Εργατικός Αγώνας

Αγώνας για ένα σύγχρονο δωρεάν Εθνικό Σύστημα Υγείας 

Γράφει ο Τάκης Παπακωνσταντινόπουλος

Οι νοσοκομειακοί γιατροί προχώρησαν με την συμμετοχή φορέων σε 48ωρη Πανελλαδική απεργία διεκδικώντας μέτρα για την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας με επαρκή χρηματοδότηση,ανάπτυξη των νοσοκομείων με προσλήψεις προσωπικού και εξασφάλιση του αναγκαίου εξοπλισμού.

Επίσης εκφράστηκε η απαίτηση για απόσυρση του νομοσχεδίου για την ψυχική υγεία και την απεξάρτηση.

Πόσο αναγκαίος είναι ο αγώνας σήμερα για την οικοδόμηση ενός σύγχρονου δημόσιου Συστήματος Υγείας ;

Αντέχει η οικονομία για μεγάλες δαπάνες σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ευθέως ανάλογη με τον χαρακτηρισμό του Τομέα Υγείας. Είναι παραγωγικός τομέας που συμβάλλει στην σωματική και ψυχική υγεία του λαού για να είναι ικανός να ανταποκριθεί στις διάφορες απαιτήσεις της ζωής ή είναι αντιπαραγωγικός όπως υποστηρίζουν οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης που θεωρούν παραγωγικό ότι αποδίδει κέρδος και πεταμένα λεφτά για κοινωνικές δαπάνες ;

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζοντας την υγεία σαν κόστος μειώνει την χρηματοδότηση,κλείνει ή συγχωνεύει νοσοκομεία και αφήνει ανοιχτή την επιχειρηματική δράση μετακυλίοντας με αυτόν τον τρόπο το κόστος στον πολίτη .

Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας εκμεταλλεύονται την ευκαιρία ή μάλλον την προσφορά , ποντάρουν στις αδυναμίες του δημόσιου συστήματος υγείας και αποκομίζουν τεράστια κέρδη .

Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι απόψεις και στρατηγικές γύρω από τον μεγάλο ασθενή δηλαδή το ανεπαρκές υγειονομικό σύστημα της χώρας . Μια απάντηση στο ερώτημα αν αντέχει η οικονομία για την οικοδόμηση δημόσιου συστήματος Υγείας ,σύγχρονου και υψηλών προδιαγραφών ,έδωσαν οι νοσοκομειακοί γιατροί στην πρόσφατη κινητοποίηση τους :

«Η οικονομία της χώρας αντέχει για να δίνει 7 δισ. σε αυτούς που δολοφονούν βρέφη, παιδιά, γυναίκες, τους ασθενείς και τους συναδέλφους μας στη Γάζα, που βομβαρδίζουν νοσοκομεία, και δεν αντέχει να αυξήσει τους μισθούς μας, να χρηματοδοτήσει τα νοσοκομεία και να προσλάβει όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό για να λειτουργούν με σύγχρονους όρους;».

Δεν θα γίνει η απώλεια συνήθεια τονίζουν.

Για να δούμε σε ποια κατάσταση είναι το δημόσιο σύστημα υγείας σήμερα και πόσο αναγκαίος είναι ο αγώνας για ένα εθνικό σύστημα όπως απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες ,ας πάμε λίγο πίσω στην εποχή της πανδημίας.

Τότε ήταν γενική η εκτίμηση ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας ήταν ανέτοιμο να αντιμετωπίσει μια τέτοια σοβαρή κατάσταση και οι όποιες σοβαρές προσπάθειες για να περιοριστεί το κακό,έγιναν χάρη στον ηρωϊκό αγώνα των γιατρών και όλου του υγειονομικού προσωπικού. Γιατί ήταν ανέτοιμο το ΕΣΥ;

Με βάση στοιχείων ΕΛΣΤΑΤ τα θεραπευτήρια απο την περίοδο της οικονομικής κρίσης μειώθηκαν σημαντικά ,οι γιατροί του ΕΣΥ μειώθηκαν πάνω από 30%,χιλιάδες νοσοκομειακές κλίνες καταργήθηκαν . Παράλληλα ο ιδιωτικός τομέας στην Υγεία γιγαντώθηκε.

Είχαμε μια αύξηση των ιδιωτικών νοσοκομείων και παράλληλη μείωση των δημόσιων με αποτέλεσμα τα ιδιωτικά νοσοκομεία να είναι περισσότερα των δημόσιων!

Αυτή ήταν η κατάσταση την εποχή της πανδημίας .

Ένα αποδυναμωμένο δημόσιο σύστημα υγείας και ένας Ιδιωτικός τομέας κολοσσός.

Ποιός σήκωσε το βάρος αυτής της κρίσης την περίοδο της επέλασης του φονικού ιού; Αδιαμφισβήτητα αυτό το «κουτσό”ΕΣΥ.

Ο ιδιωτικός τομέας και δεν μιλάμε για τους ιδιώτες γιατρούς που ασκούν πρωτοβάθμιες υπηρεσίες στο ιατρείο και βοήθησαν κάπως, όχι μόνο δεν μπήκε στην μάχη όπως έπρεπε αλλά αποκόμισε τεράστια κέρδη.

Δεν θα αναφερθώ διεξοδικά πως έγινε αυτό,επιγραμματικά μόνο να υπενθυμίσω τα πανάκριβα κρεβάτια ΜΕΘ,την εκμετάλλευση των διαγνωστικών τεστ ,τις πολύ ακριβές νοσηλείες επιλεγμένων ασθενών κ.α .

Και αφού λοιπόν η επιδημία βρήκε ένα άθλιο σύστημα υγείας εξαιτίας της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα ,τι έπρεπε να γίνει; Το αυτονόητο που δεν μπορούσε να μην παραδεχτεί ούτε ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης τότε :

Ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας. Έγιναν βήματα ή υπάρχει στασιμότητα, ακόμα και υποχώρηση;

Η χρηματοδότηση που είναι το βασικό εργαλείο για την λειτουργία κάθε δομής αυξήθηκε;

Όχι ,αλλά όπως γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια μειώνεται σταδιακά και σημαντικά.

Και τότε με τι πόρους θα λειτουργούν τα νοσοκομεία και οι άλλες δομές υγείας;

Με λειψή χρηματοδότηση από το κράτος και τα υπόλοιπα έσοδα εξασφαλίζονται πουλώντας τις υπηρεσίες τους είτε απευθείας στους ασθενείς που το ζούμε καθημερινά να βάζουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη , είτε μέσω των ασφαλιστικών ταμείων και αυτά μεταφράζονται σε πολλές εκατοντάδες εκατ. ευρώ.

  • Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η καθιέρωση των απογευματινών χειρουργείων επί πληρωμή που ένα μέρος του κόστους θα καταβάλλεται από τον ίδιο τον ασθενή.
  • Η πορεία προς την ιδιωτικοποίηση φαίνεται από τον προσανατολισμό της κυβέρνησης στο μοντέλο Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα όπως είχε διακηρύξει ο πρωθυπουργός λίγο πριν την υγειονομική κρίση, φέρνοντας ως παράδειγμα το νοσοκομείο “Καρολίνσκα” της Σουηδίας .
  • Βήματα προς τα πίσω αποτελεί η υποστελέχωση σε ανθρώπινο δυναμικό. Ελλείψεις 6.500 γιατρών και 25.000 νοσηλευτών για την στοιχειώδη λειτουργία ενός Συστήματος Υγείας. Ένα σημαντικό μέρος των υπαρχόντων εργαζόμενων στην υγεία ,λειτουργεί με προσωρινές σχέσεις εργασίας και ζει στην ανασφάλεια λόγω της προσωρινότητας. Διαιωνίζεται η εργασιακή ομηρία ,οι συνεχείς μετακινήσεις και η υπερεφημέρευση οδηγούν σε εξοντωτικές καταστάσεις τους εργαζόμενους στην Υγεία.
  • Φέτος είναι 3.00 λιγότεροι από πέρσυ υγειονομικοί ,έκλεισαν 100 κλίνες ΜΕΘ,τεράστιες λίστες αναμονής για χειρουργεία, ράντζα νοσοκομεία της περιφέρειας που έχουν μετατραπεί σε κέντρα Υγείας .
  • Οι συμβασιούχοι υγειονομικοί είναι στον αέρα και η μη ανανέωση των συμβάσεων τους θα φέρει περισσότερους εργολάβους στα νοσοκομεία.
  •  Η πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας αντί ενίσχυσης λειτουργεί σε μια χαοτική κατάσταση από άποψη δομών και σε επικίνδυνη ακόμα κατάσταση απο προσωπικό και εξοπλισμό . Η ψυχιατρική δήθεν μεταρρύθμιση στοχεύει στην αποδυνάμωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και την παραχώρηση τους στον ιδιωτικό τομέα και στις ΜΚΟ και ΑΜΚΕ.
  •  Η κρατική φαρμακευτική δαπάνη μειώνεται σημαντικά και ξεπέρασε το 60% και η συμμετοχή των ασφαλισμένων εκτινάχθηκε σε τέτοιο βαθμό που αυξάνονται οι περιπτώσεις διακοπής της θεραπείας λόγω αδυναμίας πληρωμής της συμμετοχής
  •  Είναι αδύνατη η καταγραφή όλων των προβλημάτων σε ένα άρθρο,η ουσία όμως που μένει είναι ότι το ΕΣΥ αιμορραγεί και τα προβλήματα του γιγαντώνονται.
  •  Στα “συντρίμμια της πολιτικής τους χτίζουν το νέο ΕΣΥ “ λένε οι νοσοκομειακοί γιατροί και το νέο ΕΣΥ σημαίνει πλήρη ιδιωτικοποίηση !

Μπορούμε να βάλουμε φρένο στα σχέδια τους .

Ο αγώνας για Εθνικό Σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο χωρίς καμία επιχειρηματική δράση πρέπει να γίνει υπόθεση του αγώνα των υγειονομικών ,των φορέων,του ίδιου του λαού.

Συνδέεται με την διαφύλαξη της υγείας και της ζωής των πολιτών και δεν έχει θέση το κέρδος και γενικά η επιχειρηματική δράση.

Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη
Εργατικός Αγώνας