«Τι έχεις Γιάννη; τι είχα πάντα»!
Γράφει ο Χάρης Γιαννούλας.
Και φέτος πέρασαν από την πασαρέλα της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων, ενώ το δικό τους παρών έδωσαν στους δρόμους και σε πλατείες τις Θεσσαλονίκης, με συνεντεύξεις, ομιλίες και πορείες, οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες κλπ. Αντιπαρερχόμαστε τον επετειακό χαρακτήρα που έχουν πάρει όλες αυτές οι παρουσίες για να σταθούμε στην ουσία των πολιτικών τους παρεμβάσεων.
Ο πρωθυπουργός αξιοποιώντας όλους τους παλαιοκομματικούς πολιτικαντισμούς, φόρεσε την κάσκα και μπήκε στις σήραγγες των έργων του μετρό της Θεσσαλονίκης για το «θεαθήναι», έδωσε την καθιερωμένη συνέντευξη τύπου και εκφώνησε τον καθιερωμένο λόγο του στο «Βελλίδειο» εκθεσιακό κέντρο. Η όλη του παρουσία συνιστούσε μια πλήρως μεταλλαγμένη, αξιοθρήνητη, φιλομνημονιακή φιγούρα που κονταροχτυπιόταν και περιέπαιζε τον παλιό της «πούρο» αντιμνημονιακό εαυτό, εκείνον τον εαυτό, που τότε, πριν την πρωθυπουργοποίηση του, ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλες τις παλαιότερες ΔΕΘ, λαύρος ξιφουλκούσε ενάντια στα «μιαρά» μνημόνια και υποσχόταν ότι θα τα «ξέσχιζε και θα τα καταργούσε με έναν νόμο». «Πού ’σαι νιότη πού ’δειχνες ότι θα γίνεις άλλος».
Ως πρωθυπουργός τώρα πια, επικύρωσε, μη καταργώντας τα δύο προηγούμενα μνημόνια που υπέγραψαν οι προηγούμενοι και μαζί με το τρίτο που το υπόγραψε πέρυσι μαζί τους, στην πράξη ψήφισε τα τρία μνημόνια και μαζί τους όλους του μνημονιακούς νόμους των προηγούμενων, αφού δεν τους κατάργησε αλλά πρόσθεσε και δικούς του και μαζί με τις δικές του περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, αθροιστικά ψήφισε 14 περικοπές. Τώρα όμως και από το βήμα της ΔΕΘ, αφού αναλώθηκε σε «οδικούς χάρτες» της κυβέρνησης που θα μας βγάλουν σε «ξέφωτα» και μίλησε για «δίκαιη ανάπτυξη», έκανε καθαρό ότι το «ευαγγέλιο» του είναι το «μνημόνιο». Δεσμεύτηκε για στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, διανθίζοντας τα λεγόμενα του, με φρούδες ελπίδες ότι ο «κύκλος της καταστροφής κλείνει» κλπ. Στη συνέχεια αράδιασε πέντε βήματα που με φοροαπαλλαγές και χρηματοδοτήσεις για το κεφάλαιο και με φοροεπιδρομή, με περικοπές μισθών, κοινωνικών δαπανών και συντάξεων στα φτωχά λαϊκά στρώματα, θα ανακάμψει η οικονομία!!! Δεν παρέλειψε βέβαια να εκφράσει την κατανόηση και συμπάθεια για τα φτωχά λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από τις αντιλαϊκές πολιτικές.
Μετά απ’ όλα αυτά, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, τώρα συζητάει με τους θεσμούς δηλ. τους εκπροσώπους της Ευρωένωσης και του ΔΝΤ για το ξεπούλημα του «ελληνικού» και τη μεταφορά στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα των: ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ, ΟΑΚΑ, ΕΛΤΑ, ΕΥΑΘ, ΕΥΔΑΠ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, ΑΔΜΗΕ, ΕΑΒ, Κτηριακή Εταιρεία του Δημοσίου, Μετοχές ΔΕΗ. Όλα οδεύουν ήδη για ψήφιση σε πολυνομοσχέδιο που εντός των ημερών, με τη διαδικασία ξανά του κατεπείγοντος, θα ψηφιστούν στη βουλή. Στη συνέχεια ετοιμάζονται έτσι ώστε μέχρι το τέλος Οκτώβρη να δώσουν τη χαριστική βολή σε όσα εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει, να καταργήσουν στην ουσία το δικαίωμα στην απεργία, να καταργήσουν βασικά συνδικαλιστικά δικαιώματα και να καθαγιάσουν τις ομαδικές απολύσεις εργαζομένων. Είναι αποκαλυπτικό άλλωστε το πόρισμα που συνέταξε το ΔΝΤ μετά τις διαβουλεύσεις που είχε στη χώρα μας με την κυβέρνηση, με το ΣΕΒ αλλά και με τη ΓΣΕΕ. Το πόρισμα αυτό που θα αποτελέσει μέρος της έκθεσης του ΔΝΤγια την ελληνική οικονομία και θα δημοσιοποιηθεί προς το τέλος του έτους, σκιαγραφεί με τα πιο μελανά χρώματα έναν «οδικό χάρτη» για το επόμενο διάστημα που επιφυλάσσει νέες περικοπές στις συντάξεις και στα προνοιακά επιδόματα,νέα χτυπήματα στα εργασιακά, παραπέρα δραστική συρρίκνωση του αφορολόγητου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους, σε συνδυασμό βέβαια με νέα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου. Και όλα αυτά για την ικανοποίηση του «ΚΑΤΑΚΤΗΤΗ» που λέγεται σήμερα ΕΥΡΩΕΝΩΣΗ. Που είναι το «ιδανικό πεπρωμένο μας» κατά την κυβέρνηση και που, δια στόματος του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιου Πιτσιόρλα, καμαρώνει για τα συγχαρητήρια και το πρώτο βραβείο“GlobalNationalFDIProgram” για το 2016 που απέσπασε από το, ευρωενωσιακών προδιαγραφών, περιοδικό TheEuropean. Το περιοδικό αυτό εξαίρει τη δημιουργία και λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ, του ταμείου ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας μας και δίνει το βραβείο στην κυβέρνηση.
Από την άλλη η ΝΔ και ο αρχηγός της που ομνύει στο ίδιο «ιδανικό», διαγκωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ και πλειοδοτεί σε αποτελεσματικότητα για να είναι πιο αρεστός στους ευρωενωσιακούς ιθύνοντες. Στις παρεμβάσεις του από το βήμα της ΔΕΘ, έδωσε και αυτός τα διαπιστευτήρια του, διαβεβαιώνοντας ότι ως επόμενος πρωθυπουργός, θα είναι πιο αποφασιστικός και αποτελεσματικός στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής, αντιτάσσοντας στην ψευδεπίγραφη «δίκαιη ανάπτυξη» του Τσίπρα, τη δική του κάλπικη «συμμετοχική ανάπτυξη». Πλειοδοτώντας στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, έκανε σαφές ότι θα επαυξήσει τα αντιλαϊκά μέτρα λέγοντας: «Εμείς θα προωθήσουμε γρήγορα, αποφασιστικά και αποτελεσματικά μεταρρυθμίσεις και πέρα από το πλαίσιο όσων έχουν συμφωνηθεί». Μοίρασε αφειδώς φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο κεφάλαιο και διαβεβαίωσε ότι θα πρωτοστατήσει για μεγαλύτερη ευελιξία στην εργασία δηλ. για φθηνότερους εργαζόμενους και τόνισε ότι είναι«απαραίτητη μία γενναία μεταρρύθμιση», εννοείται αντιδραστική, του συνδικαλιστικού νόμου. Δηλ. με βάση τα λεγόμενά τους ο αρχηγός της ΝΔ και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζονται απόλυτα.
Για την απόλυτη ταύτιση τους στην ουσία της αντιλαϊκής πολιτικής, ο ΣΕΒ(Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων) επιχαίρει και συγχαίρει τους δύο πολιτικούς αρχηγούς, τονίζοντας στο «εβδομαδιαίο δελτίο» του ότι, «παρά τις ιδεολογικές διαφορές, οι παρουσιάσεις των πολιτικών αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης συγκλίνουν στην αναγκαιότητα ταχείας εξόδου από την κρίση και την ύφεση και τη μετάβαση της οικονομίας σε ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο εστιασμένο στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, με περισσότερο σχεδιασμό, λιγότερη παροχολογία και μεγαλύτερη συμμόρφωση προς τους περιορισμούς του μνημονίου». Παραπέρα τους συνιστά να συμβάλλουν από κοινού, στις περαιτέρω μειώσεις συντάξεων και σε περικοπές στα όποια εργασιακά δικαιώματα έχουν απομείνει.
Κοντολογίς και οι δυο αυτοί αρχηγοί και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο ένας ως το μυθικό τέρας της Σκύλας και ο άλλος ως το αντίστοιχο τέρας της Χάρυβδης, μας επιφυλάσσουν μια «μαύρη» ζωή. Από κοντά, με παραλλαγές και τα άλλα κόμματα του ευρωενωσιακού τόξου, από το βήμα της ΔΕΘ, κινήθηκαν στο ίδιο μοτίβο.
Είναι γεγονός ότι την πολιτική όλων των προαναφερόμενων κομμάτων την αποκάλυψε και τη στηλίτεψε επαρκώς ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ και από το βήμα της φετινής ΔΕΘ. Έκανε σωστές διαπιστώσεις, κατέγραψε τα προβλήματα και τους αίτιους γιαυτά, προέβλεψε ότι με αυτές τις πολιτικές που θα συνεχιστούν και θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων θα ισοπεδωθεί. Στο δια ταύτα στη διέξοδο όμως πρόταξε τη στρατηγική του κόμματος, το σοσιαλισμό και όχι το δρόμο για το σήμερα που θα συσπειρώσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, το δρόμο που σε τελική ανάλυση, συνειδητοποιεί πλατύτερες μάζες και γιαυτήν τη στρατηγική και άρα τη διευκολύνει να γίνει πράξη στην ορατή, πραγματική πραγματικότητα. Είπε: «Όποιο πρόβλημα, όποιον κλάδο και αν διαλέξουμε αναδεικνύεται η υπεροχή της πρότασης του ΚΚΕ για κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, για επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, η υπεροχή του σοσιαλισμού». «Διέξοδος για την εργατική τάξη, για τους αυτοαπασχολούμενους αγρότες, επαγγελματίες, επιστήμονες, για τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς οργάνωση της πάλης με κριτήριο αυτές τις σύγχρονες ανάγκες τους, χωρίς τη συγκέντρωση όλων των απαραίτητων δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, με ανατροπή τελικά της εξουσίας του κεφαλαίου». Είναι όμως ώριμο ζήτημα σήμερα, «η συγκέντρωση όλων των απαραίτητων δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής», βάζοντας άμεσο στόχο το σοσιαλισμό και όχι τον άμεσο, τον ορατό υπαίτιο αυτής της πολιτικής, την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη δημιουργία του πλατύτερου δυνατού μετώπου των λαϊκών δυνάμεων για την άμεση αποδέσμευση από αυτήν, την ανατροπή των μνημονίων και την ικανοποίηση των άμεσων καθημερινών σύγχρονων αναγκών της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού; Είναι απορίας άξιο, γιατί ο Γενικός Γραμματέας ξορκίζει ένα τέτοιο μέτωπο που με τη πλατύτητα και τη δράση του θα διευκολύνει και την ωρίμανση σε μεγαλύτερη κλίμακα συνειδήσεων και για το σοσιαλισμό. Δεν θα επεκταθούμε όμως εδώ για τις απόψεις του Γενικού Γραμματέα και του κόμματός του, γιατί, για τα καίρια ζητήματα του μετώπου και της ιστορίας των λαϊκών μετώπων σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές και περιόδους, όπως και για τη λαϊκή παρέμβαση αλλά και για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έδωσε απαντήσεις σε πρόσφατες συνεντεύξεις του, αλλά και στην πρόσφατη ομιλία του από το βήμα του 42ου φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή, που δημιουργούν εύλογα δυσάρεστα ερωτηματικά για το λαό και χρήζουν γενικότερης ανάλυσης γιατί στην ουσία, αντικειμενικά, αβαντάρουν το σύστημα που φραστικά δεν παύει να το κατακεραυνώνει. Για να μην μακρηγορούμε όμως εδώ, αυτή τη γενικότερη ανάλυση θα την επιχειρήσουμε σε επόμενο άρθρο.
Εδώ όμως είναι ανάγκη να αναφέρουμε και την απάντηση του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως αυτή εκφράστηκε με την ευκαιρία και της φετινής ΔΕΘ. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ, ως συνεπής κοινωνικός εταίρος και του ΔΝΤ, αφού συζήτησε με την εκπρόσωπο του, την κυρία Βελκουλέσκου δηλ. με έναν θήτη!!! του μνημονίου και συμφώνησε μαζί της για την «ετεροβαρότητα» του μνημονίου σε βάρος των εργαζομένων (καλό δηλ. το μνημόνιο αλλά ετεροβαρές!!!), ως γνήσιος φαρισαίος, πραγματοποίησε τη δική της συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια και της φετινής ΔΕΘ. Στα πλαίσια της ΔΕΘ όμως και το ΠΑΜΕ έδωσε συνέντευξη τύπου και πραγματοποίησε δική του πορεία. Στις παρεμβάσεις του αυτές απαρίθμησε και περιέγραψε τα προβλήματα αλλά και τα νέα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα που το επόμενο διάστημα έρχονται, καταδίκασε την υπεύθυνη γιαυτά αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Ενώ όμως αναγνωρίζει ότι «Λύση χωρίς σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κυριαρχία των μονοπωλίων και του πολιτικού προσωπικού τους, δεν μπορεί να υπάρχει» (συνέντευξη τύπου του ΠΑΜΕ), πουθενά δεν ανέφερε την αναγκαιότητα ενός ευρύτερου μετώπου για την αποτελεσματική απόκρουση όλων αυτών και την άμεση αποδέσμευση από τη μήτρα όλων των προβλημάτων, την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό δεν είναι κάποια παράλειψη αλλά είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή, κατά αντιστοιχία με τον πολιτικό φορέα του, το ΚΚΕ. Αυτή όμως η επιλογή του, ακυρώνει τις βαρύγδουπες αντικυβερνητικές και αντικαπιταλιστικές κορώνες του, αφού αρνείται ακριβώς εκείνο το δρόμο διεξόδου που συσπειρώνει σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού αλλά δίνει και τη δυνατότητα σ’ αυτήν την πλειοψηφία, μέσα από τη δράση της σε ενιαίο μέτωπο, να συνειδητοποιήσει ότι ο αγώνας της για να ολοκληρωθεί, θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την πλήρη κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Υπό αυτήν την έννοια, η ανακοίνωσή του ότι θα πραγματοποιήσει το Νοέμβρη την 4η πανελλαδική συνδιάσκεψη του, δηλαδή μια εσωτερική διαδικασία του, με προδιαγεγραμμένους τους όρους και το αποτέλεσμα της, κατ’ εικόνα και ομοίωση με όλες τις προηγούμενες αλλά και οι μεγαλοστομίες του ότιτα πράγματα θα ήταν χειρότερα«αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ ποια θα ήταν σήμερα η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, στους χώρους δουλειάς;» ( από το κάλεσμα του ΠΑΜΕ γιαυτήν τη συνδιάσκεψη), λόγια που γράφονται και λέγονται τη στιγμή που κανένα μνημόνιο, κανένας εφαρμοστικός νόμος αυτών των μνημονίων, δεν αποτράπηκε και δεν ακυρώθηκε, αποτελούν απλά ευσεβείς πόθους υπεκφυγής για κατανάλωση και δεν μπορούν να διασκεδάσουν την αγανάκτηση των εργαζομένων, γιατί, με τη μοναχικότητα και με αυτή του τη στάση το ΠΑΜΕ, αντικειμενικά, αφήνει ανενόχλητους όλους εκείνους τους υπαίτιους για την κακοδαιμονία του λαού που, κατά τα άλλα, στα λόγια, τους καταδικάζει.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό, ότι είναι άμεση επιτακτική ανάγκη, η ίδια η βάση των εργαζομένων, να κάνει δική της υπόθεση, την άμεση συγκρότηση, λειτουργία και δράση του αναγκαίου σήμερα μετώπου όλων εκείνων των δυνάμεων που αγωνιούν για τη ζωή τους και για τη ζωή των παιδιών τους, ενάντια στις σημερινές αντεργατικές πολιτικές Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, για να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και για την άμεση αποδέσμευση από τη λαοκτόνα Ευρωένωση, τη μήτρα που γεννά αυτές τις πολιτικές.
