Γράφει ο Γεράσιμος Αραβανής
Oι κυβερνητικές εξαγγελίες κατά τις πρόσφατες προγραμματικές δηλώσεις για την τετραετία στην οποία εισήλθαμε έχουν σχηματοποιηθεί ως 100 μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν τη χώρα. Σε πρόσφατο άρθρο του στην Καθημερινή ο υπουργός Σκέρτσος επιχειρεί να εκλαϊκεύσει τις μεταρρυθμίσεις αυτές, τις οποίες αναφέρει περίπου ως πανδημοκρατικό αίτημα στο οποίο η κυβέρνηση ανταποκρίνεται. «η πλειονότητα των πολιτών, ανεξαρτήτως του τι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές, αλλά και τα περισσότερα κόμματα συμμερίζονται πλέον τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να γίνει Ευρώπης σε όλα. Γι’ αυτό έχει ανάγκη από ουσιαστικές αλλαγές στην οικονομία, στη Υγεία, στη δικαιοσύνη, την παιδεία…..» αναφέρει.
Ποιο είναι όμως το περιεχόμενο και η έννοια των μεταρρυθμίσεων κατά τον αρθρογράφο;
Είναι «η διαρκής προσαρμογή μας σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία και οδηγούν σε μεγαλύτερη ανθεκτικότητα και συνοχή». Από αυτό συνάγεται ότι ο πραγματικός στόχος των μεταρρυθμίσεων είναι να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα του όλου οικοδομήματος και η κοινωνική συνοχή, όχι να αντιμετωπιστούν τα τεράστια αδιέξοδα του λαού και της χώρας, αλλά όσο είναι δυνατόν να μη αμφισβητηθούν οι σημερινές ισορροπίες και τα συμφέροντα στην εξουσία και να παραμείνει ο λαός εγκλωβισμένος.
Πράγματι στο βαθμό που η κοινωνική εξέλιξη προχωρά και οι πραγματικότητες αλλάζουν οι προσαρμογές, οι μεταρρυθμίσεις κατά την κυβέρνηση, είναι εντελώς αναγκαίες. Το πρόβλημα είναι τι πρέπει να μεταρρυθμιστεί και για ποιο σκοπό και τι θα εξυπηρετήσουν οι μεταρρυθμίσεις αυτές, στόχος τους θα είναι η αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων και ιδιαίτερα του μισού πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται στη φτώχεια ή στα όριά της, να βελτιώσουν τις δημοκρατικές λειτουργίες σε όλα τα επίπεδα ώστε να διευρυνθεί η λαϊκή συμμετοχή, να σώσουν την Αττική και την Ελλάδα από τις πυρκαγιές και τα καιρικά φαινόμενα ή να μετατραπεί ολόκληρη η Ελλάδα σε αμερικανική βάση και να την καταστήσουμε προθυμότερη των προθύμων των ΗΠΑ στον ουκρανικό πόλεμο;
Στην Ελληνική κοινωνία και στις κοινωνίες γενικότερα στις μέρες μας υπάρχουν τάξεις με ριζικά αντιτιθέμενα συμφέροντα, κατ’ αναλογία και οι μεταρρυθμίσεις κατά βάση θα είναι προς το συμφέρον κάποιων κοινωνικών τάξεων και τμημάτων της κοινωνίας και κατ’ ανάγκην εναντίον κάποιων άλλων. Η κυβερνητική λογική περί μεταρρυθμίσεων που ωφελούν όλους είναι παραπλανητική και στόχο έχει αφενός μεν την προώθηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και αφετέρου τον εφησυχασμό του λαού, όσο και όταν αυτό επιτυγχάνεται.
Οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις υποτίθεται ότι δεν έχουν εμφανώς κάποιο κοινωνικό- ταξικό κριτήριο και προτίμηση, αφού στόχος είναι να επωφεληθεί από αυτές ολόκληρη η κοινωνία. Εμφανίζονται ως να διέπονται από έναν ακραίο τεχνοκρατισμό, όλα θα λυθούν μέσω της τεχνολογίας με αποτέλεσμα τα κριτήρια τους να είναι εντελώς τεχνοκρατικά.
Κύριο κριτήριο, κατά τον αρθρογράφο, να είναι καλά μελετημένες, να έχουν πλήρη αξιολόγηση και μέτρηση των δεδομένων και των διαδικασιών. Μέσω της μέτρησης και της αξιολόγησης μπορούν οι μεταρρυθμίσεις να οδηγήσουν στην αύξηση των πολλαπλασιαστών ισχύος για την κοινωνία και την οικονομία. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι η επέκταση της χρήσης της τεχνολογίας σε κάθε τομέα του δημοσίου, ένας ακραίος τεχνολογικός ντετερμινισμός.
Ας δούμε τώρα ορισμένα παραδείγματα μεταρρυθμίσεων από τις πολλές που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει.
Με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής η κυβέρνηση προωθεί τη γενικευμένη χρήση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, την ψηφιοποίηση και διασταύρωση στοιχείων, διασύνδεση ταμειακών μηχανών με την ΑΑΔΕ, ηλεκτρονικό δελτίο αποστολής και τιμολόγιο. Μάλιστα για την προετοιμασία της κοινής γνώμης ώστε να δεχθεί με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες ανακοινώνονται καθημερινά εκτιμήσεις για το ύψος της φοροδιαφυγής, στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ την ανεβάζει ο Στουρνάρας, 40 δισεκατομμύρια άλλος επίσημος οργανισμός και κατά περίπτωση διάφορα άλλα ποσά που αποκλίνουν σημαντικά.
Εναντίον ποιας κατηγορίας φορολογουμένων στρέφονται τα μέτρα αυτά; Είναι προφανές ότι στρέφονται εναντίον των ελεύθερων επαγγελματιών. Εκεί η κυβέρνηση εκτιμά ότι υπάρχει φοροδιαφυγή, αφού με βάση τα στοιχεία της 7 στους 10 επαγγελματίες δηλώνουν εισόδημα κάτω των δέκα χιλιάδων. Φοροδιαφυγή υπάρχει στην Ελλάδα και ένα τμήμα της γίνεται από ελεύθερους επαγγελματίες και κατά βάση παράνομα, το μεγαλύτερο όμως μέρος προέρχεται από τα ανώτερα μεσαία στρώματα και κυρίως από το μονοπωλιακό κεφάλαιο και τις μεγάλες περιουσίες η οποία είναι και σύμφωνη με το νόμο. Εναντίον των ελευθεροεπαγγελματιών, όμως, θα εξαντληθεί κάθε μέσο ηλεκτρονικής διασταύρωσης στοιχείων και ελέγχων από κλιμάκια του Υπουργείου.
Όμως η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών βρίσκεται στα όριά της επιβίωσης ή στο λουκέτο και οι συντριπτικοί έλεγχοι γίνονται για την εξόντωση τους. Βεβαίως η λύση του οικονομικού προβλήματος κάθε επαγγελματία και κάθε πολίτη δεν βρίσκεται στη φοροδιαφυγή, ποια όμως είναι η προσφορά θέσεων εργασίας και επιβίωσης από την πλευρά της κυβέρνησης και του κράτους;
Το αίτημα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας είναι να φορολογηθούν όλα τα εισοδήματα, αφού αποφασιστεί ικανοποιητικό αφορολόγητο εισόδημα και από κει και ύστερα κλιμακωτός προς τα πάνω συντελεστής φορολόγησης, ώστε να κατανέμονται δίκαια τα φορολογικά βάρη.
Η κυβέρνηση επιλέγει τη συντριβή μεγάλου μέρους ελευθεροεπαγγελματιών για να εισπράξει περισσότερα ώστε να μειώσει το γενικό συντελεστή φορολογίας πού συμφέρει κυρίως τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μεγάλα πορτοφόλια. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της. Το φιλολαϊκό περιτύλιγμα της πολιτικής το διατύπωσε ο υφυπουργός Θεοχάρης λέγοντας «θέλουμε να φέρουμε άμεσα αποτελέσματα μέσω των ελέγχων, ώστε μέσω ελαφρύνσεων να επιστρέψουμε το μέρισμα στους φορολογούμενους και να ελαχιστοποιήσουμε τις αδικίες. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα καταστεί εφικτή η άσκηση μιας περισσότερο στοχευμένης επιδοματικής πολιτικής». Η κυβέρνηση, λοιπόν, τιμωρεί και καταστρέφει τους επαγγελματίες και επιστρέφει υπό μορφή κοινωνικού μερίσματος στους μισθωτούς μικροποσά, διαίρει και βασίλευε, τον ένα κλάδο των εκμεταλλευόμενων εναντίον του άλλου.
Δεύτερη μεταρρύθμιση που τη διακήρυξε με στόμφο από το Βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός δίνοντας εύσημα στη συνέπεια και τη φιλολαϊκότητα του είναι η απόφασή του να επαναφέρει την ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ από το τα Υπερταμείο στο Ελληνικό Δημόσιο, ώστε να κλείσει κάθε συζήτηση ιδιωτικοποίησης και αυτό θα συμβεί μάλιστα από την κυβέρνηση των ιδιωτικοποιήσεων της δημόσιας περιουσίας και των δημοσίων αγαθών.
Τι πρόκειται, όμως, να γίνει με τις επιχειρήσεις αυτές την επόμενη μέρα; Πώς θα λειτουργήσουν, χωρίς κριτήριο το κέρδος και υπέρ των καταναλωτών ιδιαίτερα των πιο φτωχών και των πιο αδύναμων ή τα πιο κερδοφόρα τμήματα τους θα εκχωρηθούν σε ιδιωτικές εταιρείες και παράλληλα η τιμή του νερού θα πάρει την ανιούσα; Αν η κυβέρνηση είχε στόχο να λειτουργήσει την ύδρευση και την αποχέτευση υπέρ της κοινωνίας θα είχε αποδεχθεί την απόφαση του ΣτΕ που χαρακτήρισε το νερό δημόσιο αγαθό και δεν πρέπει να υπεισέρχεται σε αυτό η λογική του κέρδους. Την απόφαση αυτή δεν εφάρμοσε ποτέ, ώστε να σταματούσε από τότε οποιαδήποτε συζήτηση.
Τρίτη μεταρρύθμιση είναι αυτή της Υγείας.
«Ανασχεδιασμός του Χάρτη υγείας με αιχμή την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του, ηλεκτρονική πλατφόρμα για τον προγραμματισμό των χειρουργείων…….», αναφέρει ο αρθρογράφος. Η ουσιαστική ανάπτυξη αποτελεσματικής φροντίδας υγείας που θα καλύπτει ολόκληρη τη χώρα είναι άμεσης προτεραιότητας. Γιατί όμως να γίνει με ανασχεδιασμό, δηλαδή με ανακατανομή τμήματος των λιγοστών πόρων που έχουν διατεθεί για την υγεία και του αντίστοιχου υγειονομικού και λοιπού προσωπικού ώστε να καλυφθεί η Πρωτοβάθμια φροντίδα αντί να διατεθούν επιπλέον πόροι ώστε να προσληφθεί το αναγκαίο προσωπικό και να διατεθεί ο απαραίτητος εξοπλισμός; Το ΕΣΥ είναι στα όρια της κατάρρευσης, η κυβέρνηση χορηγεί πόρους με το σταγονόμετρο, η πρόσληψη προσωπικού είναι πολύ περιορισμένη και γίνεται κυρίως με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου και από αυτούς ένας σεβαστός αριθμός θα πάει στην Πρωτοβάθμια φροντίδα. Ίσα-ίσα και θα καλυφθούν οι αποχωρήσεις εργαζομένων με συνταξιοδότηση. Πώς θα καλυφθούν οι ανάγκες είναι γνωστό, με υπερένταση εργασίας του προσωπικού και με μεγάλο μέρος ιατρικών πράξεων να τις υλοποιούν ιδιωτικά κέντρα και νοσηλευτήρια επιβαρύνοντας τον Κρατικό προϋπολογισμό.
Η τέταρτη μεταρρύθμιση αφορά την «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας για κοινωνική πολιτική και προσφορά στέγης, κυρίως σε νέους και νέα ζευγάρια, για την κάλυψη των αναγκών δημοσίων υπαλλήλων σε νησιά και ημιαστικές περιοχές».
Ήδη όμως έχουν δημοσιοποιηθεί συγκεκριμένα οι προθέσεις της κυβέρνησης ότι οι εξαγγελίες αυτές θα γίνουν μέσω εκχώρησης δημόσιων οικοπεδικών εκτάσεων και ακινήτων για κατασκευή ή ανακατασκευή κατοικιών ένα τμήμα των οποίων θα διατίθεται σε νεαρά ζευγάρια με χαμηλότερο ενοίκιο και το υπόλοιπο φυσικά θα το εκμεταλλεύεται το κατασκευαστικό κεφάλαιο. Τα κέρδη των κατασκευαστών θα διογκώνονται και κάποια νεαρά ζευγάρια θα βρίσκουν φθηνότερο σπίτι και έτσι το φιλολαϊκό προφίλ της κυβέρνησης θα ενισχύεται.
Αυτή είναι η ουσία των 100 φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων που σχεδιάζει εντός της τετραετίας η κυβέρνηση και φιλοδοξεί μέσω της υλοποίησης τους η Ελλάδα να φτάσει την Ευρώπη.
Σε όλες αυτές τις μεταρρυθμίσεις το συμφέρον των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων είναι κυρίαρχο, είναι όμως σχεδιασμένες με μικροπαροχές σε τμήματα του πληθυσμού που έχουν πολύ μεγάλα προβλήματα.
Οι εργαζόμενοι της χώρας βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση με οξύτατα οικονομικά και άλλα προβλήματα που συνεχώς μεγαλώνουν. πχ ο ΟΟΣΑ ανακοίνωσε ότι το 2022 το μέσο εισόδημα στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 7,4% και την ίδια ώρα η κυβέρνηση ψευδολογεί λέγοντας ότι σε δύσκολες συνθήκες αυξήσαμε τα λαϊκά εισοδήματα και προσφέρει μεταρρυθμίσεις που θα βυθίσουν περισσότερους εργαζόμενους στην ανέχεια και στα προβλήματα.
Η ανάγκη εργατικής- λαϊκής απάντησης πιο μαζικής και εύστοχης είναι μεγάλη.
Εκεί πρέπει να στραφεί η προσοχή και η δράση του μαζικού κινήματος και των πολιτικών δυνάμεων που αναφέρονται την Εργατική τάξη και στο λαό.
