Η κυβέρνηση ανακοινώνοντας πρόσφατα ορισμένα επιδόματα στην ακραία φτώχεια για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, λες και υπόλοιπο τμήμα του λαού δεν έχει τεράστιες ανάγκες, ανακοίνωσε ότι αυτό καθίσταται δυνατόν λόγω της υπεραπόδοσης της οικονομίας και της υψηλής ανάπτυξης που έφερε τη χώρα μας στην κορυφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η υπεραπόδοση αυτή που επικαλείται η κυβέρνηση δεν είναι προϊόν κάποιας εκρηκτικής ανάπτυξης, μεγάλου όγκου επενδύσεων αντίθετα είναι αποτέλεσμα μιας ορισμένης αύξησης του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος από τα μέσα του 2020 που εκφράστηκε και στον Κρατικό προϋπολογισμό, από την βαριά φορολογία του λαού, την αύξηση του τουρισμού και το εκτεταμένο Real Estate από κεφάλαια που έρχονται κυρίως από το εξωτερικό και αγοράζουν κάθε τι.
Το ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό των επενδύσεων στην παραγωγή και γενικότερα στην οικονομία συνεχίζεται, τα κεφάλαια που επενδύονται είναι ελάχιστα.
Καλοί είναι οι πανηγυρισμοί καλό είναι το κλίμα και η εφορία που δημιουργεί η κυβερνητική προπαγάνδα και τα χρυσοπληρωμένα παντοιοτρόπως κανάλια και μεγάλες εφημερίδες, αλλά η πραγματικότητα της χώρας και του λαού είναι διαφορετική.
Το δημόσιο χρέος είναι στα ύψη. Μπήκε η χώρα στα μνημόνια με 126% του ΑΕΠ δημόσιο χρέος και τώρα αυτό βρίσκεται στο 167% και αυτό χάριν σε μεγάλο βαθμό στον πληθωρισμό, αφού αυξάνεται πλασματικά το ΑΕΠ και άρα εμφανίζεται μειωμένο το ποσοστό του δημόσιου χρέους επί του ΑΕΠ.
Να σημειώσουμε επίσης ότι τα επιτόκια τώρα είναι σταθερά και ως το 2032 η χώρα έχει περίοδο χάριτος, ύστερα τι θα συμβεί;
Η παραγωγικότητα της οικονομίας μειώνεται και βρίσκεται αυτή στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά τα κάθε είδους μέτρα που λαμβάνονται για την προσέλκυση επενδύσεων αυτές είναι ιδιαίτερα χαμηλές, οι επιχειρήσεις της χώρας δεν επενδύουν και αναφερόμαστε πρωτίστως στις μονοπωλιακές που αντλούν τεράστια κέρδη με τη βοήθεια της κυβερνητικής πολιτικής.
Η αστική προπαγάνδα χρόνια τώρα προβάλει ως τον κύριο παράγοντα που η οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική το υψηλό κόστος εργασίας. Οι μισθοί όμως μειώθηκαν περισσότερο από 25% τα τελευταία 13 χρόνια, οι πόροι αυτοί μεταφέρθηκαν στους επιχειρηματίες μειώνοντας ακόμη περισσότερο το ποσοστό της εργασίας στο ΑΕΠ. Παρόλα αυτά η ανταγωνιστικότητα μειώνεται. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών έφτασε το 2002 το 6,8%.
Η φτώχεια στο λαϊκό κόσμο εξαπλώνεται, το χάσμα του πλούτου που συγκεντρώνεται σε ελάχιστους και της φτώχιας που μεγαλώνει στο λαϊκό κόσμο διευρύνεται. Οι μισθοί μειώνονται τη στιγμή που το σούπερ μάρκετ είναι απλησίαστο και για το ενοίκιο απαιτείται το 50% του οικογενειακού εισοδήματος. Αυτό αντανακλάται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής την παιδεία, την υγεία στις συνθήκες που επικρατούν στις λαϊκές συνοικίες και στην ύπαιθρο κ.α. Αυτά είναι ορισμένα από τα πραγματικά προβλήματα της χώρας
Η κυβέρνηση ουσιαστικά δεν ασχολείται με τα μεγάλα προβλήματα, αυτή είναι η επιλογή της, τα μεταφέρει στο μέλλον και αυτά πολλαπλασιάζονται και διογκώνονται. Προτιμάει η πολιτική της να ενισχύει με κάθε τρόπο τις τάξεις που τη στηρίζουν, ώστε να έχει στη διάθεσή της τη δύναμη που διαθέτουν και να μοιράζει Pass στους δεινοπαθούντες. Κάπως έτσι λειτούργησε την πρώτη τετραετία έτσι συνεχίζει αξιοποιώντας την απουσία αντιπολίτευσης στη Βουλή και την αδύναμη δράση του συνδικαλιστικού κινήματος και του λαού.
Ενδιαφέρεται για το δικό της αύριο και τα κέρδη της κυρίαρχης τάξης.
Αυτό όμως πόσο μακριά μπορεί να πάει;
