Η εκλογική παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας όπως καταγράφηκε με το 41% στις εκλογές και με την άνετη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο δεν φαίνεται να εναρμονίζεται με τις συνθήκες στην κοινωνία. Στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών έγιναν εμφανή τα πρώτα ρήγματα στην εικόνα της και μια τάση αποδοκιμασίας ακόμη και δυνάμεων στο εσωτερικό της. Υπάρχει πολύ μεγάλη ρευστότητα, δυσαρέσκεια και αναποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής που προβληματίζει τον αστικό κόσμο και εν δυνάμει κρύβει σημαντικές εξελίξεις.
- τα λαϊκά προβλήματα είναι ιδιαίτερα μεγάλα και οξύνονται. Η ακρίβεια ανεξέλεγκτη, το κόστος ζωής συνεχώς διογκώνεται, το κόστος της Ηλεκτρικής Ενέργειας ενόψει και του χειμώνα μεγαλώνει, η ανέχεια μεγαλώνει, οι συνθήκες στα νοσοκομεία είναι εκρηκτικές.
- η αναποτελεσματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής μεγαλώνει κυρίως λόγω της πολιτικής της, των συμφερόντων που εξυπηρετεί και της αλαζονείας της.
Στη Θεσσαλία λόγω των ιδιαίτερα μεγάλων καθυστερήσεων για την αποκατάσταση των καταστροφών από τις πλημμύρες υπάρχει αναβρασμός και αγανάκτηση. Τα Τέμπη δεν τελείωσαν και αυτό είναι βέβαιο, το αίσθημα του κόσμου ότι κινδυνεύει ακόμη και η φυσική παρουσία του εντείνεται.
Η εκρηκτική βία και η νεανική παραβατικότητα, συνολικά η υποβάθμιση των όρων ζωής και κοινωνικής συμβίωσης, των συνθηκών που διαβιεί ο λαός στις συνοικίες, η κατάσταση στα σχολεία και τα νοσοκομεία. Είναι ορισμένα από τα οξύτατα προβλήματα.
- Ο κίνδυνος που αισθάνεται η Νέα Δημοκρατία από τα δεξιά της.
Όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμη δημιουργούν στην κυβέρνηση και το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο σοβαρή ανασφάλεια, αφού η πολιτική που θα ακολουθηθεί θα οξύνει έτι περαιτέρω τα πράγματα.
Το ΠΑΣΟΚ σημειώνει ιδιαίτερα μικρά βήματα σε συνθήκες πολύ μεγάλων πολιτικών μετατοπίσεων και ανατροπών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά κατέρρευσε, τον Ιούνιο σημείωσε ποσοστό 17,8%. Από το 2019 βρίσκεται σε συνεχή υποχώρηση και σήμερα διασπάστηκε απαξιώνεται.
Η βασική αιτία για τις εξελίξεις είναι ότι στα πλαίσια του διαμορφώθηκαν δύο τουλάχιστον κυρία ρεύματα που δεν συμβιβάστηκαν σε καμία στιγμή σε όλη τη διαδρομή του. Το πρώτο επεδίωκε την πλήρη σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, να ενσωματώσει ευρύτερες δυνάμεις του κέντρου και να μεταβληθεί απόλυτα στον ένα πόλο του διπολισμού, έχοντας αποδεχτεί ασυζητητί τις βασικές αστικές θέσεις και κατευθύνσεις, περιορίζοντας αποκλειστικά την αντιπολίτευση του στους χειρισμούς της Νέας Δημοκρατίας
Το δεύτερο ρεύμα κινούταν σαφώς στο έδαφος της αστικής πολιτικής αρνείται να σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί πλήρως, πρόβαλλε αντιστάσεις όσο ήταν στην κυβέρνηση, αρκεί να θυμηθούμε τη στάση του Φίλη απέναντι στην εκκλησία, τις καθυστερήσεις στην ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, της ιδιωτικοποίησης του χρυσού, την αντίσταση στην αστυνομοκρατία και τον αυταρχισμό κ.α. Επεδίωκε να υπάρξει ως κόμμα ριζοσπαστικό εντός των ορίων της αστικής ανοχής.
Ο Τσίπρας ηγήθηκε της πρώτης τάσης και συνέπλεε κατά βάση με την ομάδα Αχτσιόγλου ενώ στην άλλη τάση ηγούνταν ο Τσακαλώτος και στελέχη που προέρχονται από την AΚΟΑ.
Ουσιαστικές διαφορές μεταξύ της Αχτσιόγλου και της πολιτικής Τσίπρα δεν υπήρχαν ενώ με την ομάδα Τσακαλώτου υπήρξαν γεγονός που θα αποτελέσει τώρα δυσκολία για μία ομαλή μελλοντική συγκατοίκηση τους, παρότι το μνημονιακό παρελθόν τους είναι κοινό και οι ουσιαστικές διαφορές τους δευτερεύουσες. Οι ανάγκες επιβίωσης τους οδηγούν στην “συγκατοίκηση’’, όμως οι διαφορές τους δεν είναι αμελητέες.
Καμία από τις δύο ομάδες δεν αφίσταται από το κοινό τους έργο το 2015-2019 και γενικότερα από το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ ίσα-ίσα το υποστηρίζουν και αυτό θέτει τα όριά τους ως πολιτικά σχήματα, ως ανάχωμα δηλαδή στο ριζοσπαστισμό και για αυτό δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες
Ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνωθεί κι άλλο και δεν φαίνεται ότι μπορεί να επιβιώσει ως σχετικά μεγάλο κόμμα, όμως θα διατηρήσει κάποιες δυνάμεις, εξάλλου ο Κασελάκης ψηφίστηκε από 70.000 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ κατά την εσωκομματική ψηφοφορία. Πλέον όμως το ακροατήριό του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντικά διαφορετικό από αυτό του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ. Ας μην αποκλείσουμε στην πορεία να προσελκύσει ένα καινούργιο ακροατήριο λιγότερο πολιτικοποιημένο, δυσαρεστημένο και διαμαρτυρόμενο χωρίς πολλά πολιτικά εφόδια και ουσιαστικά πολιτικά κριτήρια. Ορισμένες κινήσεις του Κασελάκη προς τα εκεί δείχνουν, η επιμονή του να προσεγγίσει τους μικρομεσαίους καταγγέλλοντας το νόμο Μητσοτάκη για τη φορολογία τους σε συνδυασμό με την καταγγελία Τσακαλώτου ότι δικό του δημιούργημα ήταν ο μνημονιακός νόμος που ισοπέδωσε τα μικρομεσαία στρώματα κ.α.
Οι καθημερινές παρεμβάσεις Κασελάκη για την ακρίβεια, για τις πλημμύρες, για τις παρακολουθήσεις και ο έντονος αντιμητσοτακικός λόγος του δείχνουν ότι επιδιώκει να καρπωθεί ένα τμήμα αυτού του ακροατηρίου που σήμερα ακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία. Στην πορεία ας μην αποκλείσουμε να τύχει σημαντικής υποστήριξης από μεγάλα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και συνολικά από το σύστημα.
Δεν πρόκειται όμως για ένα αριστερό ακροατήριο, αντίθετα για ένα ακροατήριο που θα πυκνώσει τις γραμμές ενός κόμματος του φιλελεύθερου κέντρου κοντά στη Νέα Δημοκρατία, ως εκφραστής των νοικοκυραίων και προοπτικά σύμμαχος της.
Το εγχείρημα Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου αν ολοκληρωθεί και προχωρήσει θα συγκεντρώσει ένα τμήμα οργανωμένων δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και τμήμα της επιρροής του και θα παλέψει για ένα κομμάτι του πολιτικού και κοινωνικού χώρου πού μένει ακάλυπτος από την υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ, μένει να δούμε σε ποιο βαθμό θα το πετύχει.
Στο χώρο αυτό καταγράφεται ένα σημαντικό τμήμα κόσμου που δεν ψηφίζει και δεν συμμετέχει στις πολιτικές δραστηριότητες, που απέχει σημαντικά από την αντίληψη της πολιτικής που ξέρουμε χωρίς όμως να είναι απολίτικο, κάποια σημαντικά τμήματα του ασχολούνται με το Τικ Τοκ και το διαδίκτυο. Σημαντικό τμήμα είναι αριστερόστροφο, όχι όμως ιδιαίτερα κοντά στις αντιλήψεις του μαρξισμού και του λενινισμού. Από το πρώτο τμήμα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντλήσει δυνάμεις, για το δεύτερο θα ανταγωνιστούν το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μικρότερες κομμουνιστικές και ριζοσπαστικές οργανώσεις, το αναμενόμενο πολιτικό σχήμα Τσακαλώτου-Αχτσιόγλου, το ΜέΡΑ25 και η ΛΑΕ, η Κωνσταντοπούλου με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τους στόχους της κάθε δύναμη.
Η επιτυχία που θα σημειώσει κάθε δύναμη στο χώρο αυτό σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει το σκηνικό προς τα αριστερά. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα έχει καθοριστική σημασία, αφού θα καταγράψει τάσεις και την επιρροή κάθε δύναμης, όμως θα λειτουργήσει και ως διαμορφωτής των εξελίξεων.
Ο χώρος δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας διατηρεί τις δυνάμεις του ίσως να ενισχύεται κάπως, ορισμένα μέτρα της κυβέρνησης είναι πολύ πιθανόν να τον ενισχύσουν περαιτέρω και να παίξει ρόλο όσον αφορά το στίγμα και τον προσανατολισμό της πολιτικής που η κυβέρνηση θα ακολουθήσει.
Και στα τρία κόμματα της ακροδεξιάς σε μεγαλύτερο η μικρότερο βαθμό υπάρχουν παρόμοιες αντιλήψεις σε αρκετά θέματα. Χαρακτηρίζονται από δυσαρέσκεια για τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα και παράλληλα υψηλό ποσοστό αποδοχής δικτατορικής διακυβέρνησης σε ορισμένες περιπτώσεις. Συνυπάρχει και στα τρία κόμματα έντονος εθνικισμός και ρατσισμός, (ο ελληνικός λαός είναι ξεχωριστός, κάτι σαν περιούσιος λαός), ψηλό ποσοστό φόβου για την παγκοσμιοποίηση, ιδιαίτερα θετική στάση απέναντι στο ρόλο της θρησκείας – Πατρίς, Θρησκεία Οικογένεια-, είναι φιλικά απέναντι στη Ρωσία, προφανώς λόγω του ομόθρησκου, παντελώς αδιάφορα απέναντι στους Παλαιστίνιους. Ο αντιϊμπεριαλισμός, η αλληλεγγύη απέναντι στους λαούς που καταπιέζονται ή αγωνίζονται για την εθνική απελευθέρωση δεν τα συγκινεί.
Από παρόμοιες αντιλήψεις χαρακτηρίζεται και το δεξιό τμήμα της Νέας Δημοκρατία και σε μικρότερο βαθμό η Νέα Δημοκρατία συνολικά. Δίνουν την εικόνα συγκοινωνούντων δοχείων.
Βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής κατάστασης είναι η ρευστότητα, η αναζήτηση, η απόρριψη θέσεων, πολιτικών και κομματικών σχηματισμών από σημαντικά τμήματα της κοινωνίας.
Η αποκρυστάλλωση που θα επέλθει θα δώσει το στίγμα για τα επόμενα χρόνια οι εξελίξεις που έρχονται θα είναι κρίσιμες. Ως τέτοιες πρέπει να τις αντιμετωπίσει ο αγωνιζόμενος κόσμος και οι κομμουνιστές.
Θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος
