Γράφει ο Παναγιώτης Παπακωνσταντινόπουλος
Στις μεγάλες κινητοποιήσεις που έμειναν στην ιστορία σαν «Ιουλιανά» ο λαός είχε βγει στους δρόμους 70 μέρες για να διαδηλώσει κατά του πραξικοπήματος του Παλατιού στις 15 Ιουλίου του 1965 που ανέτρεψε την τότε κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου του Γ.Παπανδρέου .
Αν και η κυβέρνηση αυτή ασκούσε αντιλαϊκή πολιτική ,ο πρωθυπουργός Παπανδρέου ήταν σκληρός αντικομμουνιστής και στενά συνδεδεμένος με τους Αμερικανούς ,όμως ο λαός δεν μπορούσε να δεχτεί τόσο ωμή παραβίαση του Συντάγματος και των όποιων δημοκρατικών ελευθεριών είχαν απομείνει και ξεχύθηκε στους δρόμους .
Στις 21 Ιούλη του 1965 ξεκίνησε από τα Προπύλαια μια μεγάλη διαδήλωση που κυριαρχούσαν τα συνθήματα κατά των Αμερικανών που υποδαύλισαν την συνταγματική εκτροπή ,αιτήματα για 15 ο/ο στην παιδεία ,για το άρθρο του Συντάγματος 114 που παραβιάστηκε κ.α .
Στις 9 το βράδυ εξελίχτηκε δολοφονική επίθεση της Αστυνομίας που σκόρπισε στους δρόμους εκατοντάδες τραυματίες και προχώρησε σε 500 συλλήψεις .
Στη γωνία Σταδίου και Χρήστου Λαδά χτύπησαν λυσσαλέα στο κεφάλι με κλομπ και κλωτσιές ένα νεαρό 23 ετών που σωριάστηκε νεκρός .
Αυτή η άγρια δολοφονία παρουσιάστηκε από την Ασφάλεια σαν «ατύχημα» και χτύπημα στο κεφάλι από δακρυγόνο!
Ο νέος αυτός λεγόταν Σωτήρης Πέτρουλας και ήταν φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής.
Καταγόταν από το Οίτυλο της Μάνης και η οικογένεια του που ήταν αντιστασιακή μετακόμισε στην Αθήνα για να γλυτώσει από τους παρακρατικούς .
Ο Σωτήρης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ήταν αριστούχος και μπήκε στη Ανωτάτη Εμπορική με υποτροφία και παράλληλα δούλευε για την επιβίωση την δική του και της οικογένειας του.
Ήταν στέλεχος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη
Ήταν πρώτος στο σχολείο και στον αγώνα και από νωρις οργανώθηκε στο προοδευτικό κίνημα .
Αυτός ο χαρισματικός νέος έπρεπε να πεθάνει γιατί ήταν επικίνδυνος για το απάνθρωπο σύστημα της εκμετάλλευσης .
Μάλιστα επιχείρησαν οι δολοφόνοι του να τον θάψουν κρυφά ,αλλά οι γονείς και συγγενείς του κατάφεραν να πάρουν το πτώμα του και να το θάψουν .
Η θεία του Δήμητρα Πέτρουλα έγραψε για τον αδελφό της Αντώνη που έπαιξε σημαντικό ρόλο για να πάρουν το πτώμα από τους δολοφόνους: «Τους τόνε πήρες! Τόνε πήγες σπίτι του και τόνε στολίσανε γαμπρό και πέρασε η λαοθάλασσα και τόνε προσκύνησε και τον αποχαιρέτησε και τόνε σήκωσε ψηλά, μετέωρο στην αιωνιότητα»
Η κηδεία του μετατράπηκε σε τεράστιο συλλαλητήριο κατά της αστυνομοκρατίας και του βασιλικού πραξικοπήματος
Και υπέρ των λαϊκών ελευθεριών και εκεί αποφασίστηκε η κήρυξη γενικής πανεργατικής απεργίας.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας έγινε σύμβολο του νεολαιίστικου κινήματος .
Η θυσία του είναι πάντα επίκαιρη .
Δείχνει το δρόμο του αγώνα για τη νεολαία που την θέλουν υποταγμένη, εύκολη λεία στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης και των πολυεθνικών .
Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που ζούμε που η επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων θα ενταθεί με δραματικές επιπτώσεις στο αναιμικό εισόδημα της πλειοψηφίας του λαού ,διόγκωση της ανεργίας, πλήρης ιδιωτικοποίηση της παιδείας(κατάργηση α.16), υγείας(ΣΔΙΤ) και άλλων βασικών τομέων, η ανάγκη ανάπτυξης εργατικού, λαϊκού κινήματος είναι επιτακτική και μπορεί να βάλει φρένο στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα.
Ακόμα ο αγώνας κατά του Δυτικού και Αμερικανικού ιμπεριαλισμού μπορεί να βάλει εμπόδια στα σχέδια τους για παγκόσμια κυριαρχία και εκμετάλλευση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών των χωρών του πλανήτη από τις δυνάμεις της εκμετάλλευσης και των επιθετικών πολέμων.
Η νεολαία με πυξίδα τον αγώνα και την θυσία του Σωτήρη Πέτρουλα μπορεί να μπει μπροστά στους αγώνες που έρχονται.
