Γράφει η Δώρα Μόσχου
8 του Μάρτη σήμερα. Άλλο ένα γύρισμα του κύκλου φέρνει ξανά την Ημέρα που τιμάται η εργαζόμενη, η αγωνιζόμενη γυναίκα. Σε ένα περιβάλλον ζοφερό, όξυνσης της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού, γενικευμένης επίθεσης απέναντι στα εργασιακά αλλά και γενικότερα ανθρώπινα δικαιώματα, όξυνσης της υποτίμησης του γυναικείου φύλου, παρά και πέρα από τις κατακτήσεις προηγούμενων δεκαετιών, η Ημέρα αυτή διατηρεί πάντα την επικαιρότητά της και το αγωνιστικό της περιεχόμενο όσο και αν η άρχουσα τάξη προσπαθεί να το νοθεύσει με τα ιδεολογήματά της.
Ναι, η 8η του Μάρτη είναι ημέρα αγώνα και όχι λουλουδιών και «ξεσαλώματος». Η 8η του Μάρτη συμπυκνώνει τους αγώνες που έχει δώσει η γυναίκα των υπάλληλων τάξεων για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή της αλλά και για κοινωνική και εθνική ελευθερία και δικαιοσύνη. Τιμώντας την, ο «Εργατικός Αγώνας» αναρτά δύο βίντεο:
Το πρώτο είναι το θρυλικό τραγούδι της Γαλλικής Επανάστασης «ça ira», τραγουδισμένο από την επική φωνή της Εντίθ Πιαφ. Το τραγούδι αυτό συνόδεψε τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων του Παρισιού, όταν, στις 5 Οκτωβρίου 1789, ξεχύθηκαν μαζικά στο ανάκτορο των Βερσαλλιών και ανάγκασαν το Λουδοβίκο 16ο, που είχε αρνηθεί να υπογράψει τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, να εγκαταλείψει τις Βερσαλλίες και να καταφύγει στο ανάκτορο του Κεραμεικού, στο κέντρο του Παρισιού, όμηρος πια των επαναστατικών δυνάμεων.
Το δεύτερο βίντεο είναι απόσπασμα από την αριστουργηματική ταινία «1900» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Οι αγρότισσες εξαναγκάζουν σε φυγή τους ενόπλους που υπακούν τον τοπικό άρχοντα, προστατεύοντας με τα σώματά τους τους εξεγερμένους συντρόφους τους. Στο απόσπασμα ακούγεται το εμβληματικό λαϊκό επαναστατικό τραγούδι των γυναικών της Βόρειας Ιταλίας «Rio – lio – la».
