Σχετικά με τις εξελίξεις στο ΚΚΕ.
Το σεχταριστικό πρόγραμμα πού εγκρίθηκε στο 19ο συνέδριο του κόμματος, με στόχο, όπως η κεντρική επιτροπή του ισχυρίστηκε, να αποκαταστήσει τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του κόμματος, οδήγησε σε απανωτές αποτυχίες, συρρίκνωση της επιρροής του και απομόνωση από την εργατική τάξη και το λαό. Όλοι οι δείκτες που αφορούν την εξέλιξη του κινούνταν αρνητικά. Χαρακτηριστικά τα εκλογικά ποσοστά του σε όλες τις γενικές εκλογές από το Γενάρη του 2015 έως το 2019 είναι πτωτικά. Οι αμφιβολίες ενός τμήματος του οργανωμένου δυναμικού και της επιρροής του πλήθαιναν .
Μετά την πτώση του εκλογικού ποσοστού του στις εκλογές του 2019 έκανε μία μεγάλη στροφή. Διατήρησε αυτούσιες τις προγραμματικές θέσεις και συνολικά το πρόγραμμα του και προχώρησε σε μία βαθιά τροποποίηση της τακτικής του σε όλη την έκταση της καθημερινής δράσης, στο περιεχόμενο της πάλης, τους στόχους, στις μορφές επικοινωνίας και οργάνωσης των αγώνων.
Αντίθετα με ότι για δεκαετίες ολόκληρες συνηθιζόταν αλλά σταδιακά εγκαταλείφθηκε στην τροποποίηση της τακτικής του ανεξάρτητα και σε διαφορετική κατεύθυνση με το πρόγραμμά του. Η ορθή μέθοδος ήταν να εκτιμηθούν σε συνέδριο ανοιχτά μπροστά στα μέλη του και στους εργαζόμενους τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφάρμοζε. Των στρατηγικών θέσεων και της τακτικής που απορρέει από αυτές και να προχωρήσει στις αναγκαίες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Προτίμησε η ηγεσία του διολισθαίνοντας και χωρίς την έγκριση των μελών του να τροποποιήσει την τακτική αφήνοντας τις στρατηγική άθικτη, από την οποία υποτίθεται ότι η τακτική απορρέει.
Αποσύνδεσε εντελώς την τακτική από τη στρατηγική του, το περιεχόμενο της τακτικής του ήταν και είναι η προβολή άμεσων αιτημάτων κυρίως οικονομικών και πολιτικών, ο σχολιασμός των εξελίξεων και η απαλοιφή οποιονδήποτε μεγαλύτερων πολιτικών στόχων που ξεπερνούν την ανοχή της κυβέρνησης και του αστικού κόσμου. Αυτό συνοδεύεται από γενικές αναφορές στο σοσιαλισμό, από καταγγελία του κεφαλαίου γενικώς και του ιμπεριαλισμού.
Στις μορφές δράσης από τις στενές παραταξιακές συγκεντρώσεις προχώρησε σε από κοινού κινητοποιήσεις με άλλες παρατάξεις συνήθως με ξεχωριστά μπλοκ, χαλάρωσαν οι αλυσίδες που περιφρουρούσαν τα μπλοκ του από το υπόλοιπο κίνημα, ενώ η αποφυγή συγκρούσεων με τις δυνάμεις της εξουσίας τουλάχιστον όταν ο συγκεκριμένος συσχετισμός και οι συνθήκες το επέτρεπαν συνεχίστηκαν.
Ενδεικτικά είναι τα ψηφοδέλτια που συγκροτεί στις βουλευτικές εκλογές που κυριολεκτικά άνοιξαν σε πρωτοφανή βαθμό, αλλά και στις δημοτικές και στις περιφερειακές εκλογές.
Ο πολιτικός λόγος αμβλύνθηκε. Διατηρήθηκαν σε ένα βαθμό ισχυρές κορώνες εναντίον κεφαλαίου γενικά, πρακτικά όμως συγκεκριμένα αιτήματα και ενέργειες που οδηγούν σε σύγκρουση με αστική τάξη εξαλείφθηκαν, πχ η στάση του στην τραγωδία των Τεμπών.
Οι ανατροπές στη θεωρία και τη στρατηγική που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σταδιακά αποτυπώνονται στην καθημερινή πολιτική και τις θέσεις του κόμματος. Η εξάλειψη του ιμπεριαλισμού και του ρόλου του σήμερα οδηγεί στη μεγάλη σύγχυση που εμφανίστηκε στις γραμμές του κόμματος και δημόσια για το ρόλο των ΗΠΑ στην επίθεση τον ισραηλινών στη Γάζα, στον εξαγνισμό του Ζελένσκυ και του αντιδραστικού καθεστώτος του Κιέβου ως αιχμή του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας και καλεί τον ουκρανικό λαό να υπερασπιστεί τα σύνορα της πατρίδας του από τους Ρώσους, ανατρέπει την ιστορικά καταγραμμένη θέση του ΚΚΕ και του κινήματος για τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την τεράστια ευθύνη των Αμερικανών στο πραξικόπημα του 1967 και τη χρεώνει στις αντιθέσεις τμημάτων της αστικής τάξης μεταξύ τους. Για τη δολοφονία του Λαμπράκη παλαιότερα απαλλάχθηκε ο Κ. Καραμανλής και το κράτος της βίας και της νοθείας και χρεώθηκε μόνο στο παλάτι και σε επίορκους αξιωματικούς.
Σταδιακά η εικόνα του σκληρού και “άκαμπτου” κόμματος αμβλύνθηκε και στην πρώτη γραμμή ήρθε η εικόνα της ήρεμης δύναμης που συνεισφέρει στη σταθερότητα, κάτι σαν δύναμη του Εθνικού κορμού. Πρόσφατα η Εστία έγραφε: γιατί το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές να μην έρθει δεύτερο κόμμα, αφού δεν έχει ακραία θέση για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ακολουθεί συνετή πολιτική;
Όλα αυτά απέδωσαν καρπούς στην κατεύθυνση που η ηγεσία του κόμματος επεδίωκε. Πολύς κόσμος το είδε με άλλο μάτι ακόμη και με συμπάθεια.
Στη μεγάλη κρίση και την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023 αυτό εκφράστηκε με αύξηση του ποσοστού του κατά 2%. Στις τάξεις των ψηφοφόρων και υποστηρικτών του συνέρρευσαν άνθρωποι που αντιστοιχούν στο 35% της ως τότε δύναμης του. Δημοσκοπικά συνεχίζει να αυξάνεται και αν η κρίση διαρκέσει και ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντιστεί περισσότερο ενδεχομένως να καταγραφεί και με σημαντικά υψηλότερα ποσοστά προς το 10%. Φυσικά αν σταθεροποιηθεί το πολιτικό σύστημα και το σχήμα Τσακαλώτου-Αχτσιόγλου, κυρίως, καταγράψει ποσοστό σχετικά αξιόλογο στις ευρωεκλογές μπορεί να έχει απώλεια κάποιων δυνάμεων.
Σε κάθε περίπτωση οι γραμμές της επιρροής του κόμματος διευρύνονται και μπορεί να φτάσει σημαντικά υψηλότερα. Ο κόσμος αυτός δεν είναι κομμουνιστές, είναι άνθρωποι αριστεροί, ριζοσπάστες, απογοητευμένοι, άνθρωποι που ψήφιζαν ΚΚΕ και χάθηκαν μετά το 1991 και το 2012. Σήμερα όμως πολλά στοιχεία στην αντίληψη και στον πολιτικό προσανατολισμό τους έχουν αμβλυνθεί ή εξαλειφθεί.
Πρόκειται για μία ταχύτατη και “βίαιη” διεύρυνση πού δεν συναντάται συχνά σε κομμουνιστικό κόμμα.
Όλος αυτός ο κόσμος θα ασκήσει την πίεση του για μια πολιτική σε διαφορετική κατεύθυνση από τη πολιτική του ΚΚΕ που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε, αυτό είναι φυσιολογικό με κίνδυνο να οδηγήσει σε αλλοίωση της πολιτικής του περισσότερο ή λιγότερο.
Κάποιοι θέτουν το ερώτημα: η πολιτική τακτική αυτή του ΚΚΕ ήταν καιροσκοπικός ελιγμός για να αυξήσει το εκλογικό ποσοστό του και να βελτιώσει την εικόνα του στην κοινωνία, εικόνα στασιμότητας ή ήταν η αρχή μιας γενικότερης στροφής με σοβαρές επιπτώσεις που θα προχωρήσει σε βαθύτερες αλλαγές στην πολιτική και εν τέλει στο χαρακτήρα του; Η συνέχεια θα δείξει. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στο ίδιο το κόμμα και στο εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Να δώσουμε δύο-τρία προβλήματα που πρόκειται να αντιμετωπίσει.
• πόσο μπορεί να επιμένει στις εκλογές σε μία διακήρυξη και στόχο για ισχυρή αντιπολίτευση όταν μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του θέλουν ενεργό ανάμειξη στην κυβερνητική πολιτική, ακόμη και άμεσα ή έμμεσα σε κυβερνητικές θέσεις;
Η απαίτηση από την επιρροή του, αλλά και από την κοινωνία και συνολικά από την πίεση των εξελίξεων για πιο ενεργό ρόλο μπορεί να σημαίνει προβολή ριζοσπαστικού προγράμματος αντί προγράμματος σοσιαλιστικού που έχει μέχρι σήμερα και τότε θα τεθεί το θέμα ποιος θα το υλοποιήσει το πρόγραμμα αυτό και εκεί έρχεται και η πίεση για στήριξη κυβέρνησης.
• Πόσο μπορεί να προχωρήσει με την τακτική συσπείρωσης γύρω από το κόμμα χωρίς ο κόσμος αυτός να έχει λόγο;
• θα μπορεί να ακολουθεί μέσα στο κίνημα παρόμοια μέχρι σήμερα τακτική αποξένωσης από διάφορες αριστερές δυνάμεις και απαξίωση τους και να αρνείται την κοινή δράση, με δυο λόγια να ακολουθεί το σύνθημα όλοι σας και μόνοι μας;
• επιπλέον πόσοι από τους νέους ψηφοφόρους θα εισρεύσουν στις γραμμές του και κατά συνέπεια θα αλλάξουν τη σύνθεση των δυνάμεων του;
Η κομμουνιστική αριστερά και η αριστερά γενικότερα βρίσκεται μπροστά σε ένα τεράστιο κίνδυνο, αυτόν της πλήρους απαξίωσης της, μείωσης ακόμα περισσότερο της δύναμης και του ρόλου της, μεγαλύτερης περιθωριοποίησης του μαρξισμού και της ανάγκης του σοσιαλισμού στη συνείδηση της εργατικής τάξης και του λαού και μάλιστα τη στιγμή που η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού είναι προφανής όσο ποτέ.
Τα πιεστικά προβλήματα επιβίωσης και υποβάθμισης των όρων ζωής της πλειοψηφίας στον εργαζομένων και της νεολαίας μαζί το καταθλιπτικό πολιτικό κλίμα και τα κοινωνικά πρότυπα και αξίες που διαδίδονται επιδεινώνουν τις διαθέσεις και τη συμπεριφορά ευρύτατων τμημάτων των εργαζομένων.
Τα πολιτικά αναχώματα που δημιουργούνται με την επαγγελία του νέου, της εξυγίανσης και του εκσυγχρονισμού αλλά υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα με τις κυρίαρχες δυνάμεις θα παίξουν το ρόλο τους στις εξελίξεις και στον εγκλωβισμό λαϊκών στρωμάτων.
Η κατάσταση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με άλλο τρόπο παρά μόνο από ένα επαναστατικό φορέα με ξεκάθαρο ταξικό πρόγραμμα που αποτυπώνει τις αντιθέσεις και τα προβλήματα της κοινωνίας και βλέπει στο μέλλον, στο σοσιαλισμό , ώστε να συσπειρώσει την εργατική τάξη και τον κόσμο της μισθωτής εργασίας και να βαδίσει μπροστά.
Η ανάγκη μαρξιστικού λενινιστικού κόμματος είναι άμεση προτεραιότητα.
Αυτό είναι το κύριο καθήκον των οργανωμένων κομμουνιστών, των ανένταχτων και των πρωτοπόρων εργατών.
