Μεγάλες και ελπιδοφόρες υπήρξαν σε όλη τη χώρα οι συγκεντρώσεις- πορείες για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, αν κρίνουμε σύμφωνα με την σημερινή κατάσταση του κινήματος και όχι με βάση τις πραγματικές ανάγκες για αγωνιστικές διεκδικήσεις του λαού μας. Κυριάρχησαν τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, ενάντια στους Αμερικανούς και στο ΝΑΤΟ, ενάντια στο κράτος- τρομοκράτη του Ισραήλ, υπέρ του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού.
Οι οργανώσεις του Εργατικού Αγώνα συμμετείχαν σε εκδηλώσεις- ομιλίες- συζητήσεις για την προετοιμασία των συγκεντρώσεων, καθώς και στα κατά πόλεις αντιιμπεριαλιστικά μπλοκ των πορειών. Μέσα από την συμμετοχή τους οι δυνάμεις του Εργατικού Αγώνα προσπάθησαν να αναδείξουν την ανάγκη άντλησης μηνυμάτων από την μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου που υπήρξε η κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης και πλάι στα συνθήματα για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία έβαζε αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, ζητούσε Εθνική Ανεξαρτησία, Έξω οι Βάσεις, Έξω οι Αμερικάνοι. Διεκδικούσε την κατάργηση ολόκληρου του πλέγματος των συμφωνιών που εξαρτούν τη χώρα, να πάψει η χώρα να έχει προστάτες και επικυρίαρχους και να αποκτήσει μία πολιτική Ειρήνης, Ανεξαρτησίας και Αλληλεγγύης με όλες τις χώρες και τους λαούς. Τα συνθήματα αυτά εξέφραζαν τη νέα προοπτική, τη νέα πορεία της χώρας, ήταν συνθήματα ανατρεπτικά, καθόλου αποδεκτά από το καθεστώς.
Το καθήκον που ανέλαβαν οι πρωτοπόρες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως οι κομμουνιστές ήταν να προετοιμάσουν την επόμενη μέρα με την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος με βάση το συμφέρον και τα οράματα του λαού. Επεδίωξαν να διαμορφωθεί κίνημα με στόχους ανατροπής που δεν θα περιορίζονταν στην πτώση της χούντας, αλλά στη διαμόρφωση των συνθηκών που θα εμπόδιζε την επάνοδο της σάπιας αντιδραστικής προδικτατορικής κατάστασης. Έπρεπε ο εργαζόμενος λαός να έρθει στα πράγματα, να έχει βαρύνοντα ρόλο στη διαχείριση των υποθέσεων της χώρας.
Ήταν το πρόβλημα των προβλημάτων όπως και σε κάθε μεγάλο αγώνα σήμερα και στο μέλλον.
Θεωρούμε ότι τα συνθήματα του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα, οι συνθήκες για το λαό είναι πολύ δύσκολες από κάθε άποψη. Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει την γενική κρίση του, η ανάγκη της κοινωνικής αλλαγής, του σοσιαλισμού έρχεται επιτακτικά στο προσκήνιο για να ξεφύγουμε από τον καταστροφικό δρόμο καπιταλιστικής «ανάπτυξης» που γεννά ασύλληπτο πλούτο για τους ελάχιστους, φτώχεια, περιορισμό δημοκρατικών δικαιωμάτων, θανατηφόρους πολέμους και καταστροφή για τους πολλούς. Η συγκρότηση κομμουνιστικού, μαρξιστικού- λενινιστικού κόμματος στη χώρα μας που θα ηγηθεί στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, στις εξεγέρσεις και στην επανάσταση που έρχεται προκύπτει αναγκαία και εκεί ο Εργατικός Αγώνας συντάσσει τις δυνάμεις του.
