Ανακοίνωση της Επιτροπής Παιδείας της Κίνησης Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας
Με μισόλογα και ψιθύρους κυβερνητικοί κύκλοι προσπαθούν τις τελευταίες δύο εβδομάδες να καλλιεργήσουν στον εκπαιδευτικό κόσμο -και συγκεκριμένα στο πλέον επισφαλές κομμάτι του, τους αναπληρωτές- το (προ)μήνυμα περαιτέρω αλλαγών στο σύστημα διορισμών. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό, δεν επανέρχεται απλά μετά από 15 χρόνια ο απαράδεκτος γραπτός διαγωνισμός του ΑΣΕΠ για τους εκπαιδευτικούς, αλλά αποτελεί και προαπαιτούμενο το πέρασμα της βάσης στα γραπτά για την εισαγωγή στους πίνακες κατάταξης.
Το πρώτο σοβαρό χτύπημα της αξίας των πτυχίων τους το δέχτηκαν οι εκπαιδευτικοί με την εισαγωγή των κριτηρίων που ορίζει ο ν. 4589/19, το γνωστό προσοντολόγιο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του υπουργού Γαβρόγλου. Πρόκειται για ένα σύστημα που βάζει τους εκπαιδευτικούς στη θέση να αποδεικνύουν δια του ατομικού ψυχοφθόρου, χρονοβόρου και κοστοβόρου αγώνα για τη συγκέντρωση μιας στοίβας τυπικών προσόντων την ικανότητα και την επάρκειά τους να εργαστούν στην εκπαίδευση. Το πτυχίο, το θεμελιώδες τυπικό προσόν που αποδεικνύει και πιστοποιεί αυτή την ικανότητα, μετατρέπεται σε ένα ακόμα “χαρτί” ανάμεσα στα πολλά.
Αυτό το σύστημα δεν πρόκειται να καταργηθεί ή να αλλάξει η ουσία του. Είναι, άλλωστε, πολλά τα λεφτά που αποκομίζουν οι κάθε λογής έμποροι πιστοποιητικών και μεταπτυχιακών. Ειδικά τώρα που έβαλαν πλώρη να ρίξουν και τα τελευταία κάστρα δωρεάν μεταπτυχιακών (Πάντειο Πανεπιστήμιο και Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων) το προσοντολόγιο τους χρειάζεται. Αν συνυπολογίσουμε και τις επιδιώξεις για κατάργηση του άρθρου 16 (ή παράκαμψή του δια της ερμηνείας του άρθρου 28) το σταθερό πελατολόγιο των αναπληρωτών εκπαιδευτικών δεν πρέπει να χαθεί.
Οι διαρροές και τα μισόλογα των κυβερνητικών περιγράφουν ένα “υβριδικό” σύστημα όπου η ουσία του ν. 4589/19 (προσοντολόγιο) δεν αλλάζει κι έρχεται να προστεθεί άλλο ένα “φίλτρο” που ακούει στο όνομα “γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ” με την προϋπόθεση, μάλιστα, το πέρασμα της βάσης για την κατάταξη στους πίνακες των διοριστέων.
Η στόχευση αφορά στην καλλιέργεια της ανασφάλειας, του φόβου στον εκπαιδευτικό κόσμο. Δια του εκφοβισμού για την επαγγελματική αποκατάσταση και σταθερότητα, επιδιώκεται να υπάρχει μια μερίδα της εκπαιδευτικής κοινότητας που θα γίνεται ενεργή συμμέτοχος στην προώθηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που, δια της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, στοχεύει στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και την ιδιωτικοποίηση πτυχών της λειτουργίας τους. Η αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση έρχεται να δέσει σε ένα μωσαϊκό ανασφάλειας που δημιουργεί η ύπαρξη 50.000 και πλέον συμβασιούχων στην εκπαίδευση και τα παιχνίδια που γίνονται στο φόντο της αγωνίας των αναπληρωτών για εξασφάλιση της δουλειάς και του διορισμού τους.
Σε αυτή την κατεύθυνση καθυστερεί η έκδοση διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησης των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών του 2020 και του 2021, παρότι έχει παρέλθει η προβλεπόμενη διετής δοκιμαστική περίοδος. Εκβιαστικά θέλουν να βάλουν τους νεοδιόριστους στη διαδικασία να υποστούν τον επιθεωρητισμό που απορρίπτει η συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου, ως προϋπόθεση για την έκδοση της διαπιστωτικής πράξης μονιμοποίησης.
Απέναντι σε όλα αυτά η κυβέρνηση απαντά υπενθυμίζοντας ότι έχουν γίνει 25.000 διορισμοί στην εκπαίδευση, ότι η αξιολόγηση δεν έχει τιμωρητικό αλλά βελτιωτικό χαρακτήρα κι ότι ετοιμάζει αύξηση των μισθών. Σημείο προς σημείο βαφτίζει το κρέας ψάρι, αντιστρέφει την πραγματικότητα με εξοργιστικό τρόπο.
Πρώτον, διορισμοί είχαν να πραγματοποιηθούν 12 ολόκληρα χρόνια. Στη διάρκεια αυτής της 12ετίας οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αυξήθηκαν σε ποσοστό επί του συνόλου του κλάδου από το 8% το 2008 σε πάνω από 30% το 2021. Οι διορισμοί πραγματοποιήθηκαν κάτω από τη συνεχή και δυναμική πίεση του εκπαιδευτικού και λαϊκού κινήματος. Η ύπαρξη πάνω από 50.000 συμβασιούχων μετά τους διορισμούς αποδεικνύει ότι ο αριθμός των 25.000 που διορίστηκαν είναι ο ελάχιστος μπροστά στα κενά που δημιούργησε η 12ετία μηδενικών διορισμών και δε λύνει το πρόβλημα της ελαστικής κι επισφαλούς εργασίας στην εκπαίδευση.
Δεύτερον, η αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση και η επαναφορά του επιθεωρητισμού μετά από 41 χρόνια δεν έχει βελτιωτική στόχευση. Επιδιώκεται η διαμόρφωση ενός πειθήνιου εκπαιδευτικού δυναμικού μέσα σε ένα σχολείο κατηγοριοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο σε μεγάλο βαθμό. Απόδειξη για αυτό είναι η κατάργηση της μετεκπαίδευσης εδώ και 15 χρόνια, της μόνης ουσιαστικής επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών με την αντικατάστασή του από τις διαδικτυακές ψευτοεπιμορφώσεις του ΙΕΠ. Δεύτερον, το γεγονός ότι συνδέεται η ατομική αξιολόγηση με τις διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησης αποδεικνύει επίσης τον εκβιαστικό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να υλοποιήσει την αντιεκπαιδευτική πολιτική, κάτι που προμηνύει και τον συνολικό τιμωρητικό χαρακτήρα του επιθεωρητισμού.
Όσο για την αύξηση μισθών, ο κλάδος της εκπαίδευσης και συνολικά οι δημόσιοι υπάλληλοι είδαν να έχει μειωθεί η αγοραστική δύναμη των μισθών τους από τις αλλεπάλληλες περικοπές των μνημονιακών πολιτικών, την ακρίβεια και τον πληθωρισμό κατά 50% σε σχέση με το 2009 (σα να πήραν ένα μαχαίρι και να έκοψαν τους μισθούς στη μέση). Τώρα μιλούν για αυξήσεις της τάξης των 40 και 50 ευρώ. Σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις περικοπές και τον πληθωρισμό. Κι όχι μόνο αυτό. Επιδιώκουν με τα πριμ παραγωγικότητας και τις αυξήσεις των διευθυντικών στελεχών να αξιοποιήσουν το νέο μισθολόγιο, ώστε να πριμοδοτήσουν το στρώμα της υπαλληλικής αριστοκρατίας που θα στέκεται ακόμα πιο αποφασιστικά πάνω και απέναντι από τους υπαλλήλους υλοποιώντας ενεργά κι από μέσα την αντιλαϊκή πολιτική.
Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση το σύνολο του κλάδου των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα το πλέον επισφαλές τμήμα του, οι αναπληρωτές, θα πρέπει να μπει μπροστά για την προάσπιση της αξίας των πτυχίων, για μόνιμους και μαζικούς διορισμούς που θα καλύπτουν τις ανάγκες, για ουσιαστικές αυξήσεις των μισθών, για εξίσωση των δικαιωμάτων μόνιμων κι αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Όσο για το επίκαιρο/επίδικο ζήτημα του νέου συστήματος διορισμών, οι αγώνες για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να στοχεύουν και στους δύο πυλώνες του επιδιωκόμενου “υβριδικού” συστήματος. Η απάντηση θα πρέπει να είναι: καμία σκέψη για γραπτό ΑΣΕΠ, άμεση κατάργηση του του προσοντολογίου, πτυχίο και προϋπηρεσία τα μόνα κριτήρια για προσλήψεις και διορισμούς. Μόνιμοι, μαζικοί διορισμοί στην εκπαίδευση!
Το επόμενο διάστημα το αγωνιστικό κομμάτι του κλάδου των εκπαιδευτικών πρέπει να δουλέψει μέσα στα σχολεία και στον κλάδο, μέσα στα σωματεία για να επιτευχθεί η αγωνιστική ενότητα στο πρόβλημα, να χαραχθεί η κατεύθυνση της αντίστασης στην αντιεκπαιδευτική πολιτική. Η Κίνηση Κομμουνιστών – Εργατικός Αγώνας με όσες δυνάμεις διαθέτει θα δώσει όσο πιο ουσιαστικά μπορεί τις κρίσιμες μάχες του επόμενου διαστήματος μέσα από τα σωματεία, αλλά και με αυτοτελείς συσκέψεις και εκδηλώσεις για το σχολείο και τη ζωή που έχουν ανάγκη οι εκπαιδευτικοί και ο λαός.
