Οι εξελίξεις που συντελούνται στην αγορά εργασίας μετά την ‘‘επιστροφή στην κανονικότητα’’ είναι τεράστιες παγκόσμια. Πρόσφατα στον ημερήσιο τύπο δημοσιεύτηκαν στοιχεία για την αγορά εργασίας των ΗΠΑ. Κατά εκατομμύρια παραιτούνται από την εργασία τους οι εργαζόμενοι κυρίως σε κλάδους όπως το λιανεμπόριο, η εστίαση κ.α. Μόνο τον Απρίλη παραιτήθηκαν 649 χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο του λιανεμπορίου.
Η πολυεθνική Amazon προσέλαβε 350 χιλιάδες εργαζόμενους κατά την περίοδο της καραντίνας λόγω της εκτίναξης των πωλήσεων της, από αυτούς οι περισσότεροι παρέμειναν στην εργασία τους λίγες μέρες ή λίγες εβδομάδες και παραιτήθηκαν.
Με βάση τα στατιστικά στοιχεία, η Amazon χάνει το 3% του προσωπικού της την εβδομάδα σε θέσεις εργασίας μπλε κολάρων, δηλαδή το προσωπικό της αλλάζει με ρυθμό 150% το χρόνο. Και αν η Amazon ενδεχομένως, είναι ακραίο παράδειγμα, οι υπόλοιπες εταιρείες χάνουν το 12% έως 20% του προσωπικού τους ετησίως, πρόκειται δηλαδή για ένα γενικευμένο φαινόμενο τουλάχιστον για τους περισσότερους κλάδους και επιχειρήσεις.
Κάποιες εταιρείες αυξάνουν το ωρομίσθιο ή δίνουν μπόνους για να προσελκύσουν εργαζόμενους, ενώ η Amazon που αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα δίνει μπόνους πρόσληψης έως και 1.000 δολάρια, δεν υπάρχει όμως καμιά διάθεση για ουσιαστική αύξηση των αποδοχών.
Τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά;
“Είναι διαταραχή στην αγορά εργασίας που προκάλεσαν οι μεγάλες προσλήψεις προσωπικού μετά το lockdown, άρα είναι παροδικό φαινόμενο που θα ξεπεραστεί”, υποστηρίζουν κάποιοι.
“Φταίει ότι καλόμαθαν οι εργαζόμενοι με τα επιδόματα την περίοδο της πανδημίας και δεν θέλουν να δουλεύουν”, υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι.
Η αλήθεια όμως βρίσκεται αλλού. Οι συνθήκες εργασίας έχουν γίνει σε πολλούς κλάδους αφόρητες, περισσότερες ώρες δουλειάς λόγω έλλειψης προσωπικού, μείωση μισθών, μεγάλη εντατικοποίηση. Kι όλα αυτά μεταφέρονται στις οικογένειες, στη φύλαξη των παιδιών, στη φροντίδα των ηλικιωμένων στις σχέσεις του ζευγαριού και συνολικά της οικογένειας. Πολλοί παραιτούνται από τις εργασίες τους γιατί συνειδητοποιούν ότι είναι πολύ κατώτερες από τα προσόντα τους, θεωρούν ότι αξίζουν μία καλύτερη εργασία από την κακοπληρωμένη και χωρίς προοπτικές που έχουν σήμερα. “Ή πανδημία έριξε απλώς νέο φως σε ένα παλαιό ζήτημα: εκατομμύρια Αμερικανοί κερδίζουν λιγότερα από όσα χρειάζονται για να ζήσουν, δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλοί δεν θέλουν να επιστρέψουν στις δουλειές τους” έγραψε αρθρογράφος στην Washington Post, η σημερινή “κρίση εργαζομένων” είναι στην πραγματικότητα μία συζήτηση για τις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς, συνεχίζει.
Η εξέλιξη αυτή δεν είναι μόνο αμερικάνικο φαινόμενο παρόμοια προβλήματα και σε ορισμένους τομείς πολύ μεγαλύτερα υπάρχουν σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Στην εποχή της πλατιάς εισαγωγής των τεχνολογικών καινοτομιών και της επιστήμης στην παραγωγή που ανεβάζει κατά πολύ την παραγωγικότητα το κεφάλαιο αυξάνει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας, διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, φουντώνουν τα τετράωρα από τη μία και τα 10ωρα από την άλλη με μειωμένους παράλληλα τους μισθούς. Oi επιχειρηματίες αξιοποιούν αφενός την μεγάλη ανεργία και αφετέρου την απαξίωση των συνδικάτων.
Το κεφάλαιο δεν βγάζει κέρδος από την εισαγωγή προηγμένων τεχνολογιών αλλά από την υπεραξία που αποσπά από τους εργαζόμενους. Περισσότεροι εργαζόμενοι, περισσότερες ώρες εργασίας, μεγαλύτερη εντατικοποίηση. Αυτά δίνουν τα αυξημένα κέρδη, όλα τα υπόλοιπα είναι τα επιχειρήματα όσων έχουν ταχθεί στην υποστήριξη του κεφαλαίου.
Ο καπιταλισμός, για να επιβιώσει αυξάνει την εκμετάλλευση, συντρίβει ποικιλοτρόπως, τους εργαζόμενους, καταστρέφει το περιβάλλον όταν το επιστημονικό, τεχνολογικό και παραγωγικό επίπεδο στις μέρες μας είναι να εργάζονται οι άνθρωποι 4-5 ώρες την ημέρα και να έχει ο παγκόσμιος πληθυσμός μία ζωή ανθρώπινη χωρίς στερήσεις.
Το αίτημα, λοιπόν, της μείωσης των ωρών εργασίας άμεσα και δραστικά πρέπει να γίνει η σημαία των εργαζομένων, κεντρικό σύνθημα των συνδικάτων.
Μόνο έτσι οι εργαζόμενοι θα βελτιώσουν τη ζωή τους γιατί οριστική απαλλαγή από τα βάσανα θα προέλθει ως συνέπεια της πολιτικής νίκης τους και της δημιουργίας της δικής τους εξουσίας
Π. Μ.
