Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα η Τακτική Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας. Η Συνδιάσκεψη στέφθηκε από επιτυχία. Έγινε απολογισμός δράσης της χρονιάς που πέρασε, τέθηκε το πλαίσιο της δράσης για την ερχόμενη χρονιά και εκλέχθηκε η νέα Πανελλαδική Γραμματεία. Δίνουμε στη δημοσιότητα εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση:
Δύο μόνο λόγια για τη διεθνή κατάσταση
Στο Διεθνές πεδίο η πιο σημαντική και χειροπιαστή εξέλιξη είναι η όλο και μεγαλύτερη ένταση των ανταγωνισμών για την παγκόσμια ηγεμονία. Ο δυτικός ιμπεριαλιστικός κόσμος ασθμαίνει, δυσκολεύεται οικονομικά να ανακάμψει, υποχωρεί η δυναμική των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής με κίνδυνο να απωλέσουν η πρωτοκαθεδρία τους παγκόσμια για αυτό γίνονται όλο και πιο επιθετικές και επικίνδυνες. Κορυφαία εκδήλωση της επιθετικότητας τους είναι η προσπάθεια περικύκλωση της Ρωσίας και οι κυρώσεις για τον οικονομικό στραγγαλισμό της και ο πόλεμος στην Ουκρανία που τον προκάλεσαν και το συντηρούν με νύχια και με δόντια. Η ήττα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι αναγκαία ιδιαίτερα σήμερα.
Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης είναι αμείλικτος ωθώντας σταδιακά περιφερειακές μέχρι τώρα δυνάμεις, που αναπτύσσονται ταχύτατα- Κίνα, Ρωσία, Ινδία κλπ- προς τη διεκδίκηση τουλάχιστον ίσου ρόλου και ευκαιριών παγκόσμια, αυτό που διακηρύσσεται ως πολυπολικός κόσμος. Το κίνημα εναντίον του ιμπεριαλισμού, της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των εξαρτημένων και φτωχότερων χωρών και των πολεμικών τυχοδιωκτισμών είναι πολύ πίσω σε σχέση με τις ανάγκες της εποχής. Για αυτό και η διαμόρφωση αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος στη χώρα μας είναι στην πρώτη γραμμή και ο Εργατικός Αγώνας θα δώσει σε αυτό τη συμβολή του.
Το κεφάλαιο έχει μεγάλες δυσκολίες να αυξήσει το ποσοστό κέρδους και τα κέρδη του, να επενδυθεί στην παγκόσμια παραγωγή αποδοτικά, στρέφεται στην κερδοσκοπία και τις υπηρεσίες όμως στο μεγάλο τους ποσοστό οι δραστηριότητες αυτές δεν αυξάνουν τον πλούτο και την προστιθέμενη αξία, δεν παράγουν υπεραξία παρά μόνο αναδιανέμουν την υπάρχουσα. Το εργατικό και λαϊκό εισόδημα μειώνεται ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος και μόνο τα κέρδη του κεφαλαίου ευημερούν και πολλαπλασιάζονται και μαζί οι δισεκατομμυριούχοι. Βαδίζουμε σταδιακά προς γενικευμένη οικονομική κρίση. Η κρίση που σοβεί δεκαετίες και δεν ξεπεράστηκε μετά το 2008 φαίνεται να πλησιάζει.
Ίδια είναι η εικόνα στις μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κρίση τους δεν ξεπερνιέται. Οι αντιθέσεις μεταξύ τους μεγαλώνουν, ο γαλλογερμανικός άξονας φαίνεται ότι φθίνει, η Γερμανία ακολουθεί περισσότερο αυτόνομο δρόμο και στρατιωτικά προσεγγίζει τις ΗΠΑ, η Γαλλία προχωρεί σε ανοίγματα οικονομικά προς την Κίνα και άλλες χώρες, η πολιτική αστάθεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις περισσότερες χώρες της αυξάνεται τα ακροδεξιά κόμματα δυναμώνουν συμμετέχουν ή είναι προ των πυλών των κυβερνήσεων και να σημειώσουμε ότι βρισκόμαστε ακριβώς ένα χρόνο πριν από τις ευρωεκλογές.
Με αφορμή την πανδημία, την έκρηξη της ακρίβειας και τον πόλεμο στην Ουκρανία είχαμε το ξέσπασμα μαζικών αγώνων σε πολλές χώρες στους οποίους συμμετείχε νεολαία και τμήματα εργαζομένων. Σε ορισμένες περιπτώσεις τους αγώνες αυτούς πυροδότησαν τραγικά γεγονότα όπως η δολοφονία του νέου στη Γαλλία από τις δυνάμεις καταστολής. Βασική αιτία τους όμως είναι η τεράστια λαϊκή δυσαρέσκεια που γεννά στους εργαζόμενους η συμπίεση του εισοδήματος τους, η ανεργία, ο αυταρχισμός και η αλαζονεία των κυβερνήσεων, η έλλειψη προοπτικής τους. Οι αγώνες αυτοί δεν αναπτύσσονται σε όλες ή τις περισσότερες χώρες και το κυριότερο είναι αποσπασματικοί, χωρίς συνέχεια, έξω από το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα στις περισσότερες περιπτώσεις και τους χαρακτηρίζει το αυθόρμητο. Η υποχώρηση του Κομμουνιστικού κινήματος και ο εκφυλισμός των επισήμων συνδικάτων είναι στη βάση όλων αυτών των προβλημάτων που αξιοποιεί το κεφάλαιο και προωθεί παγκόσμια χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις τα σχέδια του σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών.
Οι εκλογές και οι μετεκλογικές συνθήκες
Το αποτέλεσμα της διπλής εκλογικής αναμέτρησης σηματοδοτεί μία μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας μετά από μία τετραετία αντιλαϊκής αυταρχικής διακυβέρνησης και παράλληλα κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Η εξήγησή του αρνητικού αποτελέσματος βρίσκεται στην απογοήτευση του λαού που επένδυσε τις ελπίδες του στο ΣΥΡΙΖΑ, στην έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τη σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων απέναντι στην κυβέρνηση και στην πολιτική της, στην έλλειψη προβολής πειστικής εναλλακτικής λύσης. Σε αυτή τη βάση το 40% των ψηφοφόρων ψήφισε τη Νέα Δημοκρατία για «σταθερότητα», «αποφυγή περιπετειών», «επειδή κράτησε σταθερό το τιμόνι στις μεγάλες κρίσεις που έπληξαν τη χώρα στην τετραετία της» και «στήριξε το λαό» με τα γνωστά Pass. Λίγοι στάθηκαν στο γεγονός ότι τα κέρδη του κεφαλαίου εκτοξεύτηκαν στα ύψη και μαζί τα προβλήματα της χώρας διογκώνονται.
Συνολικά συνεκτιμώντας τα εκλογικά αποτελέσματα και παρά την αύξηση κατά 2% του ΚΚΕ θεωρούμε ότι έχουμε μία μετατόπιση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής δεξιότερα και αυτό θα εκφραστεί στη Βουλή, στο πολιτικό σύστημα και στην ατζέντα που τίθεται και θα τεθεί στην ημερήσια διάταξη, την ίδια ώρα οι προοδευτικές ιδέες και προτάγματα θα υποβαθμιστούν και το κλίμα και οι αγωνιστικές διαθέσεις του λαού θα δυσχεράνουν ακόμη περισσότερο το επόμενο διάστημα.
Έτσι κατανοούμε τη συντηρητική στροφή για την οποία γίνεται λόγος. Ο λαός ξαφνικά δεν έγινε αντιδραστικός μέσα σε μία τετραετία. Βέβαια το ιμπεριαλιστικό σύστημα διανύει τη φάση της πλήρους αντιδραστικοποίησης και εκφυλισμού του και αυτό επηρεάζει βαθιά όλες τις πτυχές του και μαζί τις συνειδήσεις των εργαζομένων, την άμβλυνση των αξιών και των αρχών, μία διαδικασία που εξελίσσεται αρκετά χρόνια και βεβαίως δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες για τις δυνάμεις που τον αντιπαλεύουν.
Η αποχή από τις κάλπες σταθεροποιήθηκε πλέον στο 40% και μεγαλώνει. Είναι μεγάλο πρόβλημα, όχι όμως δυσεξήγητο, είναι γενικευμένο σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Η βασική αιτία είναι ότι ο λαός έχει πειστεί από την πείρα του μέχρι τώρα ότι μέσω της ψήφου και της ανάδειξης κοινοβουλίου μικρή επίδραση μπορεί να ασκήσει στην πορεία της χώρας και στη βελτίωση της ζωής του. Οι αστικοί κοινοβουλευτικοί θεσμοί απαξιώθηκαν και οι αποφάσεις λαμβάνονται στα ανώτατα επίπεδα της οικονομίας και του Κράτους. Η ψήφος όμως που στρέφεται εναντίον των κυρίαρχων δυνάμεων και τις τιμωρεί μπορεί να ανοίξει πλατιούς ορίζοντες και ακριβώς για αυτό το λόγο η συμμετοχή στην κάλπη δεν είναι ανούσια.
Oρισμένες δυνάμεις η εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος τις οδηγεί στο συμπέρασμα ότι άλλαξε βαθιά η κατάσταση στην Ελλάδα και πρέπει να αλλάξουν οι προτεραιότητες και οι στοχεύσεις της πολιτικής δράσης. Π.Χ. η Αυγή την επόμενη των εκλογών έγραφε ότι το 40% της Νέας Δημοκρατίας και είσοδο τριών κομμάτων ακροδεξιών εκ των οποίων το ένα έχει φασιστικές προεκτάσεις και διασυνδέσεις συμβαίνει πρώτη φορά μετά το 1974, η δεξιά και η ακροδεξιά προελαύνουν και οι δυνάμεις της δημοκρατίας οφείλουν να οργανώσουν τις αντιστάσεις τους.
Ορισμένες άλλες οργανώσεις εκτιμούν ότι πρέπει να αναβαθμιστεί η ανάγκη συνεργασίας και ενότητας των δυνάμεων της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής αριστεράς ως άμεση ανάγκη και πολλές φορές το καθήκον αυτό παίρνει προτεραιότητα χωρίς να εξετάζονται τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις. Είναι όμως έτσι;
Η φασιστική δεξιά και η ακροδεξιά έχει βαθιές ρίζες στη χώρα μας και με αυξομειώσεις υψηλό ποσοστό. Χρονικό σημείο εκτίναξης των ποσοστών της ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων τότε που το ΛΑΟΣ ήταν στην κυβέρνηση και η Χρυσή Αυγή εκτινάχθηκε στο 10% σχεδόν. Στην πορεία παρά τα μέτρα σε βάρος της Χρυσής Αυγής, ότι τέθηκε εκτός νόμου, καταδικάστηκε σε πολύμηνη φυλάκιση η ηγεσία της παρέμεινε ζωντανή και δραστήρια και παρά την προσπάθεια να αποκλειστεί από τις εκλογές αυτές με τον τρόπο που γνωρίζουμε δίνει το παρόν. Η εκκλησία και η παραεκκλησιαστικές οργανώσεις με ευρύτατο δίκτυο στους πιστούς και πλατιά άσκηση επιρροής σε ένα τμήμα τους και άλλοι εδραιωμένοι μηχανισμοί πχ του κόμματος Βελόπουλου τα τελευταία χρόνια, μπορούν στην Ελλάδα να επηρεάζουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους. Αυτό όμως με σκαμπανεβάσματα είναι φαινόμενο δεκαετιών, δεν σχετίζεται με την τετραετία Μητσοτάκη και μόνο με τις εκλογές. Εξ αυτού του εκλογικού αποτελέσματος δεν μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι κύριος κίνδυνος είναι η ακροδεξιά και υπάρχει συνολική συντηρητική μετατόπιση της κοινωνίας και πρέπει ο δημοκρατικός κόσμος να δράσει για την αντιμετώπιση του κινδύνου αυτού.
Ο φασισμός πρωτίστως και οι αντιδραστικές ιδέες στη συνέχεια είναι γέννημα των ίδιων των συνθηκών που επικρατούν στην κοινωνία. Οι σχέσεις εκμετάλλευσης και καταπίεσης, η φτώχεια ευρέων τμημάτων της κοινωνίας, η αναξιοκρατία, το σύνολο των δύσκολων συνθηκών που βιώνουν μεγάλα κοινωνικά τμήματα και ένα μέρος τους βρίσκεται κυριολεκτικά στο περιθώριο, το σύστημα ιδεών και αντιλήψεων που κυριαρχεί με τους πανίσχυρους μηχανισμούς που διαθέτει το σύστημα – ΑΕΙ, σχολεία, εκκλησία, μέσα μαζικής ενημέρωσης- οι ίδιες οι σχέσεις που διαμορφώνονται μέσα στην εργασία και στην παραγωγή, η υποταγή των εργαζομένων για τη διασφάλιση της εργασίας τους ή την εξέλιξή τους επιδρούν στη διαμόρφωση της συνείδησης τους, διαμορφώνουν πειθαρχημένη συμπεριφορά , ανθρώπους που λειτουργούν ως εκτελεστικά όργανα. Ένας επιπλέον παράγοντας είναι η μακροχρόνια κρίση του εργατικού και επαναστατικού κινήματος και των ιδεών του που επιδρά στην αντίσταση των εργαζομένων και μεταφράζεται στις μέρες μας ως έλλειψη εναλλακτικής λύσης, ενός άλλου φιλολαϊκού δρόμου και προοπτικής, ώστε να κληθούν οι εργαζόμενοι να τον υποστηρίξουν. Μέρος αυτών των συνθηκών είναι η ρατσιστική και αντιπροσφυγική συμπεριφορά κυβερνήσεων και κρατικών οργάνων, οι επαναπροωθήσεις των προσφύγων και τα ναυάγια, ο φασισμός και η αντίδραση, η καταστροφή του περιβάλλοντος και οι πανδημίες, συχνές τα τελευταία χρόνια, τα δισεκατομμύρια οι φτωχοί και τα 50 εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών που σιτίζονται στα κοινωνικά συσσίτια, οι εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι.
Η αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία προϋποθέτει την αντιμετώπιση της πολιτικής που τα δημιουργεί, των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εξυπηρετούνται και των πολιτικών δυνάμεων που τα διαχειρίζονται. Από την πλευρά της εργατικής τάξης και της κομμουνιστικής και ανατρεπτικής Αριστεράς η κατεύθυνση του αγώνα πρέπει να είναι εναντίον της πολιτικής που διαχρονικά εφαρμόζει η ελληνική ολιγαρχία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, να επιδιώκουν την ήττα της και την ήττα των πολιτικών δυνάμεων που την εκφράζουν, με στόχο η εργατική τάξη να αναλάβει την εξουσία με προοπτική του σοσιαλισμό. Μόνο πάνω σε ένα τέτοιον αγώνα διεκδικούνται λύσεις για όλα τα προβλήματα ειδάλλως λύσεις δεν θα υπάρξουν όπως δεν υπήρχαν μέχρι σήμερα.
Στα πλαίσια αυτά ο αγώνας εναντίον της ακροδεξιάς και ιδιαίτερα του φασισμού μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα πρέπει να αναβαθμιστεί. Ο φασισμός μπορεί να αποδειχθεί μέγας κίνδυνος για το λαό, αυτό τουλάχιστον η ιστορία διδάσκει. Σε αυτό το στόχο η δυνατότητα ευρύτερων συσπειρώσεων και δράσεων είναι δυνατή και αναγκαία.
Οι μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις
Ο παλιός δικομματισμός Νέας Δημοκρατίας- ΠΑΣΟΚ υπονομεύτηκε και διαλύθηκε στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων 2009- 2015. Σταδιακά διαμορφώθηκε ένας ασταθής δικομματισμός Νέας Δημοκρατίας- ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα πρέπει να κάνουμε λόγο για κυριαρχία ενός κόμματος, της Νέας Δημοκρατίας και για έναν κατακερματισμένο πολιτικό χώρο δεξιότερα και κυρίως αριστερότερα της Νέας Δημοκρατίας. Ο κατακερματισμός αυτός δίνει την εικόνα απόλυτης κυριαρχίας της Νέας Δημοκρατίας χωρίς καμία απειλή και τουλάχιστον άμεσα έτσι είναι, η εικόνα όμως αυτή μάλλον φαίνεται να είναι παραπλανητική. Αφενός τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα που συνεχώς οξύνονται η δύσκολη οικονομική κατάσταση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων που θα δυσκολέψει περισσότερο στη συνέχεια, η δυσαρέσκεια θα μεγαλώνει και ο κίνδυνος να μετατραπεί σε οργή είναι υπαρκτός. Αυτό κάνει εντελώς αναγκαία την ανάγκη ενός πολιτικού φορέα που θα αποτελέσει το δεύτερο πόλο του πολιτικού συστήματος για να συγκεντρώνει τους δυσαρεστημένους και να εκτονώνει τις αντιδράσεις, κατά συνέπεια στον αστικό χώρο θα δρομολογηθούν εξελίξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε καθοδική πορεία και δεν φαίνεται ότι μπορεί να ανακάμψει, ώστε να αναλάβει ένα τέτοιο ρόλο και το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι εξάντλησε την όποια δυναμική του, λιγοστεύουν τα καύσιμα. Αναμένεται σκληρή αντιπαράθεση και έντονες παρεμβάσεις μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων για τη συνολική διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού.
Δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας καταγράφηκαν εκλογικά σημαντικές δυνάμεις πάνω από 14% που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα εθνικιστικό, αντιμεταναστευτικό, με ισχυρά στοιχεία θρησκοληψίας και μεταφυσικής χώρο, όμως οι μεγάλες πολιτικές διαφορές, οι φιλοδοξίες και τα συμφέροντα στέκουν εμπόδιο.
Ο μικροαστικός πολιτικός χώρος αριστερότερα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση χωρίς στοιχειώδες πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα δεν διαθέτει με τη σημερινή του μορφή κάποια προοπτική.
Καταδείχθηκε η τεράστια ανάγκη Κομμουνιστικού εργατικού πολιτικού φορέα, ειδάλλως προοπτική να ηττηθεί η αστική τάξη, ακόμη και να παρεμβληθούν ισχυρά εμπόδια στην αστική πολιτική δεν υπάρχει. Το ΚΚΕ πανηγυρίζει για την αύξηση 2% των ποσοστών του σε συνθήκες κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και απώλειας 14 εκατοστιαίων μονάδων. Ούτε τις μισές απώλειες του σε ποσοστό και πολύ μεγαλύτερο σε ψήφους -απώλεια 250 χιλιάδων ψήφων και ανάκτηση μόνο 100.000- της περιόδου του 2012 κατά την εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να αναπληρώσει. Η απόσπαση του ΚΚΕ από το μαρξισμό, την κομμουνιστική στρατηγική και τακτική, την κομμουνιστική κουλτούρα είναι σήμερα μεγαλύτερη παρά ποτέ. Πολλοί συνειδητοί κομμουνιστές περιορίζονται σε κριτική στο ΚΚΕ με βάση την άμεση καθημερινή πρακτική του, αντιδημοκρατικές συμπεριφορές, την έλλειψη ενωτικής πολιτικής στο κίνημα, κλπ. Το ορθό είναι η κριτική στο ΚΚΕ και σε κάθε κομμουνιστικό κόμμα, να γίνεται από τη σκοπιά αν μπορεί να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την αστική τάξη και να ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό. Σε μία τέτοια βάση πρέπει να κρίνεται το ΚΚΕ και με μία τέτοια λογική πρέπει να απευθυνόμαστε στους κομμουνιστές και στους εργαζόμενους.
Στη συνδιάσκεψη του Εργατικού Αγώνα του 2014 με τη διακήρυξη που δώσαμε τότε στη δημοσιότητα θέσαμε ως κεντρικό καθήκον των κομμουνιστών ενταγμένων και ανένταχτων τη δημιουργία Κομμουνιστικού Κόμματος. Σήμερα το καθήκον αυτό γίνεται πολύ περισσότερο επιτακτική ανάγκη.
Η πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση
Η ΝΔ προετοιμάστηκε για το νέο γύρο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων πολύ πριν αναλάβει την κυβέρνηση. Θα προωθήσει αποφασιστικά νέες αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις υπέρ των μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων πρωτίστως, όπως απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών.
Μπορεί το πολιτικό κλίμα και ο συσχετισμός να ευνοεί την κυβέρνηση όμως θα υπάρξουν αρκετές δυσκολίες στην ανάπτυξη της πολιτικής της σε σχέση με την πρώτη τετραετία. Τότε ουσιαστικά την βοήθησε η Πανδημία, ο φόβος και ο εγκλεισμός, η επεκτατική πολιτική που ακολουθήθηκε λόγω της κρίσης. Σήμερα η κυβέρνηση θα είναι αντιμέτωπη με την πραγματικότητα της οικονομίας, το τέλος της χαλάρωσης του συμφώνου σταθερότητας και των επεκτατικών συνθηκών, η επάνοδος στα πλεονάσματα, ενώ αναμένεται νέο σύμφωνο σταθερότητας. Τέλος ως χώρα με υψηλό δημόσιο χρέος πρέπει σταθερά κάθε χρόνο να μειώνεται ο λόγος Δημόσιο Χρέος /ΑΕΠ.
Το πρώτο βήμα ήταν η ανακοίνωση του κυβερνητικού σχήματος και η τοποθέτηση των αναγκαίων προσώπων στα κρίσιμα υπουργεία. Εκεί που θα γίνουν και οι πιο βαθιές παρεμβάσεις εκεί τοποθετήθηκαν οι πιο αποφασιστικοί νεοφιλελεύθεροι υπουργοί – Ενέργειας- Σκυλακάκης, Οικονομικών- Χατζιδάκις, Υγείας-Χρυσοχοΐδης κλπ.
Στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής βρίσκονται τομείς μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής σημασίας που σχετίζονται άμεσα με το επίπεδο διαβίωσης των εργαζομένων, τα όργανα άρχισαν από την παράδοση παραλαβή των υπουργείων.
Μόνο τρία σύντομα παραδείγματα.
Στο υπουργείο ενέργειας ο νέος υπουργός έδωσε το μήνυμα τερματισμού των όποιων επιδοτήσεων στο ηλεκτρικό ρεύμα δόθηκαν κατά την περίοδο της ενεργειακής κρίσης και μαζί ανακοίνωσε την κατάργηση του πλαφόν στη χονδρεμπορική αγορά ρεύματος, δηλαδή απόλυτη ελευθερία του κεφαλαίου και κανένα μέτρο προστασίας των καταναλωτών, ο νεοφιλελευθερισμός σε όλο του το μεγαλείο. Το τυράκι για τους εργαζόμενους είναι μέσω επιδοτήσεων σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις για ενεργειακή αναβάθμιση κατοικιών, ότι σε έξι χρόνια το 80% της αναγκαίας ενέργειας θα παράγεται από ανανεώσιμες πηγές, ηλεκτροκίνηση κλπ
Μεγάλες παρεμβάσεις υπό τον τίτλο αναβάθμιση της παροχής υπηρεσιών υγείας έχουν ανακοινωθεί. Κεντρική ιδέα τους είναι η πιο άμεση εμπλοκή των ιδιωτών στη δημόσια υγεία και η όποια χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την πρόσληψη προσωπικού που ήδη συνταξιοδοτήθηκε και άλλες στοιχειώδεις ανάγκες. ‘Όλοι θα μπορούν να προσφεύγουν στην παροχή υπηρεσιών υγείας από τον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, θα μειωθούν ενδεχομένως οι λίστες και οι αναμονές, το φακελάκι όμως θα μεγαλώνει και θα διαιωνίζεται. Παντού θα βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη οι εργαζόμενοι, ο κρατικός προϋπολογισμός θα αδειάζει και τα ιδιωτικά πορτοφόλια θα φουσκώνουν. Αυτό ακριβώς βαφτίζει μέτρα αναβάθμισης της υγείας η κυβέρνηση.
Τρίτο παράδειγμα είναι η λαϊκή κατοικία.
Το πρόβλημα είναι οξύτατο, η αύξηση του τουρισμού, το Airbnb, η εμπορική εκμετάλλευση της στέγης όξυναν στο έπακρο το πρόβλημα, το ενοίκιο απορροφά ως και 40% των οικογενειακών εισοδημάτων. Η κυβερνητική παρέμβαση στην αντιμετώπιση του προβλέπει να διατεθούν στο κατασκευαστικό κεφάλαιο οικόπεδα και αναξιοποίητα κτίρια του δημοσίου για κατασκευή η ανακατασκευή νέων κατοικιών ένα μεγάλο μέρος των οποίων θα κρατήσουν οι ιδιώτες και οι υπόλοιπες θα δοθούν σε νέα ζευγάρια με χαμηλότερο ενοίκιο. Τεράστιες επενδύσεις και κέρδη για το κεφάλαιο και ένας αριθμούς οικονομικά δεινοπαθούντων νέων ζευγαριών θα πληρώνει χαμηλότερο ενοίκιο.
Η ουσία αυτής της πολιτικής είναι: Νεοφιλελεύθερα μέτρα πού ωφελούν τα μέγιστα τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και παράλληλα ορισμένα μέτρα ψίχουλα στοχευμένα υπέρ κοινωνικών ομάδων που πλήττονται βάναυσα, ώστε να λειτουργήσουν ως καταλάγιασμα της αγανάκτησης και μέσο για την ενσωμάτωση των εργαζομένων. Νεοφιλελευθερισμός με ολίγη στοχευμένη κοινωνική ευαισθησία.
Οι επεμβάσεις στην οικονομία και η επίδραση τους στο εποικοδόμημα, τις ιδέες και τη συνείδηση
Η αλληλεπίδραση των σχέσεων που διαμορφώνονται στο πλαίσιο της οικονομίας με τη σφαίρα του εποικοδομήματος, τις ιδέες, την πολιτική και το δίκαιο είναι η κεντρική θέση του ιστορικού υλισμού. Κυρίαρχο στοιχείο είναι η οικονομία και οι σχέσεις που κυριαρχούν εντός της μεταξύ των ανθρώπων, το εποικοδόμημα είναι η αντανάκλαση των σχέσεων αυτών όμως έχει σχετική αυτοτέλεια, δεν είναι άμεση αντανάκλαση και αντενεργεί πάνω στις οικονομικές εξελίξεις.
Ιστορικά κατά τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1929 τερματίστηκε ο απόλυτος φιλελευθερισμός, η απόλυτη χωρίς πλαίσια ελεύθερη αγορά, αφού το καπιταλιστικό σύστημα είχε μπει σε βαθιά κρίση και η κοινωνική επανάσταση ήταν προ των πυλών. Διαμορφώθηκε ως διέξοδος από την κρίση ο κεϋνσιανισμός, δηλαδή η ενεργός παρέμβαση του κράτους στην οικονομία, διαμορφώθηκαν οι κανόνες ρύθμισης, αυξήθηκαν οι φόροι και δόθηκαν παροχές, κυρίως προγράμματα Δημοσίων Έργων καταρχήν, για να μειωθεί η ανεργία, αυξήθηκε σταδιακά η κρατική ιδιοκτησία και οι δραστηριότητες στην οικονομία. Όλα αυτά με διαφορές από χώρα σε χώρα και υπό την επίδραση εξωοικονομικών παραγόντων. Η σοσιαλδημοκρατία, κυρίως μετά το 1945, επεξέτεινε αυτή την πολιτική, δημιούργησε το “κοινωνικό κράτος”, το ασφαλιστικό σύστημα, τις συντάξεις και τα επιδόματα, τη δημόσια δωρεάν παιδεία… αυτό οδήγησε σε μεγάλη διόγκωση της υπαλληλίας και της κρατικής γραφειοκρατίας. Οι αλλαγές αυτές συντελέστηκαν μέσω σκληρών αγώνων του εργατικού και Κομμουνιστικού κινήματος, της επίδρασης του θετικού Διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και της ελκτικής για τους λαούς επίδρασης που ασκούσε η Σοβιετική Ένωση και ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Έγιναν όλα αυτά με πρωτοβουλίες της πολιτικής και με θεωρητικές επεξεργασίες, με πρωτοβουλία δηλαδή του εποικοδομήματος πού όμως την αναγκαιότητα τους καθόριζαν οι ανάγκες του κεφαλαίου για να ξεπεράσει την κρίση του. Είναι η αντανάκλαση και αλληλοεπίδραση που προ είπαμε.
Οι αλλαγές αυτές δημιούργησαν νέα δεδομένα στην εργατική τάξη και τις υπόλοιπες λαϊκές τάξεις, άλλαξε η δομή και η σύνδεση της εργατικής τάξης, μειώθηκε το βιομηχανικό προλεταριάτο, τροποποιήθηκαν οι σχέσεις επιχειρηματία εργαζόμενου, δυνάμωσε η εκμετάλλευση, η ελαστικότητα των σχέσεων εργασίας πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις και μαζί μεγάλωσε σε τεράστιο βαθμό η σχέση εξάρτησης ευρέων κοινωνικών τμημάτων από την κρατική μηχανή και την πολιτική εξουσία. Όλα αυτά επιδρούν στις αντιλήψεις, τη συνείδηση, τις διαθέσεις και τη συμπεριφορά των κοινωνικών δυνάμεων. Τα ανατρεπτικά αντικαπιταλιστικά στοιχεία στις διαθέσεις των εργατικών μαζών που υπήρχαν μέχρι τότε αμβλύνονται, ο ρεφορμισμός ανεβαίνει.
Με βάση αυτά τα δεδομένα και τις αντίστοιχες αλλαγές ήταν απόλυτη ανάγκη εκ μέρους των κομμουνιστικών κομμάτων η ολοκληρωμένη μελέτη των επιπτώσεων τους και η διαμόρφωση συγκεκριμένων μέτρων και πολιτικής. Εδώ υπήρξε πολύ μεγάλη καθυστέρηση για δεκαετίες. Η παρέμβαση στην εργατική τάξη δεν εναρμονίστηκε στα νέα δεδομένα αλλά σε γενικές γραμμές παρέμεινε στα παλιά, με αποτέλεσμα σε χώρες με πολύ ισχυρό εργατικό κίνημα η εργατική τάξη των μεγάλων εργοστασίων προχώρησε σε απόσχιση από τα επίσημα συνδικάτα και αυτοοργάνωση, το φαινόμενο αυτό πήρε μαζικό χαρακτήρα και την εξέλιξη του επηρέασαν και καθοδήγησαν εργατίστικες μικροαστικές πολιτικές οργανώσεις που προετοίμαζαν την «άμεση σύγκρουση με το κεφάλαιο για την ανατροπή του», σε αντιδιαστολή με την τακτική των μικρών βημάτων που το εργατικό κίνημα και τα κομμουνιστικά κόμματα προωθούσαν(Ιταλία, Γαλλία κλπ). Ήταν η τιμωρία της εργατικής τάξης στα Κομμουνιστικά κόμματα αυτά.
Η κρίση του 1973 έβαλε τέλος στο κεϋνσιανό μοντέλο διαχείρισης, προωθήθηκαν βαθιές αλλαγές στην οικονομία που η θεωρητική τους επεξεργασία αναπτύχθηκε σε αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με καρδιά τους την επαναφορά του φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς, ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός. Τα μέτρα που πήρε ήταν στην αντίθετη από πριν κατεύθυνση, μείωση δραστική της κρατικής παρέμβασης, μείωση ως εκμηδένιση της κρατικής ιδιοκτησίας δραστική μείωση των κανόνων στην οικονομία, ιδιωτικοποιήσεις, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των συλλογικών διαπραγματεύσεων και του πλαισίου προστασίας των εργαζομένων, δραστικός περιορισμός των κοινωνικών δαπανών. Αυτό έφερε βαθιές αλλαγές στη σύνθεση της εργατικής τάξης καθώς και των υπολοίπων εργαζομένων στις σχέσεις εργασίας και στη ζωή τους και φυσικά είχε άμεσες συνέπειες στις αντιλήψεις και τη συμπεριφορά τους. Το εργατικό κίνημα και το κομμουνιστικό κόμμα όφειλαν να τροποποιήσουν αντίστοιχα τη δράση, τις θέσεις, τα συνθήματα τους και τον τρόπο οργάνωσης της εργατικής τάξης και των μισθωτών.
Ορισμένες τέτοιες αλλαγές στην οικονομική βάση τα τελευταία χρόνια:
- Η έκρηξη του τουρισμού, το Airbnb που ανακατανέμει μικρό τμήμα του προϊόντος σε σημαντικό αριθμό μισθωτών και άλλων εργαζομένων στις τουριστικές κυρίως περιοχές έχει ως αποτέλεσμα τη διαφοροποίηση των εισοδημάτων τους, τη μικρότερη εξάρτηση τους από το μισθό και την αλλοίωση της ταξικής τοποθέτησης και συνείδησης τους.
- Το μπλοκάκι μετατρέπει το μισθωτό σε ελεύθερο επαγγελματία, κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν αντιλαμβάνεται το τμήμα αυτό των μισθωτών την ωμή ταξική εκμετάλλευση, θεωρεί ότι θα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειές του για να κερδίσεις στη ζωή του και ότι αν αυτό δεν συμβεί είναι δική του ευθύνη και δική του αδυναμία.
- Η μερική απασχόληση, η υποαπασχόληση πλασάρεται ως προσφορά σε ένα τουλάχιστον τμήμα των εργαζομένων για να έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή τους, λιγότερες εξαρτήσεις ώστε να αφιερωθούν στην οικογένεια και στα χόμπυ τους. Η μερική απασχόληση ως ένταση της εκμετάλλευσης και επέκταση της ανέχειας συγκαλύπτεται.
- Η πολιτική της λιτότητας δημιουργεί ανέχεια σε πλατιά λαϊκά τμήματα αυξάνει τα κέρδη μιας μικρής μειοψηφίας και έρχεται η κυβέρνηση και μοιράζει επιδόματα στους πενόμενους με αντάλλαγμα την ψήφο τους. Το ακραίο ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής της έχει συγκαλυφθεί.
- Η υποβάθμιση τις τελευταίες δεκαετίες των πανεπιστημίων οδήγησε όχι στην αναβάθμιση του δημοσίου Πανεπιστημίου αλλά στην ενίσχυση των αντιλήψεων σε ευρύτερα κοινωνικά τμήματα της ιδέας ότι η βελτίωση θα έρθει μέσω των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό όμως πρακτικά σημαίνει εκτός από το μεγάλο οικονομικό κόστος των σπουδών για τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών οικογενειών τη μεγαλύτερη πρόσδεση των πανεπιστημίων στο ιδιωτικό κεφάλαιο και την επιχειρηματικότητα, την υποβάθμιση ή εξάλειψη των προοδευτικών ιδεών από το πανεπιστήμιο και εν τέλει της αντίληψης ότι η βελτίωση της ζωής μας και της χώρας έρχεται από το ιδιωτικό και την ατομικότητα και όχι από το συλλογικό, πλήττεται η έννοια της συλλογικότητας της κοινής δράσης, ο ατομισμός εκτοξεύεται.
- Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι δημιουργούν εκατομμύρια ξεκληρισμένους και κύματα προσφυγιάς, μεγάλη ανασφάλεια, το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται με στυγνό τρόπο τους πρόσφυγες και παράλληλα ανεβάζει το ρατσισμό, στήνει φράχτες, ανεβάζει τον εθνικισμό και την ξενοφοβία και στρώνει το έδαφος για την άνοδο του φασισμού.
Βεβαίως η επάνοδος στον φιλελευθερισμό δεν ήταν σε αυτόν του προηγούμενου αιώνα. Η αστική τάξη έχοντας απόλυτη γνώση των αναγκών της οικονομίας και της χειραγώγηση της κοινωνίας και χωρίς να διακατέχεται από ιδεοληψίες έχει πιο ευκίνητη τακτική και συνδυάζει τα νεοφιλελεύθερα μέτρα με τον αναγκαίο παρεμβατισμό όταν δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.
Περιγράψαμε προηγουμένως την πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη και είναι ακριβώς στα πλαίσια αυτά- νεοφιλελευθερισμός με τις αναγκαίες παρεμβάσεις που έχουν κόστος για το κεφάλαιο μεν διαθέτοντας μέσω του κρατικού προϋπολογισμού μικρό μέρος των κερδών του. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα 45 δισεκατομμύρια επιδοτήσεις της κυβέρνησης την περίοδο της πανδημίας και της ενεργειακής κρίσης από τον Κρατικό προϋπολογισμό πού όμως προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος και την ίδια περίοδο τα υπερκέρδη των διυλιστηρίων και το χονδρεμπόριο της ηλεκτρικής ενέργειας ήταν πάνω από έξι δισεκατομμύρια και τα υπερκέρδη και γενικότερα η τεράστια κερδοφορία του κεφαλαίου δεν είχαν καμία συνεισφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης. Επιπλέον η κυβέρνηση προωθεί ώριμες από πολλές δεκαετίες αστικές δημοκρατικές αλλαγές όπως στις σχέσεις κράτους- εκκλησίας, τους γάμους ομοφυλοφίλων και υιοθεσία, υποχωρήσεις κατ’ εντολήν του ΝΑΤΟ στις απαιτήσεις της Τουρκίας πού όμως πλήττουν τα συμφέροντα της χώρας, αλλαγές που μέχρι σήμερα στην Ελλάδα χαρακτήριζαν το κέντρο, είναι η στροφή στη μεσαία τάξη που διακηρύσσει ο πρωθυπουργός.
Πώς θα παρέμβουν οι κομμουνιστές
Η καθημερινή δράση με όλα τα στοιχεία που τη συνθέτουν, αυτό που ονομάζουμε τακτική, πρέπει να υπηρετεί τους σκοπούς κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος και να προωθεί τον τελικό στόχο του το σοσιαλισμό. Άρα δύο παράγοντες επιδρούν στη διαμόρφωση της τακτικής, η φύση των προβλημάτων και οι επιπτώσεις τους στους εργαζόμενους και η ανάγκη να δυναμώσει το εργατικό κίνημα ώστε να αμφισβητήσει την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων.
Καθημερινή ενασχόληση με τα Κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και τις εξελίξεις έχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις και τα συνδικάτα, η ειδοποιός διαφορά της δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος με τις άλλες δυνάμεις είναι ότι στρέφεται εναντίον των μέτρων που προωθεί το κεφάλαιο, εναντίον των συμφερόντων της αστικής τάξης όχι απλώς για να αμβλύνει τις συνέπειες στους εργαζόμενους αλλά για να τις εξαλείψει, να ανατρέψει την πολιτική αυτή ή τουλάχιστον να αποκαλύψει τους στόχους και τις συνέπειές της.
Τα προβλήματα αλλάζουν, παρουσιάζονται με διαφορετικό τρόπο συγκαλυμμένα πολλές φορές, άρα το πρώτο μέλημα είναι η μελέτη των συνεπειών και οι συνολικές επιδράσεις τους στην οικονομία, στις αποδοχές, στους όρους εργασίας της ζωής των εργαζομένων, αλλά και στη συμπεριφορά και στη συνείδησή τους. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει ολοκληρωμένη παρέμβαση. Η ενασχόληση μόνο με την οικονομία και τις οικονομικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους, ο οικονομισμός, πολύ συνηθισμένος σήμερα στην Ελληνική αριστερά, ιδίως στο ΚΚΕ, είναι αδιέξοδος.
Η μαζική δράση προϋποθέτει την προβολή αιτημάτων τα οποία θα πρέπει να είναι ασύμβατα με την κυρίαρχη πολιτική και κατά το δυνατόν να αμφισβητούν ευθέως και πειστικά βασικές επιλογές της, ιδιαίτερα όταν πλατιά τμήματα των εργαζομένων συγκινούνται από τα αιτήματα αυτά έστω κι αν δεν έχουν πλήρη συνείδηση που οδηγούν.
Το παράδειγμα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών είναι ενδεικτικό. Η εργατική και λαϊκή πρωτοπορία θα έπρεπε να έχει ως άξονα πρόβλημα- κρίκο- για τη δράση της την ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου και την κατάργηση του κρατικού οργανισμού σιδηροδρόμων και να θέσει το θέμα ενός αποκλειστικά κρατικού σιδηροδρόμου σύγχρονου και με ουσιαστικό ρόλο των εργαζομένων του και της κοινωνίας στην οργάνωση και στη λειτουργία του. Τότε οι εκατοντάδες χιλιάδες των απεργών και διαδηλωτών μέσω των αιτημάτων αυτών θα στρέφονταν εναντίον της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στο σιδηρόδρομο και στα δημόσια αγαθά και με την ανάλογη ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση εναντίον της ιδιωτικής ιδιοκτησίας γενικότερα. ‘Ένα σύνθημα “ έξω οι ιδιώτες από το σίδηρο, τις συγκοινωνίες και τα δημόσια αγαθά” μπορούσε να συνεγείρει ευρύτατα τμήματα εργαζομένων, να πετύχει νίκες και να πλήξει την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας στο κέντρο της.
Αντί αυτού το ΚΚΕ παρενέβη με ανακοίνωσή του πολιτικού γραφείου του που αιχμή της ήταν ότι στον καπιταλισμό το ιδιωτικό και το δημόσιο δεν έχουν διαφορά και πρέπει να ανατραπεί η αστική εξουσία. Μάλιστα στα πλαίσια της ΓΣΕΕ συμμετείχε σε πανελλαδική συγκέντρωση και απεργία με κοινό πλαίσιο που συνυπέγραψε και στο οποίο δεν γινόταν καμία αναφορά στην ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου, απλώς ζητούσε σύγχρονο και ασφαλή σιδηρόδρομο που την ευθύνη της ασφάλειας θα έχουν το κράτος και ο ιδιώτης!
Είναι άδικο να κατηγορείται το ΚΚΕ ότι στις κρίσιμες στιγμές εκεί που πιέζεται ιδιαίτερα η κυβέρνηση και η εξουσία κάνει “ λάθος” επιλογές για πολλοστή φορά;
Η δράση του Εργατικού Αγώνα από την προηγούμενη συνδιάσκεψη μέχρι σήμερα
Ήταν μία χρονιά μεστή σε μεγάλα γεγονότα και σε αυτά παρενέβη ο Εργατικός Αγώνας με βάση τις κατευθύνσεις που είχε από την προηγούμενη συνδιάσκεψη. Αναπτύξαμε σημαντική δράση, η παρέμβαση μας καταγράφηκε σε ευρύτερο κόσμο της Αριστεράς και των κομμουνιστών και συνάντησε θετική αποδοχή. Είχαμε αρκετά θετικά στο διάστημα αυτό και έγιναν βήματα προόδου. Θα αναφέρουμε ορισμένα:
Κινηθήκαμε με συγκεκριμένο και σχετικά καλά επεξεργασμένο σχέδιο, μερικές φορές με κάποια καθυστέρηση, είχαμε καλύτερη προετοιμασία, συλλογικά επεξεργασμένες θέσεις και πιο καλή προβολή τους.
Πιο ενδεικτική είναι η προετοιμασία και παρέμβαση μας στις βουλευτικές εκλογές. Επεξεργαστήκαμε συλλογικά θέσεις με βάση τις εκτιμήσεις και τις προγραμματικές τοποθετήσεις μας, ανοίγοντας μέτωπο στην κυρίαρχη πολιτική θέτοντας θέμα ανατροπής της και τιμωρίας των κομμάτων που την υπηρετούν, θέσαμε το ζήτημα ότι τα μικροαστικά πολιτικά σχήματα λόγω της συγκρότησης και της αταξικής πολιτικής τους δεν μπορούν να δώσουν λύσεις και είπαμε καθαρά ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να ηγηθεί του αγώνα για την ήττα της πολιτικής του κεφαλαίου και της εξουσίας του προοπτικά, δεν έχει τα εφόδια, θεωρητικά, στρατηγικά, οργανωτικά, δεν είναι πραγματικά επαναστατικό λενινιστικό κόμμα και προκύπτει επιτακτικά η ανάγκη ένα τέτοιο κόμμα να δημιουργηθεί.
Τη γραμμή αυτή τη συζήτησαν οι δυνάμεις μας έγιναν εκδηλώσεις σε αρκετές πόλεις, έφτασε ο λόγος μας σε πολλές εκατοντάδες ανθρώπους πέραν του κόσμου που μελετά τις ανακοινώσεις και την ιστοσελίδα μας, συνάντησε θετική απήχηση, χωρίς φυσικά να ισχυριστεί κάποιος ότι στις σημερινές συνθήκες πόλωσης και χωρίς ο Εργατικός Αγώνας να συμμετέχει σε κάποιο ψηφοδέλτιο υπήρχε δυνατότητα θεαματικών μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Όμως η οργάνωση μας βγήκε πολλαπλά ωφελημένη ως προς την σε βάθος κατανόηση της πολιτικής κατάστασης και της πολιτικής που πρέπει μία κομμουνιστική δύναμη να προωθήσει. Δημιουργήσαμε έναν ευρύτερο περίγυρο και θετική εικόνα.
Βελτιώσαμε ουσιαστικά την ιστοσελίδα μας με πιο πλούσια αρθρογραφία περισσότερο εύστοχη και διεισδυτική.
Λειτουργούν και παρεμβαίνουν πιο συγκροτημένα και εύστοχα οι οργανώσεις μας χωρίς όμως να λείπουν τα προβλήματα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης γίνεται μία πρωτοπόρα δουλειά μαζική κυρίως με τη δημιουργία συνδικαλιστικής παράταξης και ψηφοδελτίου που συσπειρώνει μεγάλο τμήμα των φοιτητών και έχει υψηλό ποσοστό. Οι σύντροφοί μας εκεί στρατολογούν και δημιουργούνται καλύτερες προοπτικές. Πλατιά μαζική δράση είχαν οι οργανώσεις μας στην Ήπειρο, σε άλλες πόλεις και αρκετοί άλλοι σύντροφοι σε διάφορες περιοχές.
Δυναμώσει η ιδεολογική συζήτηση στα πλαίσια του Εργατικού Αγώνα καθώς και τα ιδεολογικά στοιχεία στις παρεμβάσεις μας.
Καθυστερούμε όμως στη μελέτη βασικών θεωρητικών ζητημάτων του μαρξισμού και ιδιαίτερα σε ένα κύκλο νέων συντρόφων που προσβλέπουμε στην ανάδειξη τους.
Γίνονται βήματα στη μαζική παρέμβαση σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις με την ευκαιρία σημαντικών επετείων και μεγάλων γεγονότων, κυρίως μέσω του Αντινατοϊκού Συντονισμού.
Τελευταία δημιουργήθηκε ενιαία επιτροπή στα πλαίσια του Εργατικού Αγώνα για τα μαζικά κινήματα, των εργατοϋπαλλήλων, της παιδείας και της νεολαίας. Πρέπει να επιμείνουμε να σταθεροποιηθεί, να λειτουργήσει και να δράσει.
Δεν πετύχαμε ακόμη ικανοποιητική ένταξη νέων αγωνιστών στην οργάνωση μας. Είναι καθήκον δύσκολο, αν όμως ληφθούν όλα εκείνα τα αναγκαία οργανωτικά μέτρα και κυρίως ο συνδυασμός τους με την εύστοχη ιδεολογική και πολιτική δράση και την πιο εντατική μαζική δραστηριότητα μπορούμε να έχουμε σημαντική βελτίωση. Πέραν της αύξησης της οργανωμένης δύναμης στόχος είναι η δημιουργία οργανώσεων εκεί που έχουμε μεμονωμένους συντρόφους.
Ορισμένοι στόχοι και καθήκοντα
Εν συντομία αναφέρουμε:
πρέπει να επιδιώξουμε μεγαλύτερη ιδεολογική και πολιτική ενότητα στα πλαίσια του Εργατικού Αγώνα και πιο σαφές πολιτικό στίγμα στο λόγο του, να δυναμώσει η θεωρητική ενασχόληση.
Καλύτερη, πιο εύστοχη και πιο πλατιά μαζική παρέμβαση, εξαντλώντας σε κάθε περίπτωση το συντονισμό και τη συνεργασία μας με άλλες δυνάμεις. Ει δυνατόν κάθε σύντροφος και οργάνωση μας να συμπορεύεται με έναν αριθμό αγωνιστών και εργαζομένων ενταγμένων και ανένταχτων. Τα κριτήρια από περίπτωση σε περίπτωση διαφέρουν πάντα όμως με βάση τον ταξικό προσανατολισμό καθενός και την ιδεολογική και πολιτική συγγένεια μαζί μας.
Αν πρόκειται για πολιτικές οργανώσεις το βάρος πέφτει σε αυτές που δέχονται το μαρξισμό λενινισμό, με αυτές επιδιώκουμε πιο στενό συντονισμό και δράση. Από κει και ύστερα με τις οργανώσεις που τοποθετούνται στη ριζοσπαστική αριστερά αναπτύσσουμε κοινές πρωτοβουλίες και καμπάνιες, δράση στο κίνημα, διοργάνωση εκδηλώσεων.
Καλύτερη λειτουργία των οργανώσεων μας και στράτευση συνολικά του δυναμικού μας.
Τον ερχόμενο Οκτώβριο έχουμε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, άρχισε η προετοιμασία από κοινού με συνεργαζόμενες δυνάμεις για την κατάθεση κοινών ψηφοδελτίων. Η εύστοχη πλατιά παρέμβαση της οργάνωσής μας μέσω των κοινών ψηφοδελτίων και αυτοτελώς μπορεί να μας δώσει νέες δυνατότητες. Τον επόμενο Ιούνιο είναι οι ευρωεκλογές, μία πολύ σημαντική πολιτική και εκλογική μάχη που απαιτεί ιδιαίτερη και σε βάθος προετοιμασία και δράση.
Άρχισε η προσπάθεια και πρέπει να ενταθεί για διάλογο με στόχο το συντονισμό και την κοινή δράση κομμουνιστικού προσανατολισμού οργανώσεων στην προοπτική για κάτι πιο σταθερό, αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις.
