Ο ιμπεριαλισμός σήμερα γίνεται ολοένα και πιο αντιδραστικός, πιο επιθετικός και πιο επικίνδυνος για τους λαούς, ως αποτέλεσμα του σαπίσματος του καπιταλισμού και της γενικής δομικής κρίσης του.
Οι ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε συνεχίζουν να αιματοκυλούν τον πλανήτη με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα να γεννά περιφερειακούς πολέμους σε διάφορα μέρη της γης που παίρνουν χαρακτηριστικά παγκόσμιων πολεμικών συρράξεων απειλώντας σοβαρά την παγκόσμια ειρήνη.
Τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα των λαών δεν σταματούν να γεννούν αντιιμπεριαλιστικά κινήματα στον δυτικό κόσμο, όσο προβληματικά ή χαμηλότερα των περιστάσεων και αν είναι.
Σε χώρες βαθιάς εξάρτησης από τον ιμπεριαλισμό γεννιούνται ένοπλα κινήματα που παίρνουν και εθνικοαπελευθερωτική μορφή, ενώ στο εσωτερικό τους αναπτύσσονται ελπιδοφόρες λαϊκές αντιϊμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Ο λαός της Παλαιστίνης και η ένοπλη αντίσταση του, δίνει σήμερα την γενναία μάχη ενάντια στο κράτος τρομοκράτη- Ισραήλ, όχι μόνον για την δημιουργία ανεξάρτητου κράτους, αλλά για την ίδια την ύπαρξή του.
Ο λαός του Ντονμπάς εξακολουθεί να είναι με το όπλο στο χέρι σε έναν αγώνα ενάντια στο νεοφασιστικό καθεστώς του Κιέβου, στην ευρωνατοϊκή πολεμική μηχανή και στους μισθοφόρους της Δύσης.
Οι αντάρτες Χούθι στην Υεμένη αντιστέκονται με μαχητικότητα απέναντι στους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ όπως και στο κράτος τρομοκράτη Ισραήλ, εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στον λαό της Παλαιστίνης.
Ο λαός του Νίγηρα ξεσηκώθηκε ενάντια στον Γαλλικό ιμπεριαλισμό, πετυχαίνοντας νίκες και δημιουργώντας συμμαχίες με τους γειτονικούς λαούς σε αντιϊμπεριαλιστική κατεύθυνση.
Τα όπλα του Ντονμπάς, των Χούθι, της Παλαιστίνης, οι εξεγέρσεις στην Αφρική και η ανάδειξη αντιιμπεριαλιστών ηγετών, βρίσκονται στο ίδιο μετερίζι μάχης, αγώνα και αντίστασης απέναντι στον ΕυρωΝατοικό ιμπεριαλισμό.
Την ίδια ώρα αναπτυσσόμενες καπιταλιστικές χώρες προσπαθούν να αναδυθούν και να διεκδικήσουν αναβαθμισμένο ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, δημιουργούν συμμαχίες, αμφισβητούν την μονοκρατορία των ΗΠΑ και την παρέμβαση των Αμερικανών στα εσωτερικά των χωρών τους.
Παράλληλα σε όλη την Ευρώπη οι λαοί δέχονται την επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου και προκρίνονται όλο και περισσότερες αντιδραστικές και ακροδεξιές κυβερνήσεις.
Ο φασισμός ξανασηκώνει κεφάλι ως αποτέλεσμα της βαθιάς κρίσης του σύγχρονου καπιταλισμού, τα δημοκρατικά δικαιώματα συρρικνώνονται, τα αστικά κράτη αντιδραστικοποιούνται, η κρατική καταστολή και η παρακρατική φασιστική βία αυξάνουν επικίνδυνα.
Η Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων παραδόθηκε πλήρως στους ξένους δανειστές επιτείνοντας την εξάρτησή της από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα την ΕΕ και το ΔΝΤ, προσδέθηκε πλήρως στο Αμερικανικό άρμα, παρά τους αγώνες που δόθηκαν από τον λαό μας, οι οποίοι όμως δεν πήραν τα απαραίτητα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά.
Οι κυβερνήσεις του αστικού κράτους σε ρόλο «καλού παιδιού» για τον ιμπεριαλισμό εμπλέκουν έντονα την χώρα μας σε επικίνδυνες ατραπούς, ιδιαίτερα στη σχέση με την Τουρκία.
Ευθύνη συνολικά γι’ αυτή την πολιτική που εφαρμόζεται στην χώρα έχει τόσο η σημερινή κυβέρνηση της Ν.Δ, όσο και οι προηγούμενες και όλα τα αστικά κόμματα που εξυπηρετούν διαχρονικά τα συμφέροντα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- Ε.Ε και των μονοπωλίων.
Η εξαρτημένη ελληνική αστική τάξη, έχει προσδέσει τα συμφέροντά της και την επιβίωσή της με το ξένο κεφάλαιο, την στρατηγική της Ε.Ε και των ΗΠΑ και συνεχίζει με ένταση την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
Βασικές υποδομές της χώρας και ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιούνται στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο και οι ιδιωτικοποιήσεις σε όλους τους τομείς έχουν προχωρήσει σε μέγιστο βαθμό. Ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, λιμάνια σιδηρόδρομοι, αυτοκινητόδρομοι ελέγχονται από το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ επιχειρείται να του παραδοθεί ο πολιτισμός, η υγεία, η παιδεία, ακόμα και το νερό.
Η υπερχρέωση των νοικοκυριών σήμερα είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, τα σπίτια του λαού έχουν παραδοθεί στα αρπαχτικά των ξένων funds, με την λαϊκή στέγη να βγαίνει στο σφυρί. Η ακρίβεια μαστίζει τον λαό ως αποτέλεσμα της φτωχοποίησής του και του ελέγχου της αγοράς από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα το αστικό κράτος αντιδραστικοποιείται, η κρατική καταστολή και η αστυνομική βία αναβαθμίζονται επικίνδυνα, ενώ η ρατσιστική και η παρακρατική φασιστική βία αξιοποιείται για να τρομοκρατήσει και να χτυπήσει τις λαϊκές αντιστάσεις και όσους αγωνίζονται.
Η πόλη μας, η Λάρισα, αποτελεί κέντρο των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και επιχειρήσεων. Η 1η Στρατιά, η 110 Πτέρυγα Μάχης, το ΑΤΑ, έχουν μετατραπεί σε ΕυρωΝΑΤΟικά στρατόπεδα υπηρετώντας συμφέροντα ξένα προς την άμυνα της χώρας μας και βάζοντας τον λαό της περιοχής σε επικίνδυνους δρόμους.
Το κίνημα και στην περιοχή μας, δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει στο μέγεθος που απαιτείται τον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, δεν θέτει την άμεση έξοδο της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Το αντιπολεμικό κίνημα στην πόλη μας, που θα βάζει το ζήτημα του αφοπλισμού και την εκδίωξη των ΕυρωΝΑΤΟικών βάσεων από την περιοχή, είναι χαμηλότερο των περιστάσεων και βρίσκεται σε αποδιοργάνωση.
Η Λάρισα όπως και ολόκληρη η Θεσσαλία μεταξύ άλλων βιώνει σήμερα και τα αποτελέσματα του κρατικού – καπιταλιστικού εγκλήματος των πλημμυρών με την φτωχοποίηση του λαού να βαθαίνει. Νέα βάρη πέφτουν στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων της Θεσσαλίας, η αγροτιά μας ξεκληρίζεται, η γη συγκεντρώνεται σε ακόμη λιγότερα χέρια, ενώ νέα σχέδια εκμετάλλευσης της γης από τα μονοπώλια (πχ Γαλλική VALOREM στα Φάρσαλα) ετοιμάζονται για την μετατροπή της Θεσσαλίας σε «μπαταρία της Ευρώπης» με επενδύσεις ΑΠΕ και φωτοβολταϊκά.
Το προηγούμενο διάστημα αναπτύχθηκαν σημαντικοί και ελπιδοφόροι αγώνες στην πόλη μας, μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις, με αφορμή τα δυο μεγάλα κρατικά- καπιταλιστικά εγκλήματα στην περιοχή μας, της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη και των πλημμυρών του Θεσσαλικού κάμπου.
Οι αγώνες αυτοί όμως δεν κατάφεραν να πολιτικοποιηθούν σε βαθμό που να βάζουν αιτήματα αμφισβήτησης της αστικής εξουσίας και των στρατηγικών επιλογών της Ε.Ε, να βάλλουν απευθείας ενάντια στην Κυβέρνηση και στην πολιτική του κεφαλαίου, καθώς δεν υπήρχε εκείνος ο πολιτικός φορέας που θα «σήκωνε στις πλάτες του» το κίνημα σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Στην πρώτη περίπτωση θεωρούμε πως έπρεπε να μπει στην αιχμή του κινήματος της πόλης η ουσία του προβλήματος, η ιδιωτικοποίηση δηλαδή των σιδηροδρόμων, το ξεπούλημά τους στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, καθώς και να προβληθεί η ανάγκη οι σιδηρόδρομοι να γίνουν λαϊκή περιουσία με εργατικό – λαϊκό έλεγχο.
Στην περίπτωση των πλημμυρών για παράδειγμα δεν έχει ανοίξει ουσιαστικά και σε βάθος ο διάλογος στην κοινωνία, αλλά και εντός του κινήματος για τον τρόπο ανάπτυξης της οικονομίας στον θεσσαλικό κάμπο και το παραγωγικό μοντέλο που προωθείται στα πλαίσια της Ε.Ε τις τελευταίες δεκαετίες. Δηλαδή του μοντέλου, που μειώνει την αγροτική παραγωγή, αυξάνει τις εισαγωγές, συγκεντρώνει την γη σε λίγα χέρια, την παραγωγή στα χέρια και τις διαθέσεις των μονοπωλίων.
Θεωρούμε πως χρειάζεται να προβληθεί πιο έντονα ώστε να αποκτήσει πλατιά χαρακτηριστικά το αίτημα για μια ανεξάρτητη πορεία έξω και μακριά από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε και της ΚΑΠ, στην κατεύθυνση για μια παραγωγική και αγροτική ανασυγκρότηση που θα παίρνει υπόψη της ανάγκες της μικρής και μεσαίας αγροτιάς και της κοινωνίας, θα έρχεται σε ρήξη με το καθεστώς της διατροφικής εξάρτησης στο οποίο βρίσκεται η χώρα.
Αντίθετα όλο το προηγούμενο διάστημα κυριάρχησαν πολύ έντονα τα άμεσα αιτήματα αποκατάστασης από τις καταστροφές, των αποζημιώσεων των αγροτών, τα αιτήματα για τιμωρία των ενόχων, η βοήθεια στους πληγέντες.
Παράλληλα θεωρούμε ότι πρέπει να τεθούν πιο αποφασιστικά τα αιτήματα, να ξεκινήσουν άμεσα αντιπλημμυρικά έργα στην βάση των πραγματικών λαϊκών αναγκών και όχι στην βάση οικονομικού κόστους- οφέλους.
Γέννημα των παραπάνω καπιταλιστικών – κρατικών εγκλημάτων και της ανάπτυξης μαζικών αγώνων του προηγούμενου διαστήματος ήταν η πρωτοβουλία (με αφορμή τις πλημμύρες) της συγκρότησης του Δικτύου Αγώνα και Αλληλεγγύης Λάρισας, που αποτελεί μια πολύ θετική εμπειρία και παρακαταθήκη στην πόλη μας και έδειξε ότι υπάρχουν δυνατότητες μετωπικών πρωτοβουλιών και μαζικών κινητοποιήσεων στην πόλη μας με βάση τα προβλήματα.
Θεωρούμε λοιπόν ότι στα πλαίσια της σημερινής συγκυρίας είναι αναγκαίο όσο ποτέ να ληφθούν πρωτοβουλίες, για την ανάπτυξη των λαϊκών αντιστάσεων και την πολιτικοποίηση του αγώνα, που θα στρέφεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στα μονοπώλια, στον φασισμό και στην κρατική καταστολή.
Προχωρούμε στην πολιτική και οργανωτική συγκρότηση ενός μετωπικού πολιτικού μπλοκ δυνάμεων με στόχο να παρεμβαίνει δυναμικά, μαζικά, και μαχητικά στην πόλη της Λάρισας, και να έχει αντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά χαρακτηριστικά, να αγωνίζεται ενάντια στους πολέμους, στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, στην κρατική καταστολή και την παρακρατική βία, να υπερασπίζεται τα δημοκρατικά δικαιώματα να παλεύει για τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες.
Το Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα «Κώστας Βιδάλης» συγκροτείται στην πόλη της Λάρισας, παρεμβαίνει και επιδιώκει να αναπτυχθούν μαζικές και μαχητικές δράσεις και πρωτοβουλίες, αναδεικνύοντας τα κυρίαρχα πολιτικά προβλήματα. Βρισκόμαστε σε ανοιχτό διάλογο με άλλες κινηματικές πρωτοβουλίες στην περιοχή μας και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Η Μετωπική αυτή πρωτοβουλία ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στα μονοπώλια και στον φασισμό – Για τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες και τα δημοκρατικά δικαιώματα θέτει επί τάπητος τα κυρίαρχα πολιτικά προβλήματα της χώρας.
Επιδιώκει να αναδείξει το βασικό ζήτημα που αφορά την ανεξαρτησία της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, να προβάλλει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ, να αντιπαλέψει και να συγκρουστεί με τον φασισμό – ναζισμό που ξανασηκώνει κεφάλι, να να αγωνιστεί ενάντια στα μονοπώλια και στην κυριαρχία τους, να εκφραστεί η διεθνιστική αλληλεγγύη στους λαούς που αγωνίζονται, και να φέρει στην ημερήσια διάταξη την πολιτική σύγκρουση με τα αστικά κόμματα και την ντόπια εξαρτημένη αστική τάξη αποκαλύπτοντας τον προδοτικό τους ρόλο.
Μέτωπο Λαϊκού Αγώνα “ Κώστας Βιδάλης”
Λάρισα/04/02/04
(Μετωπική πρωτοβουλία ενάντια στον ιμπεριαλισμό, στα μονοπώλια και στον φασισμό
– Για τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες και τα δημοκρατικά δικαιώματα)
