Εργατικός Αγώνας

Το χρονικό της πανδημίας και το καθήκον για μέτωπο υγείας

Γράφει ο Παναγιώτης (Τάκης) Παπακωνσταντινόπουλος

Με την επέλαση  της θανατηφόρου  πανδημίας και από  την  χώρα μας η κυβέρνηση εκτιμώντας ότι  η κατάσταση του συστήματος υγείας με ευθύνη της ίδιας και των προηγούμενων κυβερνήσεων ήταν ανεπαρκής έως ανύπαρκτη, επέλεξε το αυστηρό Lockdown.

O κόσμος κλείστηκε στο σπίτι του, χάθηκαν δουλειές, περιορίστηκαν εργασιακά δικαιώματα με τις πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ενώ παράλληλα τα νοσοκομεία για να αντέξουν έγιναν στην ουσία τα περισσότερα μιας νόσου αφού ανέστειλαν την λειτουργία τμημάτων για την αντιμετώπιση άλλων ασθενειών με αποτέλεσμα οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ήταν ακόμα μεγαλύτερες από αυτές που είχαν σαν αιτία την πανδημία.

Η κυβέρνηση αντί ουσιαστικών μέτρων στήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας προσπάθησε να ξεγελάσει  το λαό με επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Μίλησε για χιλιάδες προσλήψεις που στην πραγματικότητα  ήταν πολύ κάτω από τις ανάγκες και μάλιστα με συμβασιούχους που θα απολύονταν μετά.

Στο προπαγανδιστικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης για δήθεν ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας, προστέθηκε η ατομική ευθύνη για να κουκουλώσει την κρατική ευθύνη, με τίς γνωστές “αποκαλύψεις “ για τα πάρτυ της νεολαίας ,τα οικογενειακά τραπέζια ενώ τσιμουδιά δεν έβγαζε για την έλλειψη μέτρων στους χώρους εργασίας, τις μεταφορές ,στις δομές χρονίως πασχόντων και στις δομές προσφύγων και μεταναστών .

Ο ιδιωτικός τομέας αντί επίταξης ,πουλούσε τις υπηρεσίες του πανάκριβα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την διάθεση κλινών ΜΕΘ στην διπλάσια τιμή.

Αυτά με λίγα λόγια ήταν τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που θεωρεί την υγεία σαν κόστος και από την άλλη σκορπάει άφθονο χρήμα στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που λυμαίνονται τον χώρο της Υγείας.

Επίσης η επιδημία αξιοποιήθηκε για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα ,με την νομιμοποίηση του μεγάλου κύματος απολύσεων, την υπερεντατικοποίηση της εργασίας  και την δωρεάν εργασία, απουσία μέτρων στους χώρους εργασίας, περιορισμό των διαδηλώσεων και της συνδικαλιστικής έκφρασης με τον νόμο Χατζηδάκη.

Τα εμβόλια ήλθαν 10 μήνες με τους εμβολιασμούς στις πιο φτωχές χώρες να είναι απελπιστικά πολύ χαμηλοί μια ακόμα απόδειξη ότι δεν είναι όλοι ίσοι απέναντι στον ιό ,αφού και οι έρευνες απέδειξαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των θανάτων καταγράφηκε σε πυκνοκατοικημένες και βιομηχανικές περιοχές με υψηλά ποσοστά ρύπανσης  που ζούσαν φτωχοί εργαζόμενοι  και μετανάστες.

Επειδή δεν είναι πολύ γνωστό και σκόπιμα αποκρύπτεται, πρέπει να τονίσουμε ότι οι φαρμακοβιομηχανίες δεν διέθεσαν εμβόλια που ανακάλυψαν στα δικά τους εργαστήρια.

Εδώ και 40 χρόνια οι πολυδάπανες έρευνες για εμβόλια τύπου  mRNA γίνονται σε κρατικά ιδρύματα Ευρώπης και Αμερικής και όχι στα εργαστήρια των φαρμακοβιομηχανιών οι οποίες απλώς καρπώνονται τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών και επί πλέον πήραν δισεκατομμύρια ευρώ σε επιχορηγήσεις ενώ τα κράτη πλήρωσαν προκαταβολικά για να προμηθευτούν εμβόλια.

Αναμφισβήτητα τα εμβόλια προσφέρουν στην άμυνα του οργανισμού αλλά οι συνεχείς μεταλλάξεις  και ο μεγάλος βαθμός μεταδοτικότητας δείχνει ότι θα ζούμε ένα διαρκή εφιάλτη.

Το άθλιο σύστημα υγείας που κληρονόμησε η χώρα εξαιτίας των πολιτικών της  σημερινής και προηγούμενης κυβέρνησης όχι μόνο δεν ενισχύεται, αλλά οδεύει ολοταχώς στην πλήρη ιδιωτικοποίηση με τους σχεδιασμούς για Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, κατάργηση και συγχωνεύσεις νοσοκομείων  και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στο έλεος των ιδιωτικών συμφερόντων .

Αν ήταν αναγκαίος ο αγώνας για την οικοδόμηση δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας στην πρώτη φάση της πανδημίας, γίνεται περισσότερο επιτακτικός τώρα γιατί τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά μας και θα θρηνούμε διαρκώς θύματα όσο τα αστικά κόμματα θα αντιμετωπίζουν την υγεία σαν κόστος και όχι σαν υποχρέωση υπεράσπισης της σωματικής και ψυχικής υγείας του λαού τους.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας