Του Παναγιώτη Παπακωνσταντινόπουλου.
Με την συμπλήρωση του μισού της θητείας των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων πραγματοποιούνται εκλογικές διαδικασίες για την εκλογή νέων προεδρείων των συμβουλίων και μελών της οικονομικής επιτροπής, της επιτροπής ποιότητας ζωής και των νομικών προσώπων.
Διανύουμε το δεύτερο ήμισυ της θητείας των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων μετά τις εκλογές του 2019 με το σύστημα της απλής αναλογικής η οποία κακοποιήθηκε με τις μετεκλογικές τροποποιήσεις!
Το ίδιο το κράτος δεν εφάρμοσε τους ίδιους νόμους που αυτό είχε θεσπίσει.
Είναι γνωστή η υποκριτική απαίτηση του αστικού κράτους για υποταγή στους νόμους που ψηφίζει η πλειοψηφία.
Όμως, μέσα από τα καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα στη βουλή και σε άλλους θεσμούς, η μειοψηφία μετατρέπεται σε πλειοψηφία κλέβοντας ψήφους από τα άλλα κόμματα και μάλιστα με το νόμο!
Όμως στην περίπτωση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν για πρώτη φορά εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Στην πραγματικότητα ούτε και αυτό το σύστημα αποτελεί την γνήσια αναλογική στην οποία δεν προβλέπεται διαδικασία δεύτερου γύρου.
Αυτήν έστω την απλή αναλογική φρόντισε η κυβέρνηση με τις γνωστές τροποποιήσεις Θεοδωρικάκου, πριν ακόμα δοκιμαστεί, να την κατακρεουργήσει.
Μετέτρεψε το αναλογικό σύστημα εκλογής μελών της οικονομικής επιτροπής και άλλων επιτροπών αυθαίρετα δίνοντας τα 3/5 των μελών στον δήμαρχο. Να θυμίσουμε την περίπτωση του δήμου Θεσσαλονίκης που ο δήμαρχος έχει 7 έδρες σε σύνολο 49 εδρών που έχει το δημοτικό συμβούλιο και η “δημοκρατία” της κυβέρνησης του δίνει τα 3/5 των μελών στα διάφορα όργανα.
Ίσως είναι η πιο ακραία περίπτωση αυτή, αλλά και στους υπόλοιπους 231 δήμους επί συνόλου 332 οι δήμαρχοι αποτελούν ως επί το πλείστον την ισχνή μειοψηφία, αλλά είναι παντοδύναμοι στις επιτροπές αυτές.
Μπαίνει το εύλογο ερώτημα: πόσο σημασία έχουν αυτές οι επιτροπές αφού το δημοτικό ή περιφερειακό συμβούλιο είναι το κυρίαρχο όργανο;
Εδώ είναι η μεγάλη εξαπάτηση της λαϊκής βούλησης που εκφράστηκε για το ανώτερο αυτό όργανο στις εκλογές του Μάη του 2019.
Όμως φρόντισαν οι κυβερνώντες, μέσω του υπουργού κ Θεοδωρικάκου, να μεταφέρουν σημαντικές αρμοδιότητες στις επιτροπές όπου ο δήμαρχος/περιφερειάρχης έχει την απόλυτη πλειοψηφία και περνάει αποφάσεις για σημαντικά ζητήματα με άνεση και χωρίς εμπόδια.
Έγινε δηλαδή η οικονομική επιτροπή των 9 μελών στην περίπτωση του δήμου Αιγιάλειας υπερόργανο με πέντε μέλη από την παράταξη του δημάρχου εκ των οποίων τα 3 δόθηκαν υπό μορφή “πρίμ” στον δήμαρχο και τα 33 μέλη του δημοτικού συμβουλίου μετατράπηκαν σε απλούς κομπάρσους που στις περισσότερες περιπτώσεις ο ρόλος τους περιοριζόταν σε διαδικαστικό ή γνωμοδοτικό και όχι αποφασιστικό χαρακτήρα.
Αλλά και στις όποιες αρμοδιότητες που είχαν απομείνει στο δημοτικό συμβούλιο, η απλή αναλογική λειτούργησε θετικά κυρίως στους δήμους που είχαν μαχητικές παρατάξεις όπως στην περίπτωση της Μαχητικής Προοδευτικής Συνεργασίας Της Αιγιάλειας (Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α).
Καθόλου δεν ζημιώθηκαν οι πολίτες από τα εμπόδια που έμπαιναν στην δημοτική αρχή για την διοχέτευση ζεστού χρήματος στις τσέπες μεγαλοεργολάβων χωρίς ο δήμος να καταβάλει καμία προσπάθεια για αξιοποίηση του υπάρχοντος δυναμικού του.
Η αντίσταση στα εξοντωτικά τιμολόγια ύδρευσης-άρδευσης, στην οικονομική αιμορραγία του δήμου για την μεταφορά των απορριμμάτων η κοινή πρόταση για μείωση τελών με άλλες παρατάξεις της αντιπολίτευσης, που τελικά ψηφίστηκε, μόνο τους δημότες ωφέλησαν.
Ακόμα δημιουργικές προτάσεις της παράταξης Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α υιοθετήθηκαν από το δημοτικό συμβούλιο χάρη στην αποδυναμωμένη έστω απλή αναλογική ,όπως οι μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την πανεπιστημιακή σχολή Φυσικοθεραπείας ,τα προβλήματα του νοσοκομείου ,την μεταφορά της άρδευσης στον δήμο κ.α.
Που ήταν λοιπόν η “καταστροφή “ που θα έφερνε η απλή αναλογική;
Δεν υπήρξε περίπτωση που η αντιπολίτευση έφερε εμπόδια στην ψήφιση θεμάτων που αφορούσαν την ομαλή λειτουργία του δήμου.
Καταστροφή και έλλειψη “κυβερνησιμότητας“ φέρνει η απλή αναλογική στα φαινόμενα αλαζονείας, αδιαφάνειας, εξαγοράς, ψευτοεξυπηρέτησης γι’ αυτό και την πολεμούν οι θιασώτες της διαπλοκής.
Είναι η πολιτική πού δεν θέλει τον διάλογο επί της ουσίας, θέλει όμως να καταργήσει τα όργανα των αποφάσεων και την ουσιαστική αντιπολίτευση.
Είναι η πολιτική που δεν θέλει αντιρρήσεις για την μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, την συρρίκνωση των κοινωνικών δομών και την φοροληστεία.
Όμως οι δημότες έχουν καταλάβει καλά την αιτία των φαινομένων για την κατάντια αυτού του θεσμού “αποκούμπι για το λαό” και σε αυτούς και την αγωνιστική τους δράση βρίσκεται η ελπίδα για μια άλλη τοπική αυτοδιοίκηση στην υπηρεσία του δημότη και όχι των μεγαλοεργολάβων.
Ο Παναγιώτης Παπακωνσταντινόπουλος είναι επικεφαλής της Μαχητικής Προοδευτικής Συνεργασίας Της Αιγιάλειας (Μ.ΠΡΟ.Σ.Τ.Α) και δημοτικός σύμβουλος Αιγιάλειας.
