Το εκλογικό αποτέλεσμα συνιστά μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας και κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί κάποιος να αναφερθεί σε περεταίρω συντηρητικοποίηση της πολιτικής σκηνής, της πολιτικής ζωής και ότι αυτό θα έχει τις συνέπειες του στην κοινωνία και την πολιτική τα επόμενα χρόνια, ότι διαμορφώνεται ένα άλλο περιβάλλον μέσα στο οποίο θα δράσει το λαϊκό κίνημα.
Δεν θεωρούμε ότι οι εργατοϋπάλληλοι και τα λαϊκά στρώματα ξέχασαν τα πλήγματα που δέχτηκαν κατά την τετραετία της Νέας Δημοκρατίας, την ακρίβεια, τα ξεπουλήματα, την καταστολή σε βάρος της νεολαίας και των λαϊκών κινητοποιήσεων, την πολιτική περιστολής δικαιωμάτων της περίοδο της πανδημίας, το θερμοκήπιο που εκτίναξε τα κέρδη των μονοπωλίων, τις ιδιωτικοποιήσεις που οδήγησαν στο έγκλημα των Τεμπών, τα σκάνδαλα και τις παρακολουθήσεις, την πολιτική υποτέλειας μέσω της οποίας η κυβέρνηση προετοίμασε το έδαφος να παραδοθεί Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος, Εθνική κυριαρχία στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ο λαός τα υπέστη όλα αυτά και τα γνωρίζει. Άρα στην λαϊκή ψήφο που δόθηκε στη Νέα Δημοκρατία δεν οδήγησε η ενθουσιώδης υποδοχή του νέου νεοφιλελεύθερου προγράμματός της, ο λαός δεν είναι μαζοχιστής.
Στην εξέλιξη αυτή οδήγησε η απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης ολόκληρη την τετραετία, η αδυναμία αποδόμησης της κυβερνητικής προπαγάνδας και αποκάλυψης της ουσίας της πολιτικής και του χαρακτήρα των μέτρων της, η έλλειψη ενός ισχυρού εργατικού κινήματος και αγώνων με συνέχεια και αποτελέσματα και τέλος η απουσία μιας άλλης αξιόπιστης πρότασης, ενός άλλου δρόμου που θα έδινε νέες δυνατότητες και βεβαίως η πολιτική δύναμη που θα τον εγγυηθεί.
Η ολιγαρχία και ο ξένος παράγοντας έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες καρπώθηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, τα τεράστια κέρδη της ενεργειακής κρίσης, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα κονδύλια της λίστας Πέτσα, συνολικά η κυρίαρχη τάξη την απόλυτη ασυδοσία, αυτά είναι μόνο κάποια από όσα έκανε η κυβέρνηση για αυτούς. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι είχαν κάθε λόγο να θέλουν την επανεκλογή της Κυβέρνησης μετά από την ευθυγράμμιση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας σε όλες τις απαιτήσεις που προέβαλαν.
Η Νέα Δημοκρατία με κεντρικό επιχείρημα της τη σταθερότητα που σύμφωνα με εκείνη, εγγυάται μόνο η ίδια αυτοδύναμη, αλλιώς η χώρα θα μπει σε περιπέτειες, πρόβαλε μία συγκροτημένη τακτική και επιχειρηματολογία, μία πειθαρχημένη στάση σε αντίθεση με το ΣΥΡΙΖΑ. Στις συνθήκες αυτές ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγήθηκε στην κατάρρευση που αποδέσμευσε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους και σε συνθήκες που η αριστερά δεν ήταν ελκυστική. Οι μεγάλες απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ εκτόξευσαν τη Νέα Δημοκρατία ως το 41%. Τη Νέα Δημοκρατία ψήφισαν κεντρογενή πολιτικά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, κυρίως, που λειτουργούν με συντηρητικό τρόπο. Ένα τμήμα κεντρώων του ΣΥΡΙΖΑ αύξησε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και ένα τμήμα αριστερών προερχόμενων κυρίως από το ΚΚΕ, από νέους ψηφοφόρους και ανένταχτους το στήριξαν στις εκλογές αυτές ανεβάζοντας το ποσοστό του κατά 2% περίπου. Μικρή άνοδο είχε και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι θετικό γεγονός.
Οι απώλειες του ΣΥΡΙΖΑ μετακινήθηκαν δεξιά σε συνάρτηση με την έλλειψη αξιόλογης κεντρώας επιλογής, ενδεχομένως ο κόσμος αυτός να θεωρεί ακόμη ότι στη ζοφερή σημερινή πραγματικότητα μπορεί ίσως η νεοφιλελεύθερη πολιτική της Νέας Δημοκρατίας παρά το λαϊκό κόστος της να διαμορφώσει κάποιες θετικές προϋποθέσεις για το μέλλον. Αυταπάτες.
Οι ψήφοι που πήγαν στο ΚΚΕ και σε άλλα αριστερά σχήματα ουσιαστικά είναι ψήφοι διαμαρτυρίας που απηύδησαν από το ΣΥΡΙΖΑ, δεξιά δεν πήγαιναν, είναι εξοργισμένοι από την κυρίαρχη πολιτική και το πολιτικό σύστημα, δεν βλέπουν φως και προτίμησαν να δώσουν μία ψήφο ”ελάχιστης αξιοπρέπειας”. Δεν είναι οριστικά κερδισμένες ψήφοι, ψήφοι αποδοχής της πολιτικής και των διακηρυγμένων στόχων τους. Μένει να κερδηθούν οριστικά στους καθημερινούς αγώνες και στην πάλη για την κοινωνική αλλαγή. Αυτό είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.
Η αποτυχία του ΜέΡΑ 25 να εισέλθει στη Βουλή ήταν έκπληξη. Η προεκλογική, την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, σύμπραξή του με άλλες δυνάμεις, ο πολιτικός του λόγος που χαρακτηρίζονταν από αοριστίες, ασύνδετες προτάσεις χωρίς ένα συνεκτικό σχέδιο, οι κινήσεις εντυπωσιασμού φαίνεται ότι επέδρασαν αρνητικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέρρευσε από κάποια λάθη, ολιγωρίες ή ελλιπή προετοιμασία και λανθασμένες κινήσεις, κατέρρευσε κυρίως γιατί δεν είχε τα φόντα και τις δυνατότητες να ανταπεξέλθει σε μία τέτοια αντιπαράθεση. Του έλειπαν όλα τα αναγκαία πολιτικά εφόδια για να σταθεί ως ικανός δεύτερος πόλος του δικομματισμού για να αντιμετωπίσει τη Νέα Δημοκρατία, η αντιμετώπιση της οποίας δεν θεωρούμε ότι ήταν τιτάνιο έργο, όμως τα αναγκαία εφόδια του έλειπαν.
Θεώρησε ότι το επώδυνο για το λαό, την αριστερά και το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας κόστος της διακυβέρνησης του είχε εξαλειφθεί μετά την ήττα του το 2019 και αυτό ήταν πολύ μεγάλο λάθος. Θεώρησε ότι οριστικά κατοχυρώθηκε ως ο δεύτερος πόλος του δικομματικού πολιτικού συστήματος, ως ένα κόμμα της τάξης του 30% τουλάχιστον. Ότι μπορούσε με ευκολία να συγκεράσει την αμερικανοκρατία, την ΕΕ, την εξυπηρέτηση των μεγαλοεπιχειρηματιών με τις λαϊκές επιδιώξεις, τους φιλολαϊκούς προγραμματικούς στόχους που έθεσε χωρίς καθόλου να θιγούν τα υπερκέρδη των μονοπωλίων. Ότι θα εξαλείψει τα διαφορετικά, αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα και τις ριζικά αντίθετες τάξεις της κοινωνίας, ότι θα εξαλείψει την ταξική πάλη και θα εξυπηρετήσει αρμονικά όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως, ως κόμμα του έθνους.
Αποφάσισε να είναι κόμμα “Ευρωπαϊκό” ενταγμένο στο πολιτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δέχτηκε μνημονιακές δεσμεύσεις, αυξημένη επιτήρηση και περιορισμούς ως το 2060 και αυτός ήταν ο λόγος που λογικές και όχι ιδιαίτερα φιλόδοξες προτάσεις του για μεγάλα κοινωνικά προβλήματα, όπως ο διπλασιασμός των κονδυλίων για την υγεία, η ουσιαστική αύξηση των κονδυλίων για την παιδεία, η αύξηση 10% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κλπ δεν μπόρεσε να τις υποστηρίξει αφού θα οδηγούσαν σε αντιπαράθεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με συνέπεια η Νέα Δημοκρατία να κάνει κεντρικό ζήτημα το μεγάλο κόστος των μέτρων αυτών και να θέτει πειστικά και εκφοβιστικά το θέμα της σταθερότητας και τον κίνδυνο νέων περιπετειών που θα έμπαινε ο λαός και η χώρα ως συνέπεια της εφαρμογής τους. Η προβολή της προτεραιότητας αντιμετώπισης των μεγάλων λαϊκών αναγκών ήταν το πραγματικό και αποτελεσματικό επιχείρημα, όμως προτίμησε να απολογείται για τα δισεκατομμύρια που κοστίζει ή δεν κοστίζει το πρόγραμμα του κι αν ήταν διατεθειμένος να πάει από κοινού με άλλα κόμματα τα προγράμματά τους στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να λάβει τις ευλογίες του.
Για τον ίδιο λόγο απέφυγε την αντιπαράθεση στο σύνολο των πραγματικών προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα και προτίμησε την αναφορά σε χειρισμούς των αντιπάλων του, τη χρήση του αεροπλάνου του πρωθυπουργού, τον αυταρχισμό της Νέας Δημοκρατίας, τις υποκλοπές κι άλλα. Όλα αυτά αποδείχθηκαν συνταγές ήττας.
Η Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας δεν συμμετείχε σε κάποιο ψηφοδέλτιο ούτε πρότεινε συγκεκριμένη επιλογή στην κάλπη. Ανέπτυξε σημαντική δράση με συγκεντρώσεις, συσκέψεις, αρθρογραφία για τη δύσκολη κατάσταση που περνάει η χώρα, τα οξύτατα λαϊκά προβλήματα, την γκρίζα προοπτική με την κυρίαρχη πολιτική και τις πολιτικές δυνάμεις που την υπηρετούν και σημείωσε την ανάγκη της ήττας τους και έθεσε το πλαίσιο για να προχωρήσει η χώρα με βάση τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα δημιούργησε νέες συνθήκες που πρέπει συγκεκριμένα να εκτιμηθούν, να υπολογιστούν οι συνέπειες και οι επιπτώσεις τους και να ληφθούν υπόψη στη δράση του κινήματος. Προμηνύονται μεγάλες ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό και στη διάταξη των πολιτικών κομμάτων. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πιεστεί αφόρητα όχι μόνο από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα αλλά και από το ίδιο το κατεστημένο για να ενσωματωθεί πιο πολύ. Τίποτα δεν πείθει ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα ουσιαστικής αντίστασης του.
Παρά το μεγάλο ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας η κατάσταση απέχει πολύ από το να θεωρείται σταθερή. Στη Βουλή και στην πολιτική σκηνή θα έχει απόλυτη κυριαρχία, όμως τα τεράστια προβλήματα της χώρας και του λαού, το χρέος, οι χαμηλές επενδύσεις, η οικονομική στασιμότητα, η υψηλή ανεργία και η μερική απασχόληση, οι εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων προμηνύουν μία ιδιαίτερα ρευστή κατάσταση.
Στις 25 Ιούνη η χώρα πάει σε νέες δύσκολες εκλογές που μπορεί να δυσχεράνουν κι άλλο τα δεδομένα μπορεί όμως και να γίνουν αφετηρία θετικών εξελίξεων. Το αρνητικό αποτέλεσμα δεν έφερε το τέλος, δεν είναι η πρώτη φορά που ζούμε κάτι τέτοιο. Με μεγαλύτερη συμβολή στους καθημερινούς αγώνες, με ενωτική διάθεση για την ανάπτυξη ισχυρού εργατικού και λαϊκού κινήματος, με τη διαμόρφωση κοινωνικού πολιτικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής με προοπτική το σοσιαλισμό και την ανάπτυξη των διεργασιών για ισχυρό λενινιστικό κομμουνιστικό κόμμα μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
