνει χειροκροτητής όπως το θέλουν όλοι τους και η σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι και οι σύμμαχοί τους και όσοι βρίσκονται πίσω από αυτούς… Όσο πιο γρήγορα ο λαός μας, η νεολαία, το ριζοσπαστικό εργατικό- λαϊκό κίνημα χαράξει τη δική του γραμμή πάλης τόσο θα είναι προς το συμφέρον του, δεν θα μετράει άλλο χαμένο χρόνο».
Συμφωνούμε απολύτως. Ίσως η επισήμανση αυτή να είναι το πιο σημαντικό ζήτημα αυτή τη στιγμή από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού, το ζήτημα που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία των εξελίξεων. Αν δηλαδή με τις εκλογές και την αλλαγή κυβέρνησης δεν θα συμβεί τίποτε περισσότερο από μια απλή εναλλαγή υπουργών ή θα ανοίξει ο δρόμος για βαθύτερες ανατροπές στην κοινωνική και την πολιτική ζωή.
Το κλειδί είναι η στάση και η συμπεριφορά του λαού. Αν θα αποδεχθεί ορισμένες μικρές αλλαγές, μια ορισμένη ανακούφιση του από τα πάνδεινα που υπέστη την πενταετία των μνημονίων και την οποία θα προσφέρουν οι «εταίροι μας» μέσω των διαπραγματεύσεων ή θα διεκδικήσει βαθύτερες αλλαγές με βάση τα πραγματικά συμφέροντα του. Αν θα συνεχιστεί η κυριαρχία της αστικής τάξης και των πολιτικών εκπροσώπων της ή θα αμφισβητηθεί και θα επιδιωχθεί να σπάσει ο βρόγχος που έχει περαστεί στο λαό και τη χώρα – καπιταλιστικά συμφέροντα, καπιταλιστική ανάπτυξη και κέρδη, λιτότητα και καταπίεση για το λαό, χρεοκοπία. Το βρόγχο αυτό ο μόνος που μπορεί να τον σπάσει είναι ο εργαζόμενος λαός και κανείς άλλος. Όσοι έχουν αυταπάτες ότι μπορεί κάποιος άλλος να το κάνει αυτό για λογαριασμό του λαού, στην περίπτωσή μας η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι βαθιά γελασμένος.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις του Δ Κουτσούμπα είναι απολύτως ορθές. Το πρόβλημα αλλού βρίσκεται. Βρίσκεται στη μεγάλη αλήθεια ότι ο ρόλος των πολιτικών κομμάτων, πολύ περισσότερο του ΚΚΕ, δεν είναι οι σωστές διαπιστώσεις και η ανάθεση στο λαό να τις υλοποιήσει, ή να εκφραστεί η ευχή να υλοποιηθούν. Ο ρόλος του είναι να ηγηθεί της λαϊκής πάλης με στόχο την ακύρωση των αστικών σχεδιασμών και την επιβολή των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού. Αν ο λαός μπορούσε μόνος του να αμφισβητήσει την αστική πολιτική κυριαρχία, να συγκρουστεί και να διεκδικήσει τα συμφέροντα του και τη δική του εξουσία, τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, ο ρόλος του ΚΚΕ θα ήταν περιττός. Με αυτές του τις τοποθετήσεις το ΚΚΕ οδηγείται στην αυτοκατάργηση του.
Η τακτική και οι αντιλήψεις αυτές στο ΚΚΕ δεν είναι πολύ πρόσφατο φαινόμενο. Το ζούμε αρκετά χρόνια τώρα. Η ηγεσία του κόμματος δημοσιεύει διαπιστώσεις, βαθυστόχαστες αναλύσεις, υποδείξεις, καμιά φορά και κριτική στο λαό γιατί δεν έπραξε σωστά και προχωρά στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Η μαζική πολιτική πάλη και η αμφισβήτηση της αστικής στρατηγικής έχουν αφεθεί στην «λαϊκή πρωτοβουλία». Μ αυτά και μ’ αυτά το κεφάλαιο μέχρι στιγμής καταφέρνει να αντιμετωπίσει με επιτυχία την τεράστια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση του, αναδιατάσσοντας βαθιά υπέρ του και σε βάρος της εργατικής τάξης τους συσχετισμούς και τις ταξικές σχέσεις στη χώρα, το ΚΚΕ συρρικνώνεται και η επαναστατική προοπτική απομακρύνεται.
Το ΚΚΕ ξεχώρισε, απέκτησε επιρροή και κύρος στην εργατική τάξη και το λαό, ρίζωσε βαθιά επειδή, πέραν των άλλων, υπήρξε το Κόμμα των μεγάλων πρωτοβουλιών στις κρίσιμες καμπές της ιστορίας, όπως έγραφε πρόσφατα ο Εργατικός Αγώνας. Το ΚΚΕ ή θα δράσει ως πολιτική πρωτοπορία, ως πολιτικός καθοδηγητής της εργατικής τάξης και του λαού, συσπειρώνοντας και κινητοποιώντας τη μεγάλη πλειοψηφία του σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις και οργανώσεις για τα άμεσα προβλήματα του και για τη διεκδίκηση του σοσιαλισμού ή δεν μπορεί να υπάρχει ως επαναστατικό λενινιστικό κόμμα.
